Page 268 - Yuri Trifonov
P. 268
i Trifonov
Böyük körpünün üstündәn sahilә – Lenin prospektinә, Trex-
qorkaya çıxdılar, çox keçmәdi ki, hәr iki tәrәfdәn taxta evlәr
görünmәyә başladı, onların ardınca da yeni yaşayış binalarının
kәrpic divarları, qaldırıcı kranlar diqqәti çәkdi. Bir azdan tәzә
binalar da gözdәn itdi, taxta evlәr qaldı, sonra onlar da ötüşüb
getdi, qürub günәşinin şüaları altında uzanan, zәrif yaşıllığa
bürünmüş tәpәli çöllük göründü.
Lidiya Aleksandrovna şüşәni aşağı saldı, maşının içi son
dәrәcә tәmiz çöl havasıyla doldu. Nәdәnsә hamı susub, havanı
ciyәrlәrinә çәkirdi, Mişka isә mürgülәmәyә başlamışdı.
Hәmişәki kimi, araya sükut çökәndә vә ya Vera yalqız qalıb,
çәnәsi altına salmağa adam tapmayanda, ağlından pis şeylәr
keçirirdi. Yenә altı rublluq adyal yadına düşdü. Ödәmәk lazım
gәlәcәk, cәhәnnәmә ki... O, xırdaçı deyil, amma artıq onları izlә-
yәcәk: harda bir xәtaları olsa, basıb bәbәklәrini tökәcәk. Daha
hәmin yaramazları göz açmağa qoymayacaq. Pulu isә Raisa
Vasilyevnanın sifәtinә çırpacaq ki, alın, soxun gözünüzә, siz mә-
nim altı rublumla varlı olmayacaqsız, mәn isә kasıblamayacam!
Yaxşı ki, Lidiya Aleksandrovna rast gәldi, әgәr adama on rubl
versә, onların pulunu çırpacam sifәtlәrinә. Dörd rubl da Nikolayı
qarşılamaq üçün qalar.
Vera Nikolay haqda fikirlәşmәyә başladı vә canına xoş bir
istilik yayıldı, eyni zamanda hәyәcandan pörtdü. Düşündükcә, hә-
yәcanı artırdı. O lәnәtә gәlmiş niyә gәlir axı? Niyә könlümü bulan-
dırır? Vera beş aydı Seryojayla gәzir. O, tatardı, yaxşı adamdı,
institutda çilingәr işlәyir: yaxşı qazanır, az içir, ümumiyyәtlә,
gözәl insandı, amma xәstәliyi var, ürәyi nasazdı. Vera Nikolayı
unudaraq Seryojayla necә evlәnmәk haqda arzulara qapılmışdı.
Seryoja ona daha çox yaraşırdı, yaşları da eynidi, onun da otuz
altı yaşı var, Nikolay isә üç yaş balacadı, hәmişә başına qaxırdı
ki, sәn artıq qarımısan. Qarımağı öz yerindә, dörd il gәzmişdilәr
vә cavanlara sarı gözünün ucuyla da baxmamışdı. O qaragün ni-
yә gәlir indi? Bәlkә, tәzә arvadı ürәyinә yatmır, köhnәsi düşüb
yadına? Of, Nikolay, o gördüyün ağaclar kәsilib daha...
Vera bundan başqa da çox şeylәr barәdә düşünürdü: Nikolayın
tәkidiylә oğlu Yurkanı internata yerlәşdirdiyini yadına saldı,
268
Böyük körpünün üstündәn sahilә – Lenin prospektinә, Trex-
qorkaya çıxdılar, çox keçmәdi ki, hәr iki tәrәfdәn taxta evlәr
görünmәyә başladı, onların ardınca da yeni yaşayış binalarının
kәrpic divarları, qaldırıcı kranlar diqqәti çәkdi. Bir azdan tәzә
binalar da gözdәn itdi, taxta evlәr qaldı, sonra onlar da ötüşüb
getdi, qürub günәşinin şüaları altında uzanan, zәrif yaşıllığa
bürünmüş tәpәli çöllük göründü.
Lidiya Aleksandrovna şüşәni aşağı saldı, maşının içi son
dәrәcә tәmiz çöl havasıyla doldu. Nәdәnsә hamı susub, havanı
ciyәrlәrinә çәkirdi, Mişka isә mürgülәmәyә başlamışdı.
Hәmişәki kimi, araya sükut çökәndә vә ya Vera yalqız qalıb,
çәnәsi altına salmağa adam tapmayanda, ağlından pis şeylәr
keçirirdi. Yenә altı rublluq adyal yadına düşdü. Ödәmәk lazım
gәlәcәk, cәhәnnәmә ki... O, xırdaçı deyil, amma artıq onları izlә-
yәcәk: harda bir xәtaları olsa, basıb bәbәklәrini tökәcәk. Daha
hәmin yaramazları göz açmağa qoymayacaq. Pulu isә Raisa
Vasilyevnanın sifәtinә çırpacaq ki, alın, soxun gözünüzә, siz mә-
nim altı rublumla varlı olmayacaqsız, mәn isә kasıblamayacam!
Yaxşı ki, Lidiya Aleksandrovna rast gәldi, әgәr adama on rubl
versә, onların pulunu çırpacam sifәtlәrinә. Dörd rubl da Nikolayı
qarşılamaq üçün qalar.
Vera Nikolay haqda fikirlәşmәyә başladı vә canına xoş bir
istilik yayıldı, eyni zamanda hәyәcandan pörtdü. Düşündükcә, hә-
yәcanı artırdı. O lәnәtә gәlmiş niyә gәlir axı? Niyә könlümü bulan-
dırır? Vera beş aydı Seryojayla gәzir. O, tatardı, yaxşı adamdı,
institutda çilingәr işlәyir: yaxşı qazanır, az içir, ümumiyyәtlә,
gözәl insandı, amma xәstәliyi var, ürәyi nasazdı. Vera Nikolayı
unudaraq Seryojayla necә evlәnmәk haqda arzulara qapılmışdı.
Seryoja ona daha çox yaraşırdı, yaşları da eynidi, onun da otuz
altı yaşı var, Nikolay isә üç yaş balacadı, hәmişә başına qaxırdı
ki, sәn artıq qarımısan. Qarımağı öz yerindә, dörd il gәzmişdilәr
vә cavanlara sarı gözünün ucuyla da baxmamışdı. O qaragün ni-
yә gәlir indi? Bәlkә, tәzә arvadı ürәyinә yatmır, köhnәsi düşüb
yadına? Of, Nikolay, o gördüyün ağaclar kәsilib daha...
Vera bundan başqa da çox şeylәr barәdә düşünürdü: Nikolayın
tәkidiylә oğlu Yurkanı internata yerlәşdirdiyini yadına saldı,
268
