Page 111 - Yuri Trifonov
P. 111
Qoca
bir qәdәr çirkinir, guya bu görkәmiylә “sabahın xeyir!” deyirdi.
Olurdu ki, Qrafçik trolleybus dairәsinә piyada gedirkәn, Oleq
Vasilyeviç öz “Volqa”sıyla onun yanından ötüb-keçirdi. Bәzәn
dә mәktәbin yanınacan velosipeddә gәlirdi. Mәktәb uzaqda
deyildi, Karbışev bulvarındaydı. Bir dәfә o, yağışın altında,
büründüyü plaşının başlığını qaldırıb şose yoluyla gedirdi, Oleq
Vasilyeviç maşını saxlayıb qapını açdı: “Buyurun, kolleqa!”
Amma Qrafçik әylәşmәdi: “Yox, yox, sürün, sağ olun! Piyada
gedәrәm”. Qapını da tәlәsik özü örtdü. Bu camaatdan hәr şey
gözlәmәk olar. Amma Oleq Vasilyeviç yeniyetmәlik çağlarından
üzü bәri bir şeyә qәti әmin idi ki, nәyәsә nail olmaq istәyәndә
bütün gücünü, bütün imkanlarını, bütün vasitәlәrini – hәr şeyi,
hәr şeyi vә hәr şeyi... sonunacan işә salmaq lazımdı! Bax belәcә,
Moskvaya yeniyetmә çağlarında gәlәrәk, instituta özüyçün yol
aça bilmişdi. Zinaidanı da vaxtilә bu cür әlә keçirmişdi. Elә bu
yolla da Meksika uğrunda çәtin vә dolaşıq mübarizәdә hiylәgәr
Osipyana qalib gәlmişdi. İndi әmin idi ki, Aqrafenanın da evinә
elә bu yolla yiyәlәnәcәk. Sonunacan – mәsәlәnin mәğzi bundadı.
Böyük işdә dә, kiçik işdә dә, hәr yerdә vә hәr yerdә, hәmişә, hәr
gün, hәr an...
Yenә tuflilәrin dabanları taqqıldayırdı – Angelina Fyodorovna
dәhlizin dәrinliklәrindәn qayıdırdı. Oleq Vasilyeviç gәrginlik
içindәydi, qan gicgahlarına vurmuşdu.
Kәtildәn sıçrayıb yaxından keçәn hәkim xanımın qoluna girdi.
– Әzizim-gözüm, Angelina Fyodorovna, yalvarıram, mәni
mәlәk kimi qanadlarınız altına alın... – Angelina Fyodorovnayla
böyür-böyürә addımlayaraq, onun alanәm vә isti qolunu böyrünә
sıxaraq, odlu-odlu ağzına gәlәni döşәdi. – Vәziyyәtin müdhişliyini
başa düşün... Sәhәr tezdәn nümayәndәlәri qarşılayıram, günorta
nazir çağırır... Birigün Moskvadan kәnarda olmalıyam... Kadrlar
şöbәsi isә lәnәtә gәlmiş arayışı bu günә tәlәb edir! İtirәcәyiniz
nәdi axı? Gәlin razılaşaq. Mәn sözümün ağasıyam. İspanların
keçmişdә dediyi kimi: gentil hombre1. Arayışı verirsiz, elәmi?
Әgәr bir şey olsa, azacıq da sizә xәtәr gәlsә, şәrәfimә and içirәm,
1gentil hombre – mərd insan
111
bir qәdәr çirkinir, guya bu görkәmiylә “sabahın xeyir!” deyirdi.
Olurdu ki, Qrafçik trolleybus dairәsinә piyada gedirkәn, Oleq
Vasilyeviç öz “Volqa”sıyla onun yanından ötüb-keçirdi. Bәzәn
dә mәktәbin yanınacan velosipeddә gәlirdi. Mәktәb uzaqda
deyildi, Karbışev bulvarındaydı. Bir dәfә o, yağışın altında,
büründüyü plaşının başlığını qaldırıb şose yoluyla gedirdi, Oleq
Vasilyeviç maşını saxlayıb qapını açdı: “Buyurun, kolleqa!”
Amma Qrafçik әylәşmәdi: “Yox, yox, sürün, sağ olun! Piyada
gedәrәm”. Qapını da tәlәsik özü örtdü. Bu camaatdan hәr şey
gözlәmәk olar. Amma Oleq Vasilyeviç yeniyetmәlik çağlarından
üzü bәri bir şeyә qәti әmin idi ki, nәyәsә nail olmaq istәyәndә
bütün gücünü, bütün imkanlarını, bütün vasitәlәrini – hәr şeyi,
hәr şeyi vә hәr şeyi... sonunacan işә salmaq lazımdı! Bax belәcә,
Moskvaya yeniyetmә çağlarında gәlәrәk, instituta özüyçün yol
aça bilmişdi. Zinaidanı da vaxtilә bu cür әlә keçirmişdi. Elә bu
yolla da Meksika uğrunda çәtin vә dolaşıq mübarizәdә hiylәgәr
Osipyana qalib gәlmişdi. İndi әmin idi ki, Aqrafenanın da evinә
elә bu yolla yiyәlәnәcәk. Sonunacan – mәsәlәnin mәğzi bundadı.
Böyük işdә dә, kiçik işdә dә, hәr yerdә vә hәr yerdә, hәmişә, hәr
gün, hәr an...
Yenә tuflilәrin dabanları taqqıldayırdı – Angelina Fyodorovna
dәhlizin dәrinliklәrindәn qayıdırdı. Oleq Vasilyeviç gәrginlik
içindәydi, qan gicgahlarına vurmuşdu.
Kәtildәn sıçrayıb yaxından keçәn hәkim xanımın qoluna girdi.
– Әzizim-gözüm, Angelina Fyodorovna, yalvarıram, mәni
mәlәk kimi qanadlarınız altına alın... – Angelina Fyodorovnayla
böyür-böyürә addımlayaraq, onun alanәm vә isti qolunu böyrünә
sıxaraq, odlu-odlu ağzına gәlәni döşәdi. – Vәziyyәtin müdhişliyini
başa düşün... Sәhәr tezdәn nümayәndәlәri qarşılayıram, günorta
nazir çağırır... Birigün Moskvadan kәnarda olmalıyam... Kadrlar
şöbәsi isә lәnәtә gәlmiş arayışı bu günә tәlәb edir! İtirәcәyiniz
nәdi axı? Gәlin razılaşaq. Mәn sözümün ağasıyam. İspanların
keçmişdә dediyi kimi: gentil hombre1. Arayışı verirsiz, elәmi?
Әgәr bir şey olsa, azacıq da sizә xәtәr gәlsә, şәrәfimә and içirәm,
1gentil hombre – mərd insan
111
