Page 284 - Yuri Trifonov

i Trifonov

tennis torunu yerindәn qopartmışdı, ilk cütlüklәr isә artıq hәlәlik
musiqisiz dә olsa, ayaqlarını sement döşәmәyә döyәclәyә-
döyәclәyә rәqsә başlamışdılar. Budur, vals sәslәndi: “Hәrlәnir,
fırlanır mavi şarımız...” Gördüm ki, Boris bәdәninin әzәlәlәrini
şişirdәrәk, tamamilә eybәcәr, yaraşıqsız, arıq bir qadının әlindәn
yapışıb onunla meydançaya rәqs etmәyә girdi. Tennisçilәr hәlә
dә qәzәbliydi, istәyirdi orkestrә mane olsunlar, tәkcә Tatarnikov
hirsli deyildi, öz “Erenprayz”ına oturub çıxıb getdi.

Müharibә vaxtı tennis meydançasının taxta çәpәrlәrini yanacaq
üçün qırıb aparmışdılar. Bir dәfә, üstündәn on illәr keçәndәn
sonra mәn oraya gәlib, vaxtilә çox şeylәr baş vermiş vә gәlәcәk
hәyatıma yön vermiş hәmin yerlәri görmәkdәn ötrü tәpәliyә
qalxdım.

O vaxt çox vәdlәr verilirdi. Amma onlardan bәzilәri hәyata
keçmişdi. Tәpәliyin başında böyük, böyürlәrinә bәyaz rәngli
qalın әhәng suvağı çәkilmiş yay kinoteatrına rast gәldim. Tennis
meydançasından qalan tәkcә sement örtük idi ki, üstündә bağ
evlәrinin sakinlәri – qızlar, oğlanlar әl-әlә tutub gәzişir, seansın
başlamasını gözlәyirdilәr. Bir sözlә, indi bağ nә gәzirdi? Bura
Moskvaydı vә burdan paytaxtın qoxusu gәlirdi: yәni benzin vә
toz basmış yaşıllıq qoxusu. Әyninә yarısı dәridәn olan gözәl to-
xunma yun köynәk geymiş bir nәfәrdәn soruşdum ki, sement
örtüklü meydança burda hardandı?

– Müharibәdәnqalmadı! – o adam әminliklә bildirdi. – Burada
nәsә bir istehkam olub. Almanlar Moskvanı havadan bombalamaq
istәyәndә, onları mәhz burda, “Serebryanıy bor”da sındırıblar.
Hә, bu, müharibәdәn qalıb.

Mәn çayın sahilinә gәlib skamyalardan birinә oturdum. Çay
әvvәlkiydi. Şam ağacları da ötәlәrdәki kimi xışıldayırdı. Amma
toranlıq elә bil dәyişmişdi: adam çimmәk istәmirdi. O zamanlar,
on bir yaşım olan çağlarda toranlıq daha isti olurdu.

284