Page 342 - tomas
P. 342
as Vulf
sahildәn suya itәlәdi. “Üzәcәksәn, – dedi, – batmasan, mütlәq
üzәcәksәn”. Demәyin nәdi, üzdüm dә! İstәyәndә hәr şey alınır.
Әsas odu ki, qorxmayasan. Bir dәfә öyrәndinsә, heç vaxt unut-
mayacaqsan, ömrün boyu gedәcәk.
– Yaxşı üzürsәn?
– Balıq kimi. Suda özümü balıq kimi hiss elәyirәm. Uşaqlarla
düz lәpәdöyәndәn girib çimirdik.
– Görsәn ki, bir adam batır, neylәyәrdin? – uzundraz soruşur.
– Neylәyәrdim? Suya atılıb çıxarardım, – deyirәm.
– Heç adam batanda görmüsәn?
– Әlbәttә. İki dәfә. Koni-Aylenddә. Dәnizdә xeyli uzağa
gediblәr, üzә dә bilmirlәrmiş. Onlara çata bilmәdilәr, ikisi dә
boğuldu.
– Burada boğulan adama nә olur?
– Haranı deyirsәn?
– Bruklindә.
– Başa düşmәdim, nә deyirsәn. Ömrümdә eşitmәmişәm,
kimsә Bruklindә boğulsun. Bruklindә boğulmaq olmaz. Su olan
yerdә boğulmaq olar, okeanda.
– Okeanda, – planına baxır. – Okeanda.
İlahi! Çoxdan sezmişdim ki, ağıldankәmdi, adama baxanda
gözlәrindә dәlilik oynaşır. Fikirlәşirәm, daha nә çәrәnlәyәcәk?
Hә, bu zaman qatar dayandı, öz dayanacağıma çatmadan düşdüm.
O biri qatarı gözlәmәyi qәt elәdim.
– Salamat qal, dostum, – deyirәm. – Kefini pozma.
– Okeanda, – deyib, elә hey planına baxır. – Okeanda…
İlahi! Hәmin vaxtdan bәri neçә dәfә o oğlanı xatırlamışam,
Bensonherstdә başına nә gәldiyini düşünmüşәm. Buna bax – adı
xoşuna gәldiyinә görә ora gedir! Gecә Qırmızı Burunda planına
baxa-baxa tәk gәzir! Bruklindә adamların batmasını neçә dәfә
görmüşәm? Adamın yaxşı planı varsa, Bruklinә bәlәd olmağa
çox vaxt lazımdı?
Qanmaza bax! Neçә dәfә fikirlәşmişәm ki, görәsәn, başına
nә gәldi onun. Bәlkә, kimsә tәpәsindәn vurub, bәlkә, hәlә dә
gecәlәr zirzәmilәrdә öz planıyla gәzir! Yazıq! Yadıma düşәndә
gülmәyim tutur. Bәlkә, indi anlayıb ki, onsuz da, Bruklini tanıya
bilmәyәcәk. Bruklini әmәlli-başlı tanımaq üçün bütöv bir ömür
sәrf elәmәk lazımdır. Hәrçәnd yenә dә tanımayacaqsan.
342
sahildәn suya itәlәdi. “Üzәcәksәn, – dedi, – batmasan, mütlәq
üzәcәksәn”. Demәyin nәdi, üzdüm dә! İstәyәndә hәr şey alınır.
Әsas odu ki, qorxmayasan. Bir dәfә öyrәndinsә, heç vaxt unut-
mayacaqsan, ömrün boyu gedәcәk.
– Yaxşı üzürsәn?
– Balıq kimi. Suda özümü balıq kimi hiss elәyirәm. Uşaqlarla
düz lәpәdöyәndәn girib çimirdik.
– Görsәn ki, bir adam batır, neylәyәrdin? – uzundraz soruşur.
– Neylәyәrdim? Suya atılıb çıxarardım, – deyirәm.
– Heç adam batanda görmüsәn?
– Әlbәttә. İki dәfә. Koni-Aylenddә. Dәnizdә xeyli uzağa
gediblәr, üzә dә bilmirlәrmiş. Onlara çata bilmәdilәr, ikisi dә
boğuldu.
– Burada boğulan adama nә olur?
– Haranı deyirsәn?
– Bruklindә.
– Başa düşmәdim, nә deyirsәn. Ömrümdә eşitmәmişәm,
kimsә Bruklindә boğulsun. Bruklindә boğulmaq olmaz. Su olan
yerdә boğulmaq olar, okeanda.
– Okeanda, – planına baxır. – Okeanda.
İlahi! Çoxdan sezmişdim ki, ağıldankәmdi, adama baxanda
gözlәrindә dәlilik oynaşır. Fikirlәşirәm, daha nә çәrәnlәyәcәk?
Hә, bu zaman qatar dayandı, öz dayanacağıma çatmadan düşdüm.
O biri qatarı gözlәmәyi qәt elәdim.
– Salamat qal, dostum, – deyirәm. – Kefini pozma.
– Okeanda, – deyib, elә hey planına baxır. – Okeanda…
İlahi! Hәmin vaxtdan bәri neçә dәfә o oğlanı xatırlamışam,
Bensonherstdә başına nә gәldiyini düşünmüşәm. Buna bax – adı
xoşuna gәldiyinә görә ora gedir! Gecә Qırmızı Burunda planına
baxa-baxa tәk gәzir! Bruklindә adamların batmasını neçә dәfә
görmüşәm? Adamın yaxşı planı varsa, Bruklinә bәlәd olmağa
çox vaxt lazımdı?
Qanmaza bax! Neçә dәfә fikirlәşmişәm ki, görәsәn, başına
nә gәldi onun. Bәlkә, kimsә tәpәsindәn vurub, bәlkә, hәlә dә
gecәlәr zirzәmilәrdә öz planıyla gәzir! Yazıq! Yadıma düşәndә
gülmәyim tutur. Bәlkә, indi anlayıb ki, onsuz da, Bruklini tanıya
bilmәyәcәk. Bruklini әmәlli-başlı tanımaq üçün bütöv bir ömür
sәrf elәmәk lazımdır. Hәrçәnd yenә dә tanımayacaqsan.
342
