Page 233 - Yuri Trifonov
P. 233
Qoca
özünә gәlә bilmәyәn Ruslan düşündü: hәqiqәt ondadı ki, Valentina
yığışıb anasının yanına getdi, başqa qadın yoxdu, üçüncü qadından
xәbәr-әtәr çıxmadı, pencәyimsә yağışın altında әsgiyә döndü...

Әyninә әyalәt dәbli dar pencәk geymiş, boy-buxunlu, gözlüyünü
yağış islatmış İqor Vyaçeslavoviç isә düşünürdü: “Hәqiqәt ondadı
ki, әziz Pavel Yevqrafoviç, iyirmi birinci ildә müstәntiqin: “Necә
düşünürsüz, sizcә, Miqulinin әks-inqilabi üsyanda iştirakı mümkün
idimi?” sualına, sәmimi olaraq: “Mümkün idi” cavabı vermişdi,
amma özü bu haqda unutmuşdu, burada tәәccüblü heç nә yox
idi, o zaman hamı, demәk olar, hәr kәs belә düşünürdü; vaxt
gәlir, inam vә gerçәklik elә qaynayıb-qarışır ki, nәyin harda
olduğunu ayırd etmәk olmur, amma biz bu işlә mәşğul olacağıq”.
O ucadan dedi:

– Mәncә, qatara gecikmişәm...
Yağış şıdırğı yağırdı. Havadan ozon qoxusu gәlirdi. Şәffaf
sellofana bürünmüş iki qız asfaltda ayaqyalın qaçırdı...

SON

233
   228   229   230   231   232   233   234   235   236   237   238