Page 86 - tomas

as Vulf

…o da getdi... eşitdim, darvazanın mәftillәri cırıldadı… sonra
baxdım ki, küçә ilә dağlara tәrәf gedir... axır, yenә aradan çıxdı…
bir daha onu görmәdim… hә, onca dәqiqә keçmişdi ki, bu biri
peyda oldu… atanı deyirәm… tәzә xәbәrlәrlә hәyәcanlı halda
içәri girib:

– Hә, – deyir, – beşi dә aradan çıxdı. Hensli bir yığın adamla
Blekin mağazasının şüşәlәrini qırıb silahları götürdü… indi öz
dәstәsiylә onların dalınca gedir...

– Hә?.. – deyirәm. – Elә buna görә burdan ora yüyürdün?..
Bir dә belә yüyürsәn, elә tәzә xәbәr gәtir ki, mәn bilmәmiş olum, –
deyirәm.

– Hә?.. – deyir. – Sәn hardan bilirsәn?..
– Eşitmişәm. – deyirәm. – Mәn eşitdiklәrimi sәn ömrün
boyu eşidә bilmәzsәn. O xәbәri hamıdan qabaq mәn bildim, –
deyirәm, – özü dә heç yerә yüyürmәdәn.
– Hә?.. Necә yәni?!.. – deyir. – Bu nә demәkdi?
– Sәn burda olmayanda, – deyirәm, – qonağım gәlmişdi.
– Kim?.. – soruşur.
Mәnsә onun üzünә baxa-baxa:
– Ed Mirs, – deyirәm.
– İlahi, pәrvәrdigara!.. – deyir. – Demәk istәyirsәn ki, cani
burda – mәnim evimdә idi?.. Bәs hay-küy salmadın?.. – soruşur. –
Qonşuları yığıb bura tökmәdin?..
– Yox, – deyirәm.
– Onda mәn hay-küy salaram, – deyir, – bu dәqiqә. – Özü dә
qapıya cumur… onu güclә saxladım…
– Yox, – deyirәm, – salma. Mәn Edә söz verdim. Söz verdim
ki, onu satmayacağam. Gәrәk sözümüzün üstündә duraq. Sakit
otur.
O, bir dәqiqәliyә fikrә gedir… sonra:
– Nolar, bәlkә dә, haqlısan, – deyir, – yәqin, elә hamısından
yaxşısı budu. Amma yüz il qala, yatsam, yuxuma da girmәzdi, –
deyir. – Allah haqqı!..
…bir sözlә, aradan çıxdılar... heç birini dә tuta bilmәdilәr…
sonralar isә… uzun illәrdәn sonra atan Kaliforniyaya gedәndә

86