Page 297 - tomas
P. 297
Vaxt da meşə zülməti kimi qəribədi
Bu vaxt bütün kütlә sәs-sәsә verdi, gülәn qadınların ciyiltilәri,
etiraz dolu qışqırtılar...
– Tşşş! Sakit olun! – sәdası eşidildi.
– Deyәrәm, deyәrәm! – әtrafda hamı bir qәdәr sakitlәşәn
kimi pıqqıldayan sәrnişin cavabında dillәndi. – Amma, ola bilsin! –
onun o şeylәri! daha yoxdu! – gedәn adam handan-hana anlayıb
әl-ayağa düşdü. – bәlkә! әcnәbi! frölaynlardan! hansısa.. – Bu
vaxt havası çatmadı, gülmәkdәn uğundu.
– Otto! – qadın ciyildәdi! – Tşşş!!
– Ola bilsin! froylaynlardan! biri! onları ondan… – gülmәkdәn
öskürdü.
– O-o-o-t-to!.. Utanmırsan?! Tşşş! – qadınlar birağızdan ona
qışqırdılar.
– Xatirә olaraq! qocadan! Münhendәn!.. – cavabında hazırcavab
tәrәf-müqabili ona bağırdı.
Tәzәdәn bütün mәsәlәdәn hali olanlar elәcә güldülәr. Onlar
azacıq özlәrinә gәlәndә kişilәrdәn biri tәngnәfәsliklә çarpışa-
çarpışa, dili dolaşa-dolaşa, gözlәrindәn axan yaşı silә-silә sözә
başladı:
– Elzaya! De ki! – burada sәsi sözünә baxmadı, qırılıb güclә
eşidilәn ciyiltiyә çevrildi, bir daha gözlәrini silmәk üçün ara
vermәli oldu.
– Nә?! – hırıldayan sәrnişin bağırdı.
– Elzaya! De ki! – o, daha inamla başladı. – Berta xala! Oh,
bacarmıram! – Yenidәn zәif-zәif inildәdi, sәsini kәsdi, yaşarmış
gözlәrini silib aciz sükuta daldı.
– Nәә?! – yola salan adam ovcuyla iti qulağını şappıldada-
şappıldada qulaqbatırıcı sәslә qışqırdı. – Elzaya nә deyim?
– Elzaya! De ki! Berta xala! ona! qat-qat piroqun! reseptini!
göndәrir! – perrondakı adam artıq lap hönkürә-hönkürә ağladı,
elә bil taqәtini itirmәmiş, bu sözlәri nәyin bahasına olursa-olsun,
öz canından sıxıb çıxarmalı idi.
Berta xalanın qat-qat piroqunun ilk baxışda heç dә çoxmәnalı
olmayan xatırlatması, doğrudan da, heyrәtamiz tәsir göstәrdi.
Әvvәl baş verәnlәrdәn heç biri indi bütün dostlar qrupunu
297
Bu vaxt bütün kütlә sәs-sәsә verdi, gülәn qadınların ciyiltilәri,
etiraz dolu qışqırtılar...
– Tşşş! Sakit olun! – sәdası eşidildi.
– Deyәrәm, deyәrәm! – әtrafda hamı bir qәdәr sakitlәşәn
kimi pıqqıldayan sәrnişin cavabında dillәndi. – Amma, ola bilsin! –
onun o şeylәri! daha yoxdu! – gedәn adam handan-hana anlayıb
әl-ayağa düşdü. – bәlkә! әcnәbi! frölaynlardan! hansısa.. – Bu
vaxt havası çatmadı, gülmәkdәn uğundu.
– Otto! – qadın ciyildәdi! – Tşşş!!
– Ola bilsin! froylaynlardan! biri! onları ondan… – gülmәkdәn
öskürdü.
– O-o-o-t-to!.. Utanmırsan?! Tşşş! – qadınlar birağızdan ona
qışqırdılar.
– Xatirә olaraq! qocadan! Münhendәn!.. – cavabında hazırcavab
tәrәf-müqabili ona bağırdı.
Tәzәdәn bütün mәsәlәdәn hali olanlar elәcә güldülәr. Onlar
azacıq özlәrinә gәlәndә kişilәrdәn biri tәngnәfәsliklә çarpışa-
çarpışa, dili dolaşa-dolaşa, gözlәrindәn axan yaşı silә-silә sözә
başladı:
– Elzaya! De ki! – burada sәsi sözünә baxmadı, qırılıb güclә
eşidilәn ciyiltiyә çevrildi, bir daha gözlәrini silmәk üçün ara
vermәli oldu.
– Nә?! – hırıldayan sәrnişin bağırdı.
– Elzaya! De ki! – o, daha inamla başladı. – Berta xala! Oh,
bacarmıram! – Yenidәn zәif-zәif inildәdi, sәsini kәsdi, yaşarmış
gözlәrini silib aciz sükuta daldı.
– Nәә?! – yola salan adam ovcuyla iti qulağını şappıldada-
şappıldada qulaqbatırıcı sәslә qışqırdı. – Elzaya nә deyim?
– Elzaya! De ki! Berta xala! ona! qat-qat piroqun! reseptini!
göndәrir! – perrondakı adam artıq lap hönkürә-hönkürә ağladı,
elә bil taqәtini itirmәmiş, bu sözlәri nәyin bahasına olursa-olsun,
öz canından sıxıb çıxarmalı idi.
Berta xalanın qat-qat piroqunun ilk baxışda heç dә çoxmәnalı
olmayan xatırlatması, doğrudan da, heyrәtamiz tәsir göstәrdi.
Әvvәl baş verәnlәrdәn heç biri indi bütün dostlar qrupunu
297
