Page 237 - tomas
P. 237
Çikamoqa
ora-bura qovurdular. Onda küçәnin yerindә boş düzәnlik vardı.
Parker-striti bir qәdәr sonra saldılar. İndi baxsan, heç demәzsәn
ki, ora dümdüz çöl imiş. Amma olub axı!
Oktyabrın axırında tәlim başa çatdı, yürüşә başladıq. Hәmin
gün Marta Zebulondan piyada Cim Viverlә vidalaşmağa gәldi.
Onlar cәmi iki aydı tanış idilәr: Cim qızla elә könüllü yazıldığı
hәftәdә rastlaşmışdı, mәn dә hәmin görüşün şahidiydim. Marta
Keyn-Riverliydi, Klinqmanda yaşayan rәfiqәsinә qonaq gәlmişdi:
şәhәrin yaxınlığında yevangelistlәr düşәrgә salmışdılar, qız da
moizәyә qulaq asmaq istәmiş, orada da Cimlә rastlaşmışdı. Bir
axşam bir evin yanından keçirdik, – günәş batır, biz dә üzü
qüruba gedirdik, – o da artırmada başqa bir qızla dayanmışdı.
Yadımdadı, onlar mәhәccәrә dirsәklәnmişdilәr. O biri qız sarışın,
Marta isә qarasaç, qaragöz, gonbul idi, boyu balacaydı, amma
mütәnasib bәdәni vardı, sifәti, dişlәrisә, demәk olar, dümağdı –
gülümsәyәndә yanaqlarında batıqlar әmәlә gәlirdi.
Onları tanımırdıq axı, ona görә dә ayaq saxlayıb söhbәtә
girişә bilmәzdik, amma Cim o boyca balacanı görәndә quruyub
yerindә qaldı, gözlәrini qıza zillәdi, qız hәtta üzünü dә çevrimәli
oldu. Hә, yaxşı, yolumuza davam elәdik, Cim yenә ona baxmaq
üçün geri çevrildi, tәrs kimi, baxışları rastlaşdı: qız onun ardınca
baxırmış. Sonra isә pıqqıldayıb tәzәdәn üzünü çevirdi.
Elә hәmin mәqamda da tәlәyә düşdü. Hәlә bu harasıdı! Cim
ağzını da açmadı, amma qarmağa düşmüş balıq kimi necә
dartındığını görürdüm, dәrhal da anladım ki, qız onu tora salıb.
Geri döndük, bir qәdәr getdik, sonra Cim dayandı, mәnә baxıb
deyir:
– Sәn o qızı gördün?
– Hansını – sarışını, ya qaraşını?
– Yaxşı bilirsәn hansını, – Cim deyir.
– Hә, gördüm. Nә olsun ki? – soruşuram.
– Heç nә, sadәcә onunla evlәnәcәyәm, – deyir.
Mәn dә anladım ki, Cim ilişib. Amma, düzü, bunun uzun
sürәcәyinә inanmırdım. Çünki Cimin çox qızı vardı, – mәnim
әvvәllәr bir qızım da yox idi, onunsa nә qәdәr… Üstәlik, hәr
hәftә onları dәyişirdi. Dәstәmizdә yaraşıqlı oğlanlar vardı, amma
237
ora-bura qovurdular. Onda küçәnin yerindә boş düzәnlik vardı.
Parker-striti bir qәdәr sonra saldılar. İndi baxsan, heç demәzsәn
ki, ora dümdüz çöl imiş. Amma olub axı!
Oktyabrın axırında tәlim başa çatdı, yürüşә başladıq. Hәmin
gün Marta Zebulondan piyada Cim Viverlә vidalaşmağa gәldi.
Onlar cәmi iki aydı tanış idilәr: Cim qızla elә könüllü yazıldığı
hәftәdә rastlaşmışdı, mәn dә hәmin görüşün şahidiydim. Marta
Keyn-Riverliydi, Klinqmanda yaşayan rәfiqәsinә qonaq gәlmişdi:
şәhәrin yaxınlığında yevangelistlәr düşәrgә salmışdılar, qız da
moizәyә qulaq asmaq istәmiş, orada da Cimlә rastlaşmışdı. Bir
axşam bir evin yanından keçirdik, – günәş batır, biz dә üzü
qüruba gedirdik, – o da artırmada başqa bir qızla dayanmışdı.
Yadımdadı, onlar mәhәccәrә dirsәklәnmişdilәr. O biri qız sarışın,
Marta isә qarasaç, qaragöz, gonbul idi, boyu balacaydı, amma
mütәnasib bәdәni vardı, sifәti, dişlәrisә, demәk olar, dümağdı –
gülümsәyәndә yanaqlarında batıqlar әmәlә gәlirdi.
Onları tanımırdıq axı, ona görә dә ayaq saxlayıb söhbәtә
girişә bilmәzdik, amma Cim o boyca balacanı görәndә quruyub
yerindә qaldı, gözlәrini qıza zillәdi, qız hәtta üzünü dә çevrimәli
oldu. Hә, yaxşı, yolumuza davam elәdik, Cim yenә ona baxmaq
üçün geri çevrildi, tәrs kimi, baxışları rastlaşdı: qız onun ardınca
baxırmış. Sonra isә pıqqıldayıb tәzәdәn üzünü çevirdi.
Elә hәmin mәqamda da tәlәyә düşdü. Hәlә bu harasıdı! Cim
ağzını da açmadı, amma qarmağa düşmüş balıq kimi necә
dartındığını görürdüm, dәrhal da anladım ki, qız onu tora salıb.
Geri döndük, bir qәdәr getdik, sonra Cim dayandı, mәnә baxıb
deyir:
– Sәn o qızı gördün?
– Hansını – sarışını, ya qaraşını?
– Yaxşı bilirsәn hansını, – Cim deyir.
– Hә, gördüm. Nә olsun ki? – soruşuram.
– Heç nә, sadәcә onunla evlәnәcәyәm, – deyir.
Mәn dә anladım ki, Cim ilişib. Amma, düzü, bunun uzun
sürәcәyinә inanmırdım. Çünki Cimin çox qızı vardı, – mәnim
әvvәllәr bir qızım da yox idi, onunsa nә qәdәr… Üstәlik, hәr
hәftә onları dәyişirdi. Dәstәmizdә yaraşıqlı oğlanlar vardı, amma
237
