Page 338 - tomas
P. 338
as Vulf
BRUKLİNİ YALNIZ ÖLÜLӘR TANIYIR
Bruklini әmәlli-başlı tanıyan bir adam yoxdu – bu lәnәtә gәl-
miş şәhәrdәn baş çıxarmaq üçün bir ömür bәs elәmәz.
Ona görә deyirәm: yerin altında qatar gözlәyәndә qәfildәn
yanımda bu uzundrazı görürәm. Әvvәllәr onunla rastlaşmamışdım.
Başdan-ayağacan tör-töküntüdü. Dәrhal görünür ki, yaxşıca
vurub, amma özünü saxlaya bilir: aydın danışır, heç sәndәlәmir
dә. Hә, budur, o, elә burada veyillәnәn tanımadığım bir avaraya
yaxınlaşıb soruşur:
– On sәkkizinci küçәylә Altmış yeddinci küçәnin tininә necә
gedә bilәrәm?
– Sәn lap tapmaca dedin, qardaş, – avara deyir, – mәn dә
burada nabәlәd adamam. Hansı rayondadı? Fletbuşda?
– Yox, – uzundraz, – deyir, – Bensonherstdәdi. Amma heç
vaxt olmamışam. Ora necә getmәk olar?
– Hә, qardaş, tapmacadı, – avara çaşqın halda dillәnib,
boynunun dalını qaşıyır. – Mәn o yerin heç adını da eşitmәmişәm.
Uşaqlar, bәlkә, siz bilәrsiz? – özü isә mәnә baxır.
– Bilirәm, – deyirәm. – Bensonherstdәdi. Dördüncü küçә
boyunca gedәn ekspressә min. Әlli doqquzuncu küçәnin yaxınlı-
ğında düşәrsәn. Oradan dәnizkәnarı avtobusla On sәkkizinci
küçәylә Altmış üçüncü küçәnin tininәcәn gedәrsәn. Oradansa
dörd mәhәllә keçmәk lazımdı, vәssalam.
– Gopa bax, – tanımadığım daha bir әllamә söhbәtә qarışdı. –
Nә dediyini özün dә bilmirsәn.
Gör nә ağıllı adam peyda oldu!
Sonrasa oğlan üzünü hәmin uzundraza tutur.
– Sәn ona qulaq asma, mәn indi başa salaram, – deyir. – Otuz
üçüncü küçәdә düşüb, Vestend xәttinә minәrsәn. Nyu-utrext
küçәsiylә On altıncı küçәnin tinindә düşәrsәn. Oradan iki mәhәllә
irәli, dörd mәhәllә dә yan tәrәfә gedәrsәn, düz üstünә çıxacaqsan.
Gördünüzmü nә ağıllı adamdı!
– Doğrudan? – ona deyirәm. – Bәs sәn haradan bilirsәn? –
Özünü belә ağıllı göstәrmәk istәmәsi mәni çox hirslәndirdi. –
Burada çoxdan yaşayırsan?
– Anadan olandan. Mәn Uilyamsburqda doğulmuşam. Sәnә
o şәhәrdәn elә şeylәr danışaram ki, ömründә eşitmәmisәn.
338
BRUKLİNİ YALNIZ ÖLÜLӘR TANIYIR
Bruklini әmәlli-başlı tanıyan bir adam yoxdu – bu lәnәtә gәl-
miş şәhәrdәn baş çıxarmaq üçün bir ömür bәs elәmәz.
Ona görә deyirәm: yerin altında qatar gözlәyәndә qәfildәn
yanımda bu uzundrazı görürәm. Әvvәllәr onunla rastlaşmamışdım.
Başdan-ayağacan tör-töküntüdü. Dәrhal görünür ki, yaxşıca
vurub, amma özünü saxlaya bilir: aydın danışır, heç sәndәlәmir
dә. Hә, budur, o, elә burada veyillәnәn tanımadığım bir avaraya
yaxınlaşıb soruşur:
– On sәkkizinci küçәylә Altmış yeddinci küçәnin tininә necә
gedә bilәrәm?
– Sәn lap tapmaca dedin, qardaş, – avara deyir, – mәn dә
burada nabәlәd adamam. Hansı rayondadı? Fletbuşda?
– Yox, – uzundraz, – deyir, – Bensonherstdәdi. Amma heç
vaxt olmamışam. Ora necә getmәk olar?
– Hә, qardaş, tapmacadı, – avara çaşqın halda dillәnib,
boynunun dalını qaşıyır. – Mәn o yerin heç adını da eşitmәmişәm.
Uşaqlar, bәlkә, siz bilәrsiz? – özü isә mәnә baxır.
– Bilirәm, – deyirәm. – Bensonherstdәdi. Dördüncü küçә
boyunca gedәn ekspressә min. Әlli doqquzuncu küçәnin yaxınlı-
ğında düşәrsәn. Oradan dәnizkәnarı avtobusla On sәkkizinci
küçәylә Altmış üçüncü küçәnin tininәcәn gedәrsәn. Oradansa
dörd mәhәllә keçmәk lazımdı, vәssalam.
– Gopa bax, – tanımadığım daha bir әllamә söhbәtә qarışdı. –
Nә dediyini özün dә bilmirsәn.
Gör nә ağıllı adam peyda oldu!
Sonrasa oğlan üzünü hәmin uzundraza tutur.
– Sәn ona qulaq asma, mәn indi başa salaram, – deyir. – Otuz
üçüncü küçәdә düşüb, Vestend xәttinә minәrsәn. Nyu-utrext
küçәsiylә On altıncı küçәnin tinindә düşәrsәn. Oradan iki mәhәllә
irәli, dörd mәhәllә dә yan tәrәfә gedәrsәn, düz üstünә çıxacaqsan.
Gördünüzmü nә ağıllı adamdı!
– Doğrudan? – ona deyirәm. – Bәs sәn haradan bilirsәn? –
Özünü belә ağıllı göstәrmәk istәmәsi mәni çox hirslәndirdi. –
Burada çoxdan yaşayırsan?
– Anadan olandan. Mәn Uilyamsburqda doğulmuşam. Sәnә
o şәhәrdәn elә şeylәr danışaram ki, ömründә eşitmәmisәn.
338
