Page 278 - Yuri Trifonov
P. 278
i Trifonov
sözlәr deyib donquldanırdı. Amma Titrәyә heç nә olmamışdı. O,
hәmişә eyni cür oynayırdı. Titrәklә, demәk olar, eyni vaxtda
yaxşı oyunçu, “Erenprayze” velosipedi olan kübar oğlan, Savvayla
mәnә hәrtәrәfli örnәk ola bilәn Tatarnikov da oyunu başa vururdu.
Susqun, görkәmindәn istehza yağan, zolaqlı eleqant köynәkdә
gәzәn, hamar saçları arxaya daranmış (belә saç düzümünә nә-
dәnsә “siyasi saç düzümü” deyirdilәr) Tatarnikov öz tәrәf-müqa-
billәrinә o qәdәr hәssas yanaşırdı ki, oyunun ortasında – hesabda
geri olduğunu bilәn kimi, uduzduğuyla razılaşıb kәnara çıxırdı.
Qәfil raketkasını qaldırıb deyirdi: “Yetәr, cәnablar! Gözlәri xarab
etmәk zadәgan işi deyil!” vә meydançanı tәrk edәrdi. Hamı bu
әdәbsizlik önündә susub durardı vә hәtta gәlib burada oynamasına
görә Tatarnikova sanki xәyalәn tәşәkkür edәrdilәr. Axı o, bir
dәfә Anri Koşenin özüylә oynamışdı. O isә Tatarnikov haqqında
belә fikir bildirmişdi: “Yaxşı oğlandır”.
Tatarnikov öz “Erenprayze”sinә minib sürüb gedәrdi, ardınca
da dәrhal Ançik yığışardı. Bu qız nәinki o saat raketkanı bir
tәrәfә atardı, ona hәr şeyin maraqsız gәldiyi dәrhal gözә çarpardı,
sәy göstәrmәz, topu düz vurmaz, höcәtlәşәrdi. Ançik hind qızları
kimi qarabuğdayıydı. Bәzәn çox şәnlәnirdi, qәhqәhә çәkir, hamıya
sataşır, bәzәn dә qaşqabağını tökür, tündmәcaz birisinә çevrilirdi.
Yazıq Ançik! Mәnim ona yazığım gәlirdi. Savva da hәmçinin.
Savva bir dәfә demişdi ki, onun naz-qәmzәsi xoşuna gәlmir,
amma görürdüm ki, biclik elәyir. Ançik incә sәsiylә, amma tama-
milә laqeyd bir tәrzdә: “Ay oğlan, zәhmәt olmasa...” deyәndә,
onun halının necә dәyişdiyini, allanıb-pörtdüyünü müşahidә elә-
mişdim. Adi haldakından daha tez, tәlәm-tәlәsik topun arxasınca
yüyürürdü. Mәnsә, әksinә, sәssizcә vә adamayovuşmaz kimi
otururdum. Ançik oyunu bitirәn kimi, Professor vә Qravinski dә
(bәlkә dә, onun soyadı Kraminski, Kravinski vә ya Brabinskiydi,
dәqiq bilmirdik, çünki adları, soyadları qulağımız necә çalırdısa,
elә dә qavrayırdıq) tennis meydançasını dәrhal tәrk edirdilәr.
Professor vә Qravinski adәtәn Ançiki 3-cü xәtdәki bağ evlәrinә
qәdәr ötürәrdilәr.
Hamıdan çox qalıb oynayan, tutqun sifәtli, gözlüyü kvadrat
şәkilli, yapon raketkalı balacaboy bir adam olardı. Biz Savvayla
onun casus olduğundan şübhәlәnirdik. Hәlә ondan sonra da mey-
278
sözlәr deyib donquldanırdı. Amma Titrәyә heç nә olmamışdı. O,
hәmişә eyni cür oynayırdı. Titrәklә, demәk olar, eyni vaxtda
yaxşı oyunçu, “Erenprayze” velosipedi olan kübar oğlan, Savvayla
mәnә hәrtәrәfli örnәk ola bilәn Tatarnikov da oyunu başa vururdu.
Susqun, görkәmindәn istehza yağan, zolaqlı eleqant köynәkdә
gәzәn, hamar saçları arxaya daranmış (belә saç düzümünә nә-
dәnsә “siyasi saç düzümü” deyirdilәr) Tatarnikov öz tәrәf-müqa-
billәrinә o qәdәr hәssas yanaşırdı ki, oyunun ortasında – hesabda
geri olduğunu bilәn kimi, uduzduğuyla razılaşıb kәnara çıxırdı.
Qәfil raketkasını qaldırıb deyirdi: “Yetәr, cәnablar! Gözlәri xarab
etmәk zadәgan işi deyil!” vә meydançanı tәrk edәrdi. Hamı bu
әdәbsizlik önündә susub durardı vә hәtta gәlib burada oynamasına
görә Tatarnikova sanki xәyalәn tәşәkkür edәrdilәr. Axı o, bir
dәfә Anri Koşenin özüylә oynamışdı. O isә Tatarnikov haqqında
belә fikir bildirmişdi: “Yaxşı oğlandır”.
Tatarnikov öz “Erenprayze”sinә minib sürüb gedәrdi, ardınca
da dәrhal Ançik yığışardı. Bu qız nәinki o saat raketkanı bir
tәrәfә atardı, ona hәr şeyin maraqsız gәldiyi dәrhal gözә çarpardı,
sәy göstәrmәz, topu düz vurmaz, höcәtlәşәrdi. Ançik hind qızları
kimi qarabuğdayıydı. Bәzәn çox şәnlәnirdi, qәhqәhә çәkir, hamıya
sataşır, bәzәn dә qaşqabağını tökür, tündmәcaz birisinә çevrilirdi.
Yazıq Ançik! Mәnim ona yazığım gәlirdi. Savva da hәmçinin.
Savva bir dәfә demişdi ki, onun naz-qәmzәsi xoşuna gәlmir,
amma görürdüm ki, biclik elәyir. Ançik incә sәsiylә, amma tama-
milә laqeyd bir tәrzdә: “Ay oğlan, zәhmәt olmasa...” deyәndә,
onun halının necә dәyişdiyini, allanıb-pörtdüyünü müşahidә elә-
mişdim. Adi haldakından daha tez, tәlәm-tәlәsik topun arxasınca
yüyürürdü. Mәnsә, әksinә, sәssizcә vә adamayovuşmaz kimi
otururdum. Ançik oyunu bitirәn kimi, Professor vә Qravinski dә
(bәlkә dә, onun soyadı Kraminski, Kravinski vә ya Brabinskiydi,
dәqiq bilmirdik, çünki adları, soyadları qulağımız necә çalırdısa,
elә dә qavrayırdıq) tennis meydançasını dәrhal tәrk edirdilәr.
Professor vә Qravinski adәtәn Ançiki 3-cü xәtdәki bağ evlәrinә
qәdәr ötürәrdilәr.
Hamıdan çox qalıb oynayan, tutqun sifәtli, gözlüyü kvadrat
şәkilli, yapon raketkalı balacaboy bir adam olardı. Biz Savvayla
onun casus olduğundan şübhәlәnirdik. Hәlә ondan sonra da mey-
278
