Page 36 - Yuri Trifonov
P. 36
i Trifonov
Biri: “Salam, cәnab xizәkçilәr, – deyir – qorxmayın, mәn
Qribovam”. Onların da ayaqlarında xizәk var. Hiss olunmadan
yaxınlaşmışdılar. Biz heyrәtdәn donub-qalmışıq. Qribova baxıram,
simasında elә dә qorxunc bir şey yoxdu, cavandı, saqqalı qara,
aşırı alyanaq, başındakı günlüklü fin xәz papağın qulaqlıqlarını
açıb buraxmışdı. O, kifayәt qәdәr mәmnunluqla baxır vә hәtta
gülümsәyir. “Ooo... Qribov! – deyir Şura. – Salam, qardaş...”
Mәn әlağacılarının qarda qıcırtısını vә xizәklәrin xışıltısını eşidib
boylanıram – Volodya üzüaşağı şütüyür. Budur, xizәklәrini xır-
haxırla sürüb atdırmanın üstündәn tullanır, şam ağaclarının aralı-
ğından şütüyәrәk sağa dönür, çökәklikdә görünmәyiylә yox
olması bir olur. Qribov: “Cәsur!” – deyә sәslәnir, yanındakılardan
biri quldurcasına fit çalır.
Şura Qribova yaxınlaşır, onlar sakitcә nә haqdasa söhbәtlәşirlәr.
Sonra üç nәfәr vidalaşaraq gedirlәr, biz isә evә qayıdırıq. Talada
nişangah әvәzi odun parçası qoyuruq, Şura brauninqdәn atәş
açır. Atәş açmaq üçün silahını mәnә vә Asyaya da verir. Şura
yaxşı görmür, hәbsxanada döyüb görmә qabiliyyәtini korlamışdılar,
odur ki, uzun müddәt nişan almalı olur.
Gilizlәr cızıltıyla qarın içinә girir. Nәdәnsә mәn onları yığı-
ram, onlar istidi. Toranlıq çökür, daha atәş açmaq olmaz. Çalışırıq
Volodya haqda danışmağa vә düşünmәyә cәhd etmәyәk. Onun
başına gәlәn fәlakәtdi. “Doğrudanmı o qorxdu?” – deyә Asya
pıçıltıyla soruşur. Heç nә anlaya bilmirәm. Sәsindәn heyrәtlәndiyi
bilinir, biz daha çox gözümüz önündә baş verәnlәrdәn heyrәtlәn-
mişdik: Şura vә Qribov iki mehriban tanış kimi söhbәtlәşirdilәr.
Çox istәyirdim Şuradan Qribov haqda öyrәnim, amma anamın:
“sual vermәzlәr” öyüdünü yadıma salıb susuram. Üç il sonra
Şurayla qatarda Rusiyanı dolaşanda gecәlәri baş-başa birgә keçi-
rirdik, öyrәndim ki, Qribovun vasitәsilә silah әldә edirmişlәr.
Tezliklә Qribov hәlak oldu – sәrhәd keşikçilәri tәrәfindәn öldü-
rüldü.
Zil qaranlıqda İqumnovların bağ evinә gәlirik. Bizi Şurayla
şam etmәk üçün saxlayırlar. Necә dә dadlı, isti, qiyamәt çaydır!
Bu ev necә dә isti vә rahatdı, buradan Konstantin İvanoviçin
siqarının, yanar şamların qoxusu gәlir, sobalar gurlayır, içindәki
36
Biri: “Salam, cәnab xizәkçilәr, – deyir – qorxmayın, mәn
Qribovam”. Onların da ayaqlarında xizәk var. Hiss olunmadan
yaxınlaşmışdılar. Biz heyrәtdәn donub-qalmışıq. Qribova baxıram,
simasında elә dә qorxunc bir şey yoxdu, cavandı, saqqalı qara,
aşırı alyanaq, başındakı günlüklü fin xәz papağın qulaqlıqlarını
açıb buraxmışdı. O, kifayәt qәdәr mәmnunluqla baxır vә hәtta
gülümsәyir. “Ooo... Qribov! – deyir Şura. – Salam, qardaş...”
Mәn әlağacılarının qarda qıcırtısını vә xizәklәrin xışıltısını eşidib
boylanıram – Volodya üzüaşağı şütüyür. Budur, xizәklәrini xır-
haxırla sürüb atdırmanın üstündәn tullanır, şam ağaclarının aralı-
ğından şütüyәrәk sağa dönür, çökәklikdә görünmәyiylә yox
olması bir olur. Qribov: “Cәsur!” – deyә sәslәnir, yanındakılardan
biri quldurcasına fit çalır.
Şura Qribova yaxınlaşır, onlar sakitcә nә haqdasa söhbәtlәşirlәr.
Sonra üç nәfәr vidalaşaraq gedirlәr, biz isә evә qayıdırıq. Talada
nişangah әvәzi odun parçası qoyuruq, Şura brauninqdәn atәş
açır. Atәş açmaq üçün silahını mәnә vә Asyaya da verir. Şura
yaxşı görmür, hәbsxanada döyüb görmә qabiliyyәtini korlamışdılar,
odur ki, uzun müddәt nişan almalı olur.
Gilizlәr cızıltıyla qarın içinә girir. Nәdәnsә mәn onları yığı-
ram, onlar istidi. Toranlıq çökür, daha atәş açmaq olmaz. Çalışırıq
Volodya haqda danışmağa vә düşünmәyә cәhd etmәyәk. Onun
başına gәlәn fәlakәtdi. “Doğrudanmı o qorxdu?” – deyә Asya
pıçıltıyla soruşur. Heç nә anlaya bilmirәm. Sәsindәn heyrәtlәndiyi
bilinir, biz daha çox gözümüz önündә baş verәnlәrdәn heyrәtlәn-
mişdik: Şura vә Qribov iki mehriban tanış kimi söhbәtlәşirdilәr.
Çox istәyirdim Şuradan Qribov haqda öyrәnim, amma anamın:
“sual vermәzlәr” öyüdünü yadıma salıb susuram. Üç il sonra
Şurayla qatarda Rusiyanı dolaşanda gecәlәri baş-başa birgә keçi-
rirdik, öyrәndim ki, Qribovun vasitәsilә silah әldә edirmişlәr.
Tezliklә Qribov hәlak oldu – sәrhәd keşikçilәri tәrәfindәn öldü-
rüldü.
Zil qaranlıqda İqumnovların bağ evinә gәlirik. Bizi Şurayla
şam etmәk üçün saxlayırlar. Necә dә dadlı, isti, qiyamәt çaydır!
Bu ev necә dә isti vә rahatdı, buradan Konstantin İvanoviçin
siqarının, yanar şamların qoxusu gәlir, sobalar gurlayır, içindәki
36
