Page 346 - tomas
P. 346
as Vulf
Sirkin qadın vә kişi artistlәri – tamaşanın ulduzları çox
cazibәdar, güclü, gözәl idilәr. Demәk olar, lәyaqәtlә danışır,
nәcib davranırdılar. Onların hәyatı bizә çox gözәl, heyrәtamiz
gәlirdi. Hәrәkәtlәrindә heç vaxt hәyasız, qaba, abırsız bir şey ol-
murdu. Sirkin artist qadınları әnlikli-kirşanlı küçә qadınlarına
oxşamır, kişilәrin qarşısında sırtıqlıq elәmirdilәr.
Mәnә daha çox elә gәlirdi ki, bu adamlar tәkәrlәr üzәrindә
sağlam hәyat tәrzi keçirәn, tanımadıqları böyük-kiçik şәhәrlәrdә
lәyaqәtlә yaşayan, ailә hәyatında әxlaqı qoruyan bir icma yaratmağa
nail olublar. Onların arasında güclü cavan oğlan, heyrәtamiz
gözәlliyә malik sarışın, amazonka bәdәnli qadın vә tökmә atletik
bәdәnli, dazbaş, sifәti qırışmış yaşlı kişi dә vardı. Ola bilsin,
trapesiyada birgә çıxış edirdilәr. Cavan oğlan vә qadın qübbәnin
altından yaşlı kişiyә doğru uçurdular. Kişi onları tutub var gücüylә
geri – trapesiyanın ensiz tirinә tәrәf atırdı. Onlarsa üç dәfә
havada fırlanaraq yellәncәyi tutmalı, tәhlükәyә fikir vermәdәn
insanın malik olduğu bütün gözәlliyi, çevikliyi, dәqiqliyi nümayiş
etdirmәliydilәr.
Onlar brezent damın altına sәhәr yemәyinә gәlәndә sirkin
digәr artistlәriylә nәzakәtlә söhbәt elәyir, uzun masalardan birinin
arxasında ailә kimi oturur, bol sәhәr yemәklәrini dinmәzcә yeyir,
danışanda da astadan, tәmkinlә, az danışırdılar.
Qardaşımla mәn dә ovsunlanmış kimi onlara baxırdıq. Qarda-
şım bir müddәt dazbaş kişiyә göz qoyur, sonrasa mәnә sarı
çevrilib pıçıldayırdı:
– B-bax, o da-a-azbaşı g-görürsәn? Tutandı, – başı çıxan
adam kimi deyirdi. – Hә, h-h-hәmin b-bax, o-onları tutur. B-bunu
ç-çox yaxşı b-bacarmalıdı. Bilirsәn, o-onları tuta bilmәsә, nә
olar? – qardaşım soruşurdu.
– Nә? – sehrlәnmiş kimi soruşurdum.
Qardaşım barmaqlarını havada şaqqıldadırdı:
– Hәr şey bitәr! – cavab verirdi. – Yıxılarlar. B-bәli, nә baş
verdiyini anlayanacan canlarını tapşırarlar. Dәqiq! – başını bәrkdәn
yellәyib әlavә elәyirdi. – Bu f-f-faktdı! Azacıq sәhv elәsә, hәr
şey bitәr! O adam öz işini bilmәlidi. Bilirsәn, – sәsini alçaldıb
dәrin inamla davam elәyirdi, – ona hәftәdә y-yetmiş beş, lap yüz
346
Sirkin qadın vә kişi artistlәri – tamaşanın ulduzları çox
cazibәdar, güclü, gözәl idilәr. Demәk olar, lәyaqәtlә danışır,
nәcib davranırdılar. Onların hәyatı bizә çox gözәl, heyrәtamiz
gәlirdi. Hәrәkәtlәrindә heç vaxt hәyasız, qaba, abırsız bir şey ol-
murdu. Sirkin artist qadınları әnlikli-kirşanlı küçә qadınlarına
oxşamır, kişilәrin qarşısında sırtıqlıq elәmirdilәr.
Mәnә daha çox elә gәlirdi ki, bu adamlar tәkәrlәr üzәrindә
sağlam hәyat tәrzi keçirәn, tanımadıqları böyük-kiçik şәhәrlәrdә
lәyaqәtlә yaşayan, ailә hәyatında әxlaqı qoruyan bir icma yaratmağa
nail olublar. Onların arasında güclü cavan oğlan, heyrәtamiz
gözәlliyә malik sarışın, amazonka bәdәnli qadın vә tökmә atletik
bәdәnli, dazbaş, sifәti qırışmış yaşlı kişi dә vardı. Ola bilsin,
trapesiyada birgә çıxış edirdilәr. Cavan oğlan vә qadın qübbәnin
altından yaşlı kişiyә doğru uçurdular. Kişi onları tutub var gücüylә
geri – trapesiyanın ensiz tirinә tәrәf atırdı. Onlarsa üç dәfә
havada fırlanaraq yellәncәyi tutmalı, tәhlükәyә fikir vermәdәn
insanın malik olduğu bütün gözәlliyi, çevikliyi, dәqiqliyi nümayiş
etdirmәliydilәr.
Onlar brezent damın altına sәhәr yemәyinә gәlәndә sirkin
digәr artistlәriylә nәzakәtlә söhbәt elәyir, uzun masalardan birinin
arxasında ailә kimi oturur, bol sәhәr yemәklәrini dinmәzcә yeyir,
danışanda da astadan, tәmkinlә, az danışırdılar.
Qardaşımla mәn dә ovsunlanmış kimi onlara baxırdıq. Qarda-
şım bir müddәt dazbaş kişiyә göz qoyur, sonrasa mәnә sarı
çevrilib pıçıldayırdı:
– B-bax, o da-a-azbaşı g-görürsәn? Tutandı, – başı çıxan
adam kimi deyirdi. – Hә, h-h-hәmin b-bax, o-onları tutur. B-bunu
ç-çox yaxşı b-bacarmalıdı. Bilirsәn, o-onları tuta bilmәsә, nә
olar? – qardaşım soruşurdu.
– Nә? – sehrlәnmiş kimi soruşurdum.
Qardaşım barmaqlarını havada şaqqıldadırdı:
– Hәr şey bitәr! – cavab verirdi. – Yıxılarlar. B-bәli, nә baş
verdiyini anlayanacan canlarını tapşırarlar. Dәqiq! – başını bәrkdәn
yellәyib әlavә elәyirdi. – Bu f-f-faktdı! Azacıq sәhv elәsә, hәr
şey bitәr! O adam öz işini bilmәlidi. Bilirsәn, – sәsini alçaldıb
dәrin inamla davam elәyirdi, – ona hәftәdә y-yetmiş beş, lap yüz
346
