Page 174 - Yuri Trifonov
P. 174
i Trifonov
sәslәr gәlәn evin yanında başlıq geymiş uzun şinelli zabit bir
qadını qucaqlamış halda dayanıb, ehtirasla onu bağrına basıb, o
isә geri qatlanıb, az qalır qarın içinә yıxıla, әynindә don var, başı
isә açıqdı. Evin qapıları taybataydı, görünür, indicә ordan –
istidәn şaxtaya sivişib çıxıblar. Mәnsә doqqazdan baxıb görürәm
ki, bunlar Miqulinlә Asyadır. “Özünü yığışdır!” – qışqırıram. O,
Asyadan kәnara sıçrayıb әlini qobura atır, mәnsә at belindәymişәm
kimi yuxarıdan-aşağı ona süngüylә kәskin vә dәhşәtli bir zәrbә
endirirәm; elә bil bıçaq altda qarpız xırçıldayır. Bircә kәrә: “A...”
demәyә macal tapır...
Pavel Yefqrafoviç dәhşәtli qarabasmadan ayılır vә uzun
müddәt özünü әlә ala bilmir. Әllәri әsir, ürәyi çırpınır, ağzı
qupquru quruyur. Pәrvәrdigara, belә bir dәhşәti vә cәfәng bir
şeyi, – mәhz cәfәng bir şeyi! – yuxuda görmәyә niyә vadar
edirsәn? Bu nә oyundu axı? Hardan mәni çulğalayır? Hә, bu,
Rostovun azad olunmasıyla bağlı yuxuma girәnlәrdi: başlarının
üstünü almağımız aydın sәmada ildırım gurultusuna bәnzәyirdi.
Milad öncәsi, iyirminci il әrәfәsiydi. Hansısa bir evin hәyәtiydi,
pәncәrәdәn musiqi sәdaları gәlirdi, küçә uzunu atışmaydı vә bir
zabit bir qızla öpüşürdü. Bir döyüşçümüz dәrhal, bir an içindә
onun işini bitirdi. Çünki zabit hay-küy salmaq istәdi. Sussaydı,
sağ qalacaqdı. Evә tәpildik, burada hәr şey hazır idi: süfrә açıl-
mışdı, şәrab, çәrәz, qadınlar çığırışır, qrammofon çalırdı...
...Nәhayәt, avqustun ortalarında Asyadan qalın bir zәrfdә
cavab gәldi. Zәrfin içindә ikiyә qatlanmış vә xırda xәtlә yazılmış
bir şagird dәftәri vardı. Pavel Yevqrafoviç oxudu: “Әziz Pavel!
Sәndәn cavab mәktubu almağıma hәdsiz şadam. Bu mәktubdan
öyrәndim ki, sağ vә salamatsan, uşaqların vә nәvәlәrinlә birgә
yaşayırsan, ümumilikdә hәyatın yaxşıdı, bununla belә, yaxın
adamını da itirmisәn, bizim yaşımızda belә itkilәrdәn nadir hal-
larda kimsә qaça bilib, mәn isә belә dәrdlә üç dәfә üzlәşmişәm.
Yәni sәni yaxşı başa düşürәm, әziz Pavel, dәrdinә acıyıram.
Sәnin istәdiyin kimi, hәr şeyi daha yaxşı yadıma salmaq vә tәfsi-
latıyla yazmaqdan ötrü cavab mәktubumu gecikdirmişәm. Yad-
daşımda isә bunlar qalıbdı.
174
sәslәr gәlәn evin yanında başlıq geymiş uzun şinelli zabit bir
qadını qucaqlamış halda dayanıb, ehtirasla onu bağrına basıb, o
isә geri qatlanıb, az qalır qarın içinә yıxıla, әynindә don var, başı
isә açıqdı. Evin qapıları taybataydı, görünür, indicә ordan –
istidәn şaxtaya sivişib çıxıblar. Mәnsә doqqazdan baxıb görürәm
ki, bunlar Miqulinlә Asyadır. “Özünü yığışdır!” – qışqırıram. O,
Asyadan kәnara sıçrayıb әlini qobura atır, mәnsә at belindәymişәm
kimi yuxarıdan-aşağı ona süngüylә kәskin vә dәhşәtli bir zәrbә
endirirәm; elә bil bıçaq altda qarpız xırçıldayır. Bircә kәrә: “A...”
demәyә macal tapır...
Pavel Yefqrafoviç dәhşәtli qarabasmadan ayılır vә uzun
müddәt özünü әlә ala bilmir. Әllәri әsir, ürәyi çırpınır, ağzı
qupquru quruyur. Pәrvәrdigara, belә bir dәhşәti vә cәfәng bir
şeyi, – mәhz cәfәng bir şeyi! – yuxuda görmәyә niyә vadar
edirsәn? Bu nә oyundu axı? Hardan mәni çulğalayır? Hә, bu,
Rostovun azad olunmasıyla bağlı yuxuma girәnlәrdi: başlarının
üstünü almağımız aydın sәmada ildırım gurultusuna bәnzәyirdi.
Milad öncәsi, iyirminci il әrәfәsiydi. Hansısa bir evin hәyәtiydi,
pәncәrәdәn musiqi sәdaları gәlirdi, küçә uzunu atışmaydı vә bir
zabit bir qızla öpüşürdü. Bir döyüşçümüz dәrhal, bir an içindә
onun işini bitirdi. Çünki zabit hay-küy salmaq istәdi. Sussaydı,
sağ qalacaqdı. Evә tәpildik, burada hәr şey hazır idi: süfrә açıl-
mışdı, şәrab, çәrәz, qadınlar çığırışır, qrammofon çalırdı...
...Nәhayәt, avqustun ortalarında Asyadan qalın bir zәrfdә
cavab gәldi. Zәrfin içindә ikiyә qatlanmış vә xırda xәtlә yazılmış
bir şagird dәftәri vardı. Pavel Yevqrafoviç oxudu: “Әziz Pavel!
Sәndәn cavab mәktubu almağıma hәdsiz şadam. Bu mәktubdan
öyrәndim ki, sağ vә salamatsan, uşaqların vә nәvәlәrinlә birgә
yaşayırsan, ümumilikdә hәyatın yaxşıdı, bununla belә, yaxın
adamını da itirmisәn, bizim yaşımızda belә itkilәrdәn nadir hal-
larda kimsә qaça bilib, mәn isә belә dәrdlә üç dәfә üzlәşmişәm.
Yәni sәni yaxşı başa düşürәm, әziz Pavel, dәrdinә acıyıram.
Sәnin istәdiyin kimi, hәr şeyi daha yaxşı yadıma salmaq vә tәfsi-
latıyla yazmaqdan ötrü cavab mәktubumu gecikdirmişәm. Yad-
daşımda isә bunlar qalıbdı.
174
