Page 89 - "Yolüstü söhbət"

ƏCLAF

ß vvəlcə gileylənirdi, kömək eləmirsiniz, deyirdi,
adam ha deyilsiniz, camaat dükan işlədir, mal gəti-
rəni bir başqa, satanı bir başqa, mən ayağımı bir addım kə-
nara qoya bilmirəm, məcburam bağlayam, onda da çöldəkini
içəri daşı, sonra gəl içəridəkini çölə daşı, belə də alvermi
gedər; sonra minnət qoyurdu, mənə nə var e, deyirdi, mə-
nim dolanışığıma çatır, mən siz bədbəxtlərdən ötrü deyirəm,
avara-avara gəzincə, gəlib beşdən-üçdən qazanardınız, si-
qaret pulunuzsa çıxardı; axırda da yanıyırdı, özünüz bi-
lərsiniz, deyirdi, cəhənnəmə gəlin, gora gəlin, gəlməyib ki-
mə ziyan eləyəcəksiniz, başa düşürəm, indi qışdı, pəncərənin
şüşəsi yox, yer beton, ancaq belə qalmayacaq ha, yavaş-
yavaş ağzı-burnu yığılacaq, indi də heç düzəlməsin, bunun
yazı var, yayı var, bir dənə də qatlanan çarpayı alıb atacam
bura, istəsən lap gecəni də qal, onda burdan əl çəkməyə-
cəksiniz, böyür-başıma keçəcəksiniz, ilan dili çıxaracaqsınız,
heç darıxmayın, o vaxt mən də deməyə bir söz taparam…
“Adam olmayanların” sırasında mən də varıydım.
Boş vaxtım bircə bazar günüydü, onda da gərək ortaya
başqa iş çıxmayaydı, üstəlik, hava xoş olaydı, yoxsa bu
soyuqda bir yerdə durmaqdan gömgöy kəsilirdin.

89