Page 185 - Yuri Trifonov
P. 185
Qoca
vacib, әn dәyәrli olanları unudub yazmamaq qorxusu içindәyәm.
Dünәn üstümә hәkim çağırmışdım, bütün günü uzanaraq hәyәcan
içindә olmuşam. Buna görә burada sona çatdırıram, yoxsa xatirәlәr
bitib-tükәnәn deyil. Mәndә Sergey Kirilloviçin tәsadüfәn son
mәktubu, bәzi sәnәdlәri qalıb, amma hәlә onları sәnә göndәrmirәm.
Bәlkә, biz burada – Klyukvinoda görüşәrik, ya da mәn gәlәrәm
Moskvaya, gәlinimin maşını var, o, hәrdәn Moskvaya iş dalınca,
alış-veriş etmәyә gedir. Amma әziz Pavel, sәni burada görmәk
istәrdim, mәn yaman pis olmuşam, әsl qarıya çevrilmişәm. Sәni
bağrıma basıram. Mәnә tәcili cavab yaz. Sәnin Asyan.
Öz aramızdı, kifayәt qәdәr yekәxana olan gәlinim mәnim
yazdıqlarımı oxuyub belә bir nәticәyә gәldi: “Siz, anacığım (ona
elә gәlir ki, “anacığım” demәklә mәnә ağıllı bir müraciәt edir),
hәyatınızı düzgün qurmamısız. Siz roman yazaydınız gәrәk. Elә
yazırsınız ki, adam oxuyanda ayrıla bilmir. Lap dedektiv әsәr
kimi”. Qarımış çağımda gör necә komplimentlәr eşidirәm. Yaz
görüm, istilәrә necә dözürsәn? Bizdә hәr şey yanıb, kartof olma-
yacaq, gilәnarınsa heç üzünü görmәdik”.
Pavel Yevqrafoviç mәktubu iki dәfә oxudu, sonra heyranlıqla,
qәlbini döyündürәn görünmәmiş bir hәyәcanla bәzi yerlәrini
tәkrar-tәkrar gözdәn keçirdi: ürәyinin çırpıntısından әllәri üşüdü.
Dәrman qәbul elәdi, bir qәdәr sakitlәşdi. Ona görә heyran
olmuşdu ki, ölüb gedәnlәr indi bir mәktәbli dәftәrindә dirilmişdi,
hәyәcanı isә – Allah bilir, nәdәn idi... Bәlkә, bu hәyәcan ona
görәydi ki, Asya Miqulinin günahlarına Pavel Yevqrafoviçin
inandığı barәdә cәfәng şeylәr yazırdı? Әslindә o, Yevqrafoviç,
bәlkә dә, inanırdı, amma başqaları kimi yox. Tam inanmamaq
da olmazdı. Asya belә yazmamalı, üstündәn yarım әsr keçәndәn
sonra onu bu cür qınamamalıydı. Sadәcә, necә olduğunu xatırlaya
bilmir. Kobud da olsa, birmәnalı şәkildә aydın idi ki, xaindi,
vәssalam! Asya nә tәlәb edirdi? Bu mәzәmmәtlәr nәyә lazim idi
axı? İstәdi tәcili cavab yazaraq, bәzi materialları ona yollasın ki,
mahiyyәti başa salsın: hәtta indinin özündә dә qeydlәri jurnalda
çap etmәyin necә çәtin olduğunu anlatsın! O, öz arşınıyla
ölçdüyündәn, çox şeyi görmür, xatırlamır, bilmәk belә istәmir.
185
vacib, әn dәyәrli olanları unudub yazmamaq qorxusu içindәyәm.
Dünәn üstümә hәkim çağırmışdım, bütün günü uzanaraq hәyәcan
içindә olmuşam. Buna görә burada sona çatdırıram, yoxsa xatirәlәr
bitib-tükәnәn deyil. Mәndә Sergey Kirilloviçin tәsadüfәn son
mәktubu, bәzi sәnәdlәri qalıb, amma hәlә onları sәnә göndәrmirәm.
Bәlkә, biz burada – Klyukvinoda görüşәrik, ya da mәn gәlәrәm
Moskvaya, gәlinimin maşını var, o, hәrdәn Moskvaya iş dalınca,
alış-veriş etmәyә gedir. Amma әziz Pavel, sәni burada görmәk
istәrdim, mәn yaman pis olmuşam, әsl qarıya çevrilmişәm. Sәni
bağrıma basıram. Mәnә tәcili cavab yaz. Sәnin Asyan.
Öz aramızdı, kifayәt qәdәr yekәxana olan gәlinim mәnim
yazdıqlarımı oxuyub belә bir nәticәyә gәldi: “Siz, anacığım (ona
elә gәlir ki, “anacığım” demәklә mәnә ağıllı bir müraciәt edir),
hәyatınızı düzgün qurmamısız. Siz roman yazaydınız gәrәk. Elә
yazırsınız ki, adam oxuyanda ayrıla bilmir. Lap dedektiv әsәr
kimi”. Qarımış çağımda gör necә komplimentlәr eşidirәm. Yaz
görüm, istilәrә necә dözürsәn? Bizdә hәr şey yanıb, kartof olma-
yacaq, gilәnarınsa heç üzünü görmәdik”.
Pavel Yevqrafoviç mәktubu iki dәfә oxudu, sonra heyranlıqla,
qәlbini döyündürәn görünmәmiş bir hәyәcanla bәzi yerlәrini
tәkrar-tәkrar gözdәn keçirdi: ürәyinin çırpıntısından әllәri üşüdü.
Dәrman qәbul elәdi, bir qәdәr sakitlәşdi. Ona görә heyran
olmuşdu ki, ölüb gedәnlәr indi bir mәktәbli dәftәrindә dirilmişdi,
hәyәcanı isә – Allah bilir, nәdәn idi... Bәlkә, bu hәyәcan ona
görәydi ki, Asya Miqulinin günahlarına Pavel Yevqrafoviçin
inandığı barәdә cәfәng şeylәr yazırdı? Әslindә o, Yevqrafoviç,
bәlkә dә, inanırdı, amma başqaları kimi yox. Tam inanmamaq
da olmazdı. Asya belә yazmamalı, üstündәn yarım әsr keçәndәn
sonra onu bu cür qınamamalıydı. Sadәcә, necә olduğunu xatırlaya
bilmir. Kobud da olsa, birmәnalı şәkildә aydın idi ki, xaindi,
vәssalam! Asya nә tәlәb edirdi? Bu mәzәmmәtlәr nәyә lazim idi
axı? İstәdi tәcili cavab yazaraq, bәzi materialları ona yollasın ki,
mahiyyәti başa salsın: hәtta indinin özündә dә qeydlәri jurnalda
çap etmәyin necә çәtin olduğunu anlatsın! O, öz arşınıyla
ölçdüyündәn, çox şeyi görmür, xatırlamır, bilmәk belә istәmir.
185
