Page 99 - Yuri Trifonov

Qoca

damcıladıb içirdilәr. Ruslan, Nikolay Erastoviç vә adәtәn şәnbә
günlәri gәlәn iki qonaq – çalsaç, yaşından cavan görünәn gonbul
Laletski vә bәdәn tәrbiyәsi müәllimi Qrafçik böyük masanın
arxasında oturub “preferans” oynayırdılar. İndi, әlbәttә, nә çay
içmәk, nә dә abajur altında oturmaq olardı. Mәtbәxdә kiçicik,
üstü faner masanın arxasındasa Veroçka, Myuda vә Viktor yerlәrini
rahatlayıb çay içirdilәr.

İstidәnmi, ya ağladığındanmı, Veroçkanın gözlәri qızarmış-
dı.

– Ata, mәsәlә, demәk olar ki, hәll olub, – pıçıldadı o. – Evi
Kandaurov alacaq. Laletski dedi... Söz yox, әlbәttә, әlaqәlәri
böyükdü, nazirlikdәn mәktub götürüblәr, hardansa Prixodkoya
zәng ediblәr... Polina xalanı mәn sevirәm, amma Kandaurov
әclafdı...

Pavel Yevqrafoviç çiyinlәrini çәkdi: neylәyәsәn ki, әclaf elә
әclafdı. Onun göz yaşları qarşısında özünün tam etinasızlığını
göstәrmәk istәmәdi, amma özüylә dә bacara bilmәdi. Bütün
bunlar boş şeylәrdi. Heç bir qәpiyә dә dәymәz.

– Orada daha hansı iddiaçılar var?
– Üç nәfәrdilәr. Hamısının da iddiası aradan qalxdı. Bizimlә
Kandaurov qalıb, bir dә sovxozdan Mitya – Aqrafena Lukiniçnanın
lap uzaq qohumu. O da hesabdan deyil, әyyaşdı, dilәnçidi. Sәn
onu görmüsәn, o, buralarda tez-tez veyillәnir, gah dәmir, gah
şüşә, gah da hansısa bir plitә tәklif edir – hamısı da oğurluq, әl-
bәttә... Laletski dedi ki, evi Kandaurov alacaq. Bu, dәqiqdi.
– Veroçka, әzizim, – Pavel Yevqrafoviç dedi, – niyә belә
ümidsizsiniz? Nә baş verib? Otuz il bu evsiz yaşamışıq, bundan
sonra da yaşayacağıq. Siz yaşayacaqsız. Mәnә gәrәk olmayacaq.
Vera acıqlı-acıqlı baxdı. Hәrarәtli әliylә ondan yapışıb mәtbәx-
dәn otağa – lap uşaqlıqdakı kimi – xәlvәti söhbәt etmәyә apardı,
qapını bağladı.
– Ata, bilirsәn Nikolay Erastoviçlә necә çәtindi... Qәribә
adamdı, xәstәdi... Ona gündüzlәr tez-tez uzanmaq lazımdı, burada
harda yer var axı? Deyir, özümün bir bucağım, heç olmasa,
balaca bir aynabәndim olsaydı...
– Tutaq ki... Bәs sonra?

99