Page 264 - Yuri Trifonov
P. 264
i Trifonov
pozuldu. Bazar günü axşamüstü mütlәq gәlәcәyini sәnә çatdırmağı
tapşırdı. Vera hәyәcanlandı, sevindiyindәn, hәtta qarının yanağını
marçıldatdı. Nikolayı beş ay olardı, görmürdü vә fikirlәşirdi ki,
yәqin, bir dә heç vaxt ona rast gәlmәz. Bir dәfә “Drujba”da
hansısa bir filmә baxırdılar, kinodan sonra küçәdә Vera istәdi ki,
әrzaq mağazasına qaçıb içki alsın. Nikolay isә birdәn qayıtdı ki,
sağ ol, heç nә lazım deyil, bәs, gәl xoşluqla ayrılaq, çünki
evlәnirәm. Bir-birinin әlini sıxıb ayrılmışdılar. Sonra Vera bir ay
xәstәhal olmuşdu, özünü zәhәrlәmәk istәmişdi, amma Zoyka
onu dilә tutub fikrindәn döndәrmişdi.
Danışıldığı kimi, şәnbә günü dörddә Vera Zoykayla Sinitsınanın
“Qastronom”la üzbәüz sәkkizmәrtәbәli binadakı mәnzilinә gәldilәr.
Zoyka on bir yaşlı sonbeşiyi Mişkanı da özüylә götürmüşdü, o,
bir hәftә әvvәl dәrslәrini bitirmişdi, düşәrgәyә gedәcәyi günü
gözlәyә-gözlәyә hәyәtdә boş-boşuna dolaşırdı.
Sinitsına onlarla gülәrüzlә salamlaşdı, evә dәvәt elәdi, amma
vaxt yoxuydu, özü dә artıq “bolonya” plaşını geyinib durmuşdu.
Vera teatrlardakı kimi asılqanın yanından ovalşәkilli gözәl, böyük
güzgü asılmış qarşı otağa göz gәzdirmәyә macal tapdı. Veranın
burdan xoşu gәldi vә dәrhal dedi:
– Sizin mәnzil çox yaxşıdı. Burda, Çapayev küçәsindә bir
aktrisanın evindә yır-yığış elәyirәm, o da çox gözәl bәzәyib.
Sadәcә, onların dәhlizi bir az başqa cürdü... – Vera әllәriylә gös-
tәrib izah etmәyә başladı.
– Oğlan da bizimlә gedәcәk? – Sinitsına soruşdu.
– İcazә versәniz, әlbәttә, – Zoyka yaltaqcasına gülümsünәrәk,
uzun arıq boynunu dilәnçi kimi yana әydi: – O, dinc uşaqdı!
Kömәk dә elәyә bilir.
Mişa gözünü döşәmәyә dikmişdi. Sağ әlindә kәpәnәktutan
tor vardı.
– Hә, o yaxşı oğlandı, çox yaxşı, – Vera tәsdiqlәdi. – Lidiya
Aleksandrovna, amma bilirsinizmi, mәn bazar günü axşam saat
altıda mütlәq qayıtmalıyam.
– Özünüzdәn asılıdı, qızlar. Çatdırıb tez qurtarsaq, nahar
vaxtına da qayıda bilәrsiniz.
– Bәs... Vera, sәn qiymәt barәdә, soruşmusanmı? – Zoykanın
sәsi yazıqlaşdı.
264
pozuldu. Bazar günü axşamüstü mütlәq gәlәcәyini sәnә çatdırmağı
tapşırdı. Vera hәyәcanlandı, sevindiyindәn, hәtta qarının yanağını
marçıldatdı. Nikolayı beş ay olardı, görmürdü vә fikirlәşirdi ki,
yәqin, bir dә heç vaxt ona rast gәlmәz. Bir dәfә “Drujba”da
hansısa bir filmә baxırdılar, kinodan sonra küçәdә Vera istәdi ki,
әrzaq mağazasına qaçıb içki alsın. Nikolay isә birdәn qayıtdı ki,
sağ ol, heç nә lazım deyil, bәs, gәl xoşluqla ayrılaq, çünki
evlәnirәm. Bir-birinin әlini sıxıb ayrılmışdılar. Sonra Vera bir ay
xәstәhal olmuşdu, özünü zәhәrlәmәk istәmişdi, amma Zoyka
onu dilә tutub fikrindәn döndәrmişdi.
Danışıldığı kimi, şәnbә günü dörddә Vera Zoykayla Sinitsınanın
“Qastronom”la üzbәüz sәkkizmәrtәbәli binadakı mәnzilinә gәldilәr.
Zoyka on bir yaşlı sonbeşiyi Mişkanı da özüylә götürmüşdü, o,
bir hәftә әvvәl dәrslәrini bitirmişdi, düşәrgәyә gedәcәyi günü
gözlәyә-gözlәyә hәyәtdә boş-boşuna dolaşırdı.
Sinitsına onlarla gülәrüzlә salamlaşdı, evә dәvәt elәdi, amma
vaxt yoxuydu, özü dә artıq “bolonya” plaşını geyinib durmuşdu.
Vera teatrlardakı kimi asılqanın yanından ovalşәkilli gözәl, böyük
güzgü asılmış qarşı otağa göz gәzdirmәyә macal tapdı. Veranın
burdan xoşu gәldi vә dәrhal dedi:
– Sizin mәnzil çox yaxşıdı. Burda, Çapayev küçәsindә bir
aktrisanın evindә yır-yığış elәyirәm, o da çox gözәl bәzәyib.
Sadәcә, onların dәhlizi bir az başqa cürdü... – Vera әllәriylә gös-
tәrib izah etmәyә başladı.
– Oğlan da bizimlә gedәcәk? – Sinitsına soruşdu.
– İcazә versәniz, әlbәttә, – Zoyka yaltaqcasına gülümsünәrәk,
uzun arıq boynunu dilәnçi kimi yana әydi: – O, dinc uşaqdı!
Kömәk dә elәyә bilir.
Mişa gözünü döşәmәyә dikmişdi. Sağ әlindә kәpәnәktutan
tor vardı.
– Hә, o yaxşı oğlandı, çox yaxşı, – Vera tәsdiqlәdi. – Lidiya
Aleksandrovna, amma bilirsinizmi, mәn bazar günü axşam saat
altıda mütlәq qayıtmalıyam.
– Özünüzdәn asılıdı, qızlar. Çatdırıb tez qurtarsaq, nahar
vaxtına da qayıda bilәrsiniz.
– Bәs... Vera, sәn qiymәt barәdә, soruşmusanmı? – Zoykanın
sәsi yazıqlaşdı.
264
