Page 281 - Yuri Trifonov
P. 281
Toranlıqda oyun
Heç vaxt onu meydançaya salmırdı. Biz isә Savvayla topu tez-
tez yerә salırdıq.
Bilmirәm, bәlkә dә, tennis meydançasına hәr axşam Ançikdәn
ötrü can atırdıq. O vaxt bu, mәnim ağlıma da gәlmirdi, indisә
fikirlәşirәm ki, mәhz belәydi. Әslindә hәmin yerә Ançikdәn, bir
dә xoşumuz gәlәn Tatarnikovdan ötrü gәlirdik. Biz oraya gündüz,
heç kimin oynamadığı istidә dә gәlә bilәrdik, amma boş tennis
meydançası, kimsәsiz skamyalar bizi qane elәmirdi. Biz tünlük,
sәs-küy, qızğın mübarizә, gözәl qadınları görmәk istәyirdik vә
bütün bunlara teatrda seyr edirmiş kimi baxmaq arzusundaydıq.
Yayın ortalarında atası ölәn Savvanı anası Leninqrada apardı.
O, polad simdәn toxunmuş raketkasını mәnә verib getdi. Yayda
qayıdacağını vәd elәdi, amma gәlmәdi. Savvanı ömrüm boyu
bir daha görmәdim vә haqqında heç nә eşitmәdim. O da mәnim,
bir dәfә Titrәklә ikilikdә necә oynadığımı, növbәti yayda, Mosk-
va-Volqa kanalı açılanda nәlәr baş verdiyini görmәdi; çay lәbәlәb
dolmuşdu vә sularında gәmilәr üzmәyә başlamışdı. Tennis
meydançasında yeni oyunçular peyda olmuşdu, amma Tatarnikov
yenә dә “Serebryanıy bor”un vә әtraf yerlәrin çempionu olaraq
qalırdı. O, bәzi adamlarla puldan oynayırdı. Qabaqcadan dörd
xal güzәşt edib irәli buraxır, sonra udurdu.
İlk gәmilәrin üzdüyü hәmin yayın әvvәllәrindә bәrk istilәr
idi, sonra arabir yağışlar yağdı. Bunlar ötәri yağışlar idi, qәfil
yağıb, tez dә kәsirdi. Amma tennis meydançasının qurumasını
yarım saat, bir saat gözlәmәli olurdun. Tennisçilәr meydançanın
yanında düzәldilmiş çardağın altına yığışırdılar, şahmat oynayır,
ya da sadәcә lәtifәlәr danışırdılar. Mәn skamyada onların arasında
oturub qulaq asmağı xoşlayırdım. İş elә gәtirdi ki, bir dәfә mәn
Tatarnikov, Professor, Qravinski vә Ançiklә birlikdә oturası
oldum, Boris adlı bir nәfәr gәldi, dedi ki, tanışımız çayda batıb.
Boris tennis meydançasına tәzәlikcә gәlirdi, pis oynamırdı, ancaq
hay-küyçü vә sırtıq adam idi. Hәr topdan ötrü mübahisә edirdi.
Atası zavod direktoruydu, әvvәllәr Tbilisidә yaşamışdılar. İndi
isә budur, gәlib deyir ki, tanışımız batıb boğulub. Sonra mәlum
oldu ki, heç kim boğulub elәmәyib, yalan danışırmış, ilk
dәqiqәlәrdә, әlbәttә, hamı hәyәcan keçirdi. Ançik, hәtta qışqırdı.
281
Heç vaxt onu meydançaya salmırdı. Biz isә Savvayla topu tez-
tez yerә salırdıq.
Bilmirәm, bәlkә dә, tennis meydançasına hәr axşam Ançikdәn
ötrü can atırdıq. O vaxt bu, mәnim ağlıma da gәlmirdi, indisә
fikirlәşirәm ki, mәhz belәydi. Әslindә hәmin yerә Ançikdәn, bir
dә xoşumuz gәlәn Tatarnikovdan ötrü gәlirdik. Biz oraya gündüz,
heç kimin oynamadığı istidә dә gәlә bilәrdik, amma boş tennis
meydançası, kimsәsiz skamyalar bizi qane elәmirdi. Biz tünlük,
sәs-küy, qızğın mübarizә, gözәl qadınları görmәk istәyirdik vә
bütün bunlara teatrda seyr edirmiş kimi baxmaq arzusundaydıq.
Yayın ortalarında atası ölәn Savvanı anası Leninqrada apardı.
O, polad simdәn toxunmuş raketkasını mәnә verib getdi. Yayda
qayıdacağını vәd elәdi, amma gәlmәdi. Savvanı ömrüm boyu
bir daha görmәdim vә haqqında heç nә eşitmәdim. O da mәnim,
bir dәfә Titrәklә ikilikdә necә oynadığımı, növbәti yayda, Mosk-
va-Volqa kanalı açılanda nәlәr baş verdiyini görmәdi; çay lәbәlәb
dolmuşdu vә sularında gәmilәr üzmәyә başlamışdı. Tennis
meydançasında yeni oyunçular peyda olmuşdu, amma Tatarnikov
yenә dә “Serebryanıy bor”un vә әtraf yerlәrin çempionu olaraq
qalırdı. O, bәzi adamlarla puldan oynayırdı. Qabaqcadan dörd
xal güzәşt edib irәli buraxır, sonra udurdu.
İlk gәmilәrin üzdüyü hәmin yayın әvvәllәrindә bәrk istilәr
idi, sonra arabir yağışlar yağdı. Bunlar ötәri yağışlar idi, qәfil
yağıb, tez dә kәsirdi. Amma tennis meydançasının qurumasını
yarım saat, bir saat gözlәmәli olurdun. Tennisçilәr meydançanın
yanında düzәldilmiş çardağın altına yığışırdılar, şahmat oynayır,
ya da sadәcә lәtifәlәr danışırdılar. Mәn skamyada onların arasında
oturub qulaq asmağı xoşlayırdım. İş elә gәtirdi ki, bir dәfә mәn
Tatarnikov, Professor, Qravinski vә Ançiklә birlikdә oturası
oldum, Boris adlı bir nәfәr gәldi, dedi ki, tanışımız çayda batıb.
Boris tennis meydançasına tәzәlikcә gәlirdi, pis oynamırdı, ancaq
hay-küyçü vә sırtıq adam idi. Hәr topdan ötrü mübahisә edirdi.
Atası zavod direktoruydu, әvvәllәr Tbilisidә yaşamışdılar. İndi
isә budur, gәlib deyir ki, tanışımız batıb boğulub. Sonra mәlum
oldu ki, heç kim boğulub elәmәyib, yalan danışırmış, ilk
dәqiqәlәrdә, әlbәttә, hamı hәyәcan keçirdi. Ançik, hәtta qışqırdı.
281
