Page 43 - Yuri Trifonov
P. 43
Qoca
Zülmәt qaranlıqda İqumnovların evinә çәkilirik. Sәhәrdәn
axşamacan onlarlayam – Volodya vә Asyayla, onlardan qopa bil-
mirәm. Bununla belә, qanmazam! Hәrdәn qaragüruhun sıxışdırdığı
Volodya vә Asyanın bir-birinә necә qısıldığını, Volodyanın onu
tәkanlardan qoruyarkәn necә qucaqladığını görürәm, bu zaman
ağlıma gәlәn yeganә fikir bu olur: xoşbәxtdi, qardaş kimi dә
olsa, onu qucaqlaya bilir! O axşam evә getmәk lazım idi, artıq
gәzib, söhbәtlәşib doymuşduq, dincәlmәk lazım idi, amma Asya
özündәn asılı olmadan, içәri girib çay içmәyi tәklif edir. “Pavlik,
girәk?” Sәsi dağınıqdı, o yorulub, Volodya әsnәyir, özüm dә
möhkәm yorulmuşam, bununla belә, onun arxasınca dәhlizә doğ-
ru ayaqlarımı sürüklәyirәm. İmtina etmәyә gücüm çatmır. Mәn,
yәqin ki, cana doydurmuşam!
Tezliklә Aleksey gәldi. Üzündә laxtalanmış qan vardı,
gödәkcәsi cırılmışdı. Anlaşılmaz bir şәkildә, qızğınlıqla hansısa
bir toqquşmadan söhbәt açır, Kirik Nasonovu necә döymәlәri,
arxasıyca necә qaçmaları haqda danışır. Birdәn o, bizim şәhәri
dolaşaraq fәhlә deputatlar şurası üçün pul topladığımız camı
görür. “Bu nә biabırçılıqdı? (üzünü Volodyaya tutur) Sәn dә bu
işlә mәşğulsan? Rәzalәt! Qanmazlıq!” Hәtta o, Volodyanı vurmaq
üçün dә qolaylandı. Nәyә görә qanmazlıq? Yerinә düşmür vә
axmaq bir ifadәdi. Әmioğlular arasında mübahisәnin sürәtlә vә
necә qızışdığını ilk dәfәdir görürәm. Aleksey gözlәnilmәdәn
Volodyanın atasının, öz әmisinin üstünә düşür, mәtlәbә dәxli
olmasa da, nәdәnsә onu çәrәnçi adlandırır, belә başa düşürәm ki,
içi gizlinlәrlә doluymuş vә indi onları aşkara püskürür. “Atam
haqda bu cür danışmağa cәsarәt edirsәn?” “Әgәr bu evdә yaşa-
yırsansa, zәhmәt çәkib onun qaydalarına da tabe olmalısan!”
“Hansı qaydalara?” “Bizim qaydalara!” Varya da, Yelena Fyodo-
rovna da buradadı, hamı ciddi bir görkәm alıb... Çünki küçәni
qaragüruh bürüyüb, Alekseyinsә üzü qan içindәdi. Asya Volodyanı
müdafiә etmәyә atılır. “Tәcili üzr istә! Bizdәki hansı qaydalardan
danışırsan?” “Hә, ona görә danışıram ki, artıq insanları öldürmәk
hәddinәcәn gәlib çıxıblar. Yarım saat öncә gözlәrim önündә...
Kirik Nasonovu... ”
43
Zülmәt qaranlıqda İqumnovların evinә çәkilirik. Sәhәrdәn
axşamacan onlarlayam – Volodya vә Asyayla, onlardan qopa bil-
mirәm. Bununla belә, qanmazam! Hәrdәn qaragüruhun sıxışdırdığı
Volodya vә Asyanın bir-birinә necә qısıldığını, Volodyanın onu
tәkanlardan qoruyarkәn necә qucaqladığını görürәm, bu zaman
ağlıma gәlәn yeganә fikir bu olur: xoşbәxtdi, qardaş kimi dә
olsa, onu qucaqlaya bilir! O axşam evә getmәk lazım idi, artıq
gәzib, söhbәtlәşib doymuşduq, dincәlmәk lazım idi, amma Asya
özündәn asılı olmadan, içәri girib çay içmәyi tәklif edir. “Pavlik,
girәk?” Sәsi dağınıqdı, o yorulub, Volodya әsnәyir, özüm dә
möhkәm yorulmuşam, bununla belә, onun arxasınca dәhlizә doğ-
ru ayaqlarımı sürüklәyirәm. İmtina etmәyә gücüm çatmır. Mәn,
yәqin ki, cana doydurmuşam!
Tezliklә Aleksey gәldi. Üzündә laxtalanmış qan vardı,
gödәkcәsi cırılmışdı. Anlaşılmaz bir şәkildә, qızğınlıqla hansısa
bir toqquşmadan söhbәt açır, Kirik Nasonovu necә döymәlәri,
arxasıyca necә qaçmaları haqda danışır. Birdәn o, bizim şәhәri
dolaşaraq fәhlә deputatlar şurası üçün pul topladığımız camı
görür. “Bu nә biabırçılıqdı? (üzünü Volodyaya tutur) Sәn dә bu
işlә mәşğulsan? Rәzalәt! Qanmazlıq!” Hәtta o, Volodyanı vurmaq
üçün dә qolaylandı. Nәyә görә qanmazlıq? Yerinә düşmür vә
axmaq bir ifadәdi. Әmioğlular arasında mübahisәnin sürәtlә vә
necә qızışdığını ilk dәfәdir görürәm. Aleksey gözlәnilmәdәn
Volodyanın atasının, öz әmisinin üstünә düşür, mәtlәbә dәxli
olmasa da, nәdәnsә onu çәrәnçi adlandırır, belә başa düşürәm ki,
içi gizlinlәrlә doluymuş vә indi onları aşkara püskürür. “Atam
haqda bu cür danışmağa cәsarәt edirsәn?” “Әgәr bu evdә yaşa-
yırsansa, zәhmәt çәkib onun qaydalarına da tabe olmalısan!”
“Hansı qaydalara?” “Bizim qaydalara!” Varya da, Yelena Fyodo-
rovna da buradadı, hamı ciddi bir görkәm alıb... Çünki küçәni
qaragüruh bürüyüb, Alekseyinsә üzü qan içindәdi. Asya Volodyanı
müdafiә etmәyә atılır. “Tәcili üzr istә! Bizdәki hansı qaydalardan
danışırsan?” “Hә, ona görә danışıram ki, artıq insanları öldürmәk
hәddinәcәn gәlib çıxıblar. Yarım saat öncә gözlәrim önündә...
Kirik Nasonovu... ”
43
