Page 39 - tomas
P. 39
Dünyanın hörümçək toru
adam deyilsәn!.. Sәn, – deyirәm, – onun yanına girmәk üçün
divarı da başınla deşәrdin!
Burda o, özünü saxlaya bilmәdi… gözümün içinә baxa
bilmәdi… üzünü kәnara çevirib günahkar tәbәssümlә gülümsәdi…
– Di yaxşı, – deyirәm, – indi bu köhnә kağız-kuğuzu neylәmәk
fikrindәsәn?.. Bunlar daha lazım deyil sәnә?... Hә, amma başa
düşürәm, – deyirәm, – bu kağızlar sәnin nәyinә lazım ola bilәr.
– Hә, – deyir, – rәdd elә onları!.. Xirtdәyimә keçәn o lәnәtә
gәlmiş xaltanı – deyir, – hәmişәlik unutmaq istәyirәm!.. Yandı-
racağam onları!..
– Hә, – deyirәm, – mәnә dә elә gәlir, bu kağız-kuğuz
unudulası şeylәri sәnin yadına salmaqdan savayı, heç nәyә lazım
olmayacaq. Onları yoxa çıxarmaq lazımdı.
– Elә dә elәyәrәm, – deyir. – O bir Allaha and olsun!..
***
…Amma yenә deyirәm… bayaqkı sözümә qayıdıram e…
Qarıya deyirәm:
– Missis Meyson, axı o, sizә köçәndә, necә olur-olsun, bunu
bilmәliydiniz. Bilmәliydiniz ki, o, Meqqi Eferdlә evlәnib boşan-
mışdı. Bunu bilmәmiş olmazdınız axı?!.. – deyirәm.
– Düzünü deyim ki, bilirdik, – qarı, nәhayәt, dilә gәldi,
bala… Axır ki, boynuna aldı. – İndi mәn hәr şeyi olduğu kimi
sizә danışaram”, – dedi vә danışmağa başladı…
…vә belәcә dә hәr şey aydın oldu… amma gör indi nә
deyirәm, oğul, sәnә başa salmaq istәyirәm ki, niyә günah tәkcә
atanda deyildi… yox, Lidiya haqqında pis söz demәk istәmirәm,
axı mәn onu hәlә ona qәdәr, – onlar bura tәzә köçәndәn, indiki
“Qrinvud” mehmanxanasının yerindә – Akademik döngәdә şlyapa
dükanı açandan tanıyırdım!.. Yadımdadı, ömrümdә birinci dәfә
әsl “hazır” şlyapamı ondan almışdım… özü dә dәrs deyib aldığım
halal maaşımla topladığım pulla… onda mәn bütün qışı Yansi
dairәsindә işlәyirdim, ayda da 20 dollar maaş alırdım… öz
39
adam deyilsәn!.. Sәn, – deyirәm, – onun yanına girmәk üçün
divarı da başınla deşәrdin!
Burda o, özünü saxlaya bilmәdi… gözümün içinә baxa
bilmәdi… üzünü kәnara çevirib günahkar tәbәssümlә gülümsәdi…
– Di yaxşı, – deyirәm, – indi bu köhnә kağız-kuğuzu neylәmәk
fikrindәsәn?.. Bunlar daha lazım deyil sәnә?... Hә, amma başa
düşürәm, – deyirәm, – bu kağızlar sәnin nәyinә lazım ola bilәr.
– Hә, – deyir, – rәdd elә onları!.. Xirtdәyimә keçәn o lәnәtә
gәlmiş xaltanı – deyir, – hәmişәlik unutmaq istәyirәm!.. Yandı-
racağam onları!..
– Hә, – deyirәm, – mәnә dә elә gәlir, bu kağız-kuğuz
unudulası şeylәri sәnin yadına salmaqdan savayı, heç nәyә lazım
olmayacaq. Onları yoxa çıxarmaq lazımdı.
– Elә dә elәyәrәm, – deyir. – O bir Allaha and olsun!..
***
…Amma yenә deyirәm… bayaqkı sözümә qayıdıram e…
Qarıya deyirәm:
– Missis Meyson, axı o, sizә köçәndә, necә olur-olsun, bunu
bilmәliydiniz. Bilmәliydiniz ki, o, Meqqi Eferdlә evlәnib boşan-
mışdı. Bunu bilmәmiş olmazdınız axı?!.. – deyirәm.
– Düzünü deyim ki, bilirdik, – qarı, nәhayәt, dilә gәldi,
bala… Axır ki, boynuna aldı. – İndi mәn hәr şeyi olduğu kimi
sizә danışaram”, – dedi vә danışmağa başladı…
…vә belәcә dә hәr şey aydın oldu… amma gör indi nә
deyirәm, oğul, sәnә başa salmaq istәyirәm ki, niyә günah tәkcә
atanda deyildi… yox, Lidiya haqqında pis söz demәk istәmirәm,
axı mәn onu hәlә ona qәdәr, – onlar bura tәzә köçәndәn, indiki
“Qrinvud” mehmanxanasının yerindә – Akademik döngәdә şlyapa
dükanı açandan tanıyırdım!.. Yadımdadı, ömrümdә birinci dәfә
әsl “hazır” şlyapamı ondan almışdım… özü dә dәrs deyib aldığım
halal maaşımla topladığım pulla… onda mәn bütün qışı Yansi
dairәsindә işlәyirdim, ayda da 20 dollar maaş alırdım… öz
39
