Page 238 - Yuri Trifonov
P. 238
i Trifonov
nayırdı, ev yaman soyuq idi, hәtta yayda da qızdırırdılar, divarlar
taxtadan idi, bununla belә, bu mәnzildәn ötrü gör necә pullar
alırlar! “Hanı bizim gәzәyәnlәr? Yәqin, konsertә gediblәr. Bu
gün Moskvada böyük konsert olduğunu radio ilә xәbәr veriblәr...”
Amma Nadya vә Volodya nadir hallarda konsertә gedәrdilәr.
Tez-tez kinoya, dostlarıgilә çay içmәyә, futbola gedir, ya da evdә
oturub televizora baxırdılar. Nadya daha çox evdә oturmağı se-
virdi, dostlarsız-filansız Volodyayla ikilikdә qalmaq, daha çox
uşaqların şamlıqda düzgün nәfәs almalarını, doğru vә dadlı ye-
mәklәrlә necә qidalanmalarını (anası böyük kulinar idi) bilmәk
istәyirdi. Sonra o, sakit mәnzildә әlindә kitab, dәvәyunu adyalı-
na bürünüb taxtda uzanmaq, pendir, kolbasa almaq üçün Volod-
yanı “Qastronom”a göndәrmәk, erkәn yatmaq – saat onun yarı-
sında tәptәzә mәlәfәli yatağa girmәk istәyirdi... amma niyә, niyә
anası belә bir lәnәtәgәlmiş yeri seçdi, görәsәn, bura gәlmәk axı
ürәyinә heç cürә yatmırdı?
Volodya evdәydi. Nadya onun doğma vә narazı sәsini eşitdi.
Sözünü bitirmәmiş xәttin o başından çığırdı: “Nadya, gәlirәm!
Mәni Levin gözlәyir! Onun yanına bircә saniyәlik dәyib dәrhal
taksi tuturam!” Levinin yanında bir saniyәlik nә işi var axı?
Nadya bunu anlamağa çalışdı. Dünәn azacıq incikliklәri olmuşdu:
Nadyanın xәtrinә dәymişdi ki, niyә Volodya şәnbә günü әmisi
qızı Ritanın ad gününә getmәyә hazırlaşır. Tәbii ki, Nadyayla
birgә gedәsiydilәr. Amma Nadya bağa getmәli, Antonina Vasil-
yevnaya bir az nәfәsini dәrmәyә imkan vermәliydi. Bundan
әlavә, Ritanı sevmirdi, onu saxta vә bәdxah sayırdı. Hәlә lap
çoxdan, heç Volodyayla tanış olmadıqları çağlarda Rita istәmişdi
ki, onu rәfiqәsiylә evlәndirsin, bunu isә Nadya bağışlaya bilmirdi.
İndi onun rәfiqәsi dә orada ola bilәrdi. Әlbәttә, bu cәfәngiyyatdı,
onun rәfiqәsi çoxdan әrә gedib, doğub-törәyib, әnciri çıxıb artıq.
Volodya da getmәzdi heç, amma üzә durmuşdu. Sanırdı ki,
onun azadlığını әlindәn alırlar. “Başın haqqı! – deyirdi o. –
Demәli, mәn ancaq sәnә sәrf elәyәni etmәliyәm?!” Anası onları
barışdıra bilirdi. Hәmişә dә Volodyanın tәrәfini tuturdu. Bundan
ötrü Nadya dәfәlәrlә ona hirslәnmişdi, onu “prinsipsiz” adlandır-
mışdı, anası isә sadәcә ağıllıydı, әsl dәrrakә sahibiydi. İndi necә
238
nayırdı, ev yaman soyuq idi, hәtta yayda da qızdırırdılar, divarlar
taxtadan idi, bununla belә, bu mәnzildәn ötrü gör necә pullar
alırlar! “Hanı bizim gәzәyәnlәr? Yәqin, konsertә gediblәr. Bu
gün Moskvada böyük konsert olduğunu radio ilә xәbәr veriblәr...”
Amma Nadya vә Volodya nadir hallarda konsertә gedәrdilәr.
Tez-tez kinoya, dostlarıgilә çay içmәyә, futbola gedir, ya da evdә
oturub televizora baxırdılar. Nadya daha çox evdә oturmağı se-
virdi, dostlarsız-filansız Volodyayla ikilikdә qalmaq, daha çox
uşaqların şamlıqda düzgün nәfәs almalarını, doğru vә dadlı ye-
mәklәrlә necә qidalanmalarını (anası böyük kulinar idi) bilmәk
istәyirdi. Sonra o, sakit mәnzildә әlindә kitab, dәvәyunu adyalı-
na bürünüb taxtda uzanmaq, pendir, kolbasa almaq üçün Volod-
yanı “Qastronom”a göndәrmәk, erkәn yatmaq – saat onun yarı-
sında tәptәzә mәlәfәli yatağa girmәk istәyirdi... amma niyә, niyә
anası belә bir lәnәtәgәlmiş yeri seçdi, görәsәn, bura gәlmәk axı
ürәyinә heç cürә yatmırdı?
Volodya evdәydi. Nadya onun doğma vә narazı sәsini eşitdi.
Sözünü bitirmәmiş xәttin o başından çığırdı: “Nadya, gәlirәm!
Mәni Levin gözlәyir! Onun yanına bircә saniyәlik dәyib dәrhal
taksi tuturam!” Levinin yanında bir saniyәlik nә işi var axı?
Nadya bunu anlamağa çalışdı. Dünәn azacıq incikliklәri olmuşdu:
Nadyanın xәtrinә dәymişdi ki, niyә Volodya şәnbә günü әmisi
qızı Ritanın ad gününә getmәyә hazırlaşır. Tәbii ki, Nadyayla
birgә gedәsiydilәr. Amma Nadya bağa getmәli, Antonina Vasil-
yevnaya bir az nәfәsini dәrmәyә imkan vermәliydi. Bundan
әlavә, Ritanı sevmirdi, onu saxta vә bәdxah sayırdı. Hәlә lap
çoxdan, heç Volodyayla tanış olmadıqları çağlarda Rita istәmişdi
ki, onu rәfiqәsiylә evlәndirsin, bunu isә Nadya bağışlaya bilmirdi.
İndi onun rәfiqәsi dә orada ola bilәrdi. Әlbәttә, bu cәfәngiyyatdı,
onun rәfiqәsi çoxdan әrә gedib, doğub-törәyib, әnciri çıxıb artıq.
Volodya da getmәzdi heç, amma üzә durmuşdu. Sanırdı ki,
onun azadlığını әlindәn alırlar. “Başın haqqı! – deyirdi o. –
Demәli, mәn ancaq sәnә sәrf elәyәni etmәliyәm?!” Anası onları
barışdıra bilirdi. Hәmişә dә Volodyanın tәrәfini tuturdu. Bundan
ötrü Nadya dәfәlәrlә ona hirslәnmişdi, onu “prinsipsiz” adlandır-
mışdı, anası isә sadәcә ağıllıydı, әsl dәrrakә sahibiydi. İndi necә
238
