Page 190 - Yuri Trifonov
P. 190
i Trifonov
– Bu, mәnim köpәyimdi... Avara it deyil... – zәif sәslә dillәndi.
Adamlar nәsә çığırırdı. Bir qadın Prixodkoyla söyüşürdü. O
anlayırdı ki, Prixodko Arapkanın öldürülmәsini istәyir, çünki
Arapka onun küçüyünә “sataşırdı”. Hәyәt iti olduğuna görә
öldürmәk istәyirdilәr. Heç ondan yaxşı it var? Onların özlәri
quduzdular. Bu әyyaşların özlәrini güllәlәmәk lazımdı. İstәyirdi
ki, bunların hamısını hәmin tüfәngli adama vә Prixodkoya çığırıb
desin, Prixodkoya söylәsin ki, әclafdı. O, keçmiş yunkerdir.
Rәngini dәyişib sadәcә. Onun özünü güllәlәmәk lazımdı. Bunları
nәinki qışqırmağa, heç demәyә dә gücü qalmamışdı, sinәsindә
ağrı vardı, o, köpәyini qucaqlayıb onunla birgә titrәyirdi. Pavel
Yevqrafoviç ürәkbulanmasının artdığını hiss elәdi. Amma çığır-
bağır salıb, araq qoxuyan nәfәslәriylә düz üzünә püskürsәlәr dә,
heç kim onun köpәyini әlindәn ala bilmәzdi. Prixodkonun kin
dolu gözlәri oynayırdı.
– Siz qanunun maddәsini pozursuz! Sәrәncam Mossovetin-
di!
Pavel Yevqrafoviç tüpürmәk üçün ağzının suyunu toparladı.
Bir oğlan uşağı yüyürüb gәldi, Arapkanı qucaqlayaraq, onun
yanında oturdu. İndi köpәyi ikilikdә qucaqlamışdılar. Sonra o
biri tәrәfindәn dә bir qız yaxınlaşdı, әlini Arapkanın açıqda qalan
boynunun dalına qoydu. Birdәn o, hiss etdi ki, itin titrәmәsi
dayandı.
Kimsә xırıltılı sәslә qulağına dedi:
– Bir onluq tap... Verim ona, o ilana, yoxsa әl çәkәn deyil...
Bu, sovxozdan olan Mitkaydı. Pavel Yevqrafoviçlә yanaşı
oturan hәmin uşaq Arapkanı qolları üstә apardı, yorulub әldәn
düşüncә iti buraxdı, o isә ayaqlarına dolaşa-dolaşa yanaşı qaçmağa
başladı. Ağrısı şiddәtlәnincә, Pavel Yevqrafoviç dayanırdı. Evdә
pul axtardı, ciblәrini, yeşiklәri eşib-tökdü, hәr yeri әlәk-vәlәk
elәdi, Valentinadan soruşdu, amma cәmi bir üçlük vә qırx qәpik
xırda tapa bildi.
Mitka әvvәlcә narazıydı, donquldansa da, yola gәldi.
– Yaxşı, ver! – O, pöhrәlәrin üstündәn atılıb qaçaraq, kolları
basa-basa yük maşınının yanına, yeni itlәrә, yeni üçlüklәrә sarı
tәlәsdi.
190
– Bu, mәnim köpәyimdi... Avara it deyil... – zәif sәslә dillәndi.
Adamlar nәsә çığırırdı. Bir qadın Prixodkoyla söyüşürdü. O
anlayırdı ki, Prixodko Arapkanın öldürülmәsini istәyir, çünki
Arapka onun küçüyünә “sataşırdı”. Hәyәt iti olduğuna görә
öldürmәk istәyirdilәr. Heç ondan yaxşı it var? Onların özlәri
quduzdular. Bu әyyaşların özlәrini güllәlәmәk lazımdı. İstәyirdi
ki, bunların hamısını hәmin tüfәngli adama vә Prixodkoya çığırıb
desin, Prixodkoya söylәsin ki, әclafdı. O, keçmiş yunkerdir.
Rәngini dәyişib sadәcә. Onun özünü güllәlәmәk lazımdı. Bunları
nәinki qışqırmağa, heç demәyә dә gücü qalmamışdı, sinәsindә
ağrı vardı, o, köpәyini qucaqlayıb onunla birgә titrәyirdi. Pavel
Yevqrafoviç ürәkbulanmasının artdığını hiss elәdi. Amma çığır-
bağır salıb, araq qoxuyan nәfәslәriylә düz üzünә püskürsәlәr dә,
heç kim onun köpәyini әlindәn ala bilmәzdi. Prixodkonun kin
dolu gözlәri oynayırdı.
– Siz qanunun maddәsini pozursuz! Sәrәncam Mossovetin-
di!
Pavel Yevqrafoviç tüpürmәk üçün ağzının suyunu toparladı.
Bir oğlan uşağı yüyürüb gәldi, Arapkanı qucaqlayaraq, onun
yanında oturdu. İndi köpәyi ikilikdә qucaqlamışdılar. Sonra o
biri tәrәfindәn dә bir qız yaxınlaşdı, әlini Arapkanın açıqda qalan
boynunun dalına qoydu. Birdәn o, hiss etdi ki, itin titrәmәsi
dayandı.
Kimsә xırıltılı sәslә qulağına dedi:
– Bir onluq tap... Verim ona, o ilana, yoxsa әl çәkәn deyil...
Bu, sovxozdan olan Mitkaydı. Pavel Yevqrafoviçlә yanaşı
oturan hәmin uşaq Arapkanı qolları üstә apardı, yorulub әldәn
düşüncә iti buraxdı, o isә ayaqlarına dolaşa-dolaşa yanaşı qaçmağa
başladı. Ağrısı şiddәtlәnincә, Pavel Yevqrafoviç dayanırdı. Evdә
pul axtardı, ciblәrini, yeşiklәri eşib-tökdü, hәr yeri әlәk-vәlәk
elәdi, Valentinadan soruşdu, amma cәmi bir üçlük vә qırx qәpik
xırda tapa bildi.
Mitka әvvәlcә narazıydı, donquldansa da, yola gәldi.
– Yaxşı, ver! – O, pöhrәlәrin üstündәn atılıb qaçaraq, kolları
basa-basa yük maşınının yanına, yeni itlәrә, yeni üçlüklәrә sarı
tәlәsdi.
190
