Page 24 - tomas

as Vulf

Sabah axşam. – deyir, – yeddiyә on dәqiqә işlәmiş. Sәni dә elә
buna görә çağırmışam.

…bax belәcә… onlar sobaya o qәdәr odun yığdılar ki, sobanın
borusu uğuldamağa başladı… vә bütün gecәni ata-bala oturub o
ki var, söhbәt elәdilәr… sәn bir fikir ver... sonralar Sem danışırdı,
o gecә külәk ulayır, vıy-vıy vıyıldayırdı… onlar gecәdәn keçәnә
qәdәr yataqlarında uzanıb hey danışır, danışırdılar… sübhün
gözü açılanda özlәrinә sәhәr yemәyi düzәldib yenә yerlәrinә
uzanır vә yenә danışır, danışır, danışırdılar… sonra nahar vaxtı
gәlirdi vә onlar yenә ayağa qalxıb özlәrinә nahar yemәyi hazırlayır
vә yenә danışır, danışırdılar… qoca isә, Sem deyirdi, hәmişәki
kimi sapsağlam, canısulu, ürәyiaçıq, atam balası… qәlbindә bircә
gilә olsun nisgili, kәdәri yox idi… amma saat altını vuranda,
eşidirsәn, oğul?.. Demәk istәyirәm, gör necә adam idi!.. Saat
altını vuranda o, Semә sarı çönüb:

– Di hazırlaş, Sem, – dedi. Yeddiyә düz on dәqiqә işlәmiş bir
dә oğluna baxaraq: – әlvida, Sem… Daha vaxtdı, gedirәm, oğul,
– söylәdi vә üzünü divara çevirib öldü, bala!..

…bax Bill belә adam idi!.. Bu xasiyyәtin, gücün, iradәnin
yiyәsi idi… vә bunu da bil ki, mәnim balam, bu xislәt bizim
hamımızda var… bax hәmin o vaxt gәlib bizә dә çatanda biz dә
bilirik...

…mәnim atam da dünyasını bu cür dәyişdi, bala… ölәn
günü axşamacan elә hey soruşurdu: “Saat altı olmadı?..” Bilirsәn,
elә bil başına düşmüşdü… “Yox, ay ata, – deyirәm – günortadı
hәlә…”, özümsә fikirlәşirәm: “Nә altı-altı salıb sәhәrdәn?.. Qoy
bir gedim baxım, bәlkә, elә altı olub?..” …vә elә hәmin gün,
ağam, axşam saat altını vuranda, zәngin axırıncı zәrbәsindә
dünyasını dәyişdi... mәn o dәqiqә Cimin qulağına pıçıldadım:

– Altı!..
O da başını tәrpәdib:
– Hә… – dedi.
…vaxtımız çatanda özümüz bilirik, bala, buna heç şübhәn
olmasın…
…amma o gün o da orada idi… heç bunu unutmaqmı olar?..
Qoca Bill Pentlend bizimlә birgә hәyәtin ortasında dayanmışdı…

24