Page 122 - "Yolüstü söhbət"

rdim, nə səsini eşidirdim. Yenə uzaq bir xatirə kimi anamı
xatırladım. Birdən mənə elə gəldi ki, rastlaşdığım adamlara
diqqətlə baxsam, onların anama, atama, qardaşıma, bacıma
oxşadığını görərəm, bu oxşarlığı taparam, onda mən həmin
adamlara qarşı pis olmağı bacarmaram. Əsas məsələ necə
baxmaqdadı.

Özüm də hiss etmədən addımlarımı yeyinlətmişdim.
Elə bil əlimdə buz tutmuşam. Onu kiməsə çatdırana qədər
əriyəcəyindən qorxuram.

122