Page 232 - tomas
P. 232
as Vulf
mәnә demişdi. Qalanların da qәlbini qırmayıb. Bax hamımız
paxlaya möhtac qalmışıq, bütün şәhәr müflis olub, hamı hәr
şeyini itirib, peqramlarınsa heç bir qayğısı yoxdu. Hә, demәli,
Ernest bu gün tәzә avtomobilindә evә gәlmişdi, әla siqar çәkir.
Ona deyirәm: “Ernest, görkәmindәn işinin yaxşı getdiyi görünür,
hәr şeyi lehimlәmә işiylәmi qazanmısan?” Axı bilirdim ki, elә
deyil, sadәcә nә deyәcәyi maraqlı idi. Yox, deyir, Eliza. Sonra
siqaretini fısıldadır, hә, yaman gözәldi. Yox, deyir, elә yaşa
çatmışam ki, daha istirahәtә getmәk vaxtıdı. Eşidirsәn? İstirahәtә!
Bilmәk istәrdim, Uill olmasaydı, istirahәtә nәylә gedәcәkdin?
Hә, hә, diqqәtlә qulaq as, deyir, Cimә çatdır ki, mәnim heç bir
işim-gücüm yoxdu. Günlәrlә boşam, apara bilәcәyim bir yerә
getmәk istәsә, deyir, maşınım onun qulluğunda hazırdı. Bilirsәn,
o, hәmişә xeyirxah qәlbli olub axı. Yәqin, bizimlә yanaşı Vud-
son-stritdә yaşadığı, hamınızın, bütün uşaqların gözlәri qabağında
böyüdüyü günlәri xatırlayıb. Peqramlar hәmişә dostumuz olublar,
sәnin karyeranla çox maraqlanırdılar. Nә qәdәr ki buradasan,
oğul, xahiş elәyirәm, onların hamısıyla görüş. Şad olacaqlar.
Amma Ernestin maşınında necә oturduğunu, siqarını necә fısıl-
datdığını, özününsә, necә deyәrlәr, eniylә uzununun bir olduğunu
görәndә güldüyümü görmәsin deyә üzümü çevirmәli oldum…
Hә, belә şey görmәmişdim indiyәdәk: şәhәrdәn piyada gәlәn
kim, maşınla gәlәn kim… telefon da qurulmuş saat kimi susmayıb.
Düz sözümdü, mәnә elә gәlir ki, şәhәrin bütün camaatı bu gün
bura ya gәlib, ya da zәng vurub. Sonra… hә-ә, qış eyvanında
indi dә iki nәfәr – qoca kapitan Fitscerald vә tanımadığım tibb
bacısı miss Morqan gözlәyir. Nә istәyirlәr, bilmirәm, bir saat
olar ki, gözlәyirlәr, heç olmasa, get onlarla görüş… Qonaq
otağında da adam var, üç nәfәrdi – bir qadındı, deyir, Çarlstondandı,
kitablarını oxuyub, eşidib ki, evdәsәn, әlini sıxmaq istәyib, bir
dә Tiptondu, onu bir vaxt tanıyırdın, bir dә, düz sözümdü,
qәzetdәn reportyor gәlib, o da buradadı. Yәqin, müsahibә götürmәk
istәyir… Ah, bәlalı başım, yenә telefon! Bir dәqiqә, oğul, indi
gәlirәm.
232
mәnә demişdi. Qalanların da qәlbini qırmayıb. Bax hamımız
paxlaya möhtac qalmışıq, bütün şәhәr müflis olub, hamı hәr
şeyini itirib, peqramlarınsa heç bir qayğısı yoxdu. Hә, demәli,
Ernest bu gün tәzә avtomobilindә evә gәlmişdi, әla siqar çәkir.
Ona deyirәm: “Ernest, görkәmindәn işinin yaxşı getdiyi görünür,
hәr şeyi lehimlәmә işiylәmi qazanmısan?” Axı bilirdim ki, elә
deyil, sadәcә nә deyәcәyi maraqlı idi. Yox, deyir, Eliza. Sonra
siqaretini fısıldadır, hә, yaman gözәldi. Yox, deyir, elә yaşa
çatmışam ki, daha istirahәtә getmәk vaxtıdı. Eşidirsәn? İstirahәtә!
Bilmәk istәrdim, Uill olmasaydı, istirahәtә nәylә gedәcәkdin?
Hә, hә, diqqәtlә qulaq as, deyir, Cimә çatdır ki, mәnim heç bir
işim-gücüm yoxdu. Günlәrlә boşam, apara bilәcәyim bir yerә
getmәk istәsә, deyir, maşınım onun qulluğunda hazırdı. Bilirsәn,
o, hәmişә xeyirxah qәlbli olub axı. Yәqin, bizimlә yanaşı Vud-
son-stritdә yaşadığı, hamınızın, bütün uşaqların gözlәri qabağında
böyüdüyü günlәri xatırlayıb. Peqramlar hәmişә dostumuz olublar,
sәnin karyeranla çox maraqlanırdılar. Nә qәdәr ki buradasan,
oğul, xahiş elәyirәm, onların hamısıyla görüş. Şad olacaqlar.
Amma Ernestin maşınında necә oturduğunu, siqarını necә fısıl-
datdığını, özününsә, necә deyәrlәr, eniylә uzununun bir olduğunu
görәndә güldüyümü görmәsin deyә üzümü çevirmәli oldum…
Hә, belә şey görmәmişdim indiyәdәk: şәhәrdәn piyada gәlәn
kim, maşınla gәlәn kim… telefon da qurulmuş saat kimi susmayıb.
Düz sözümdü, mәnә elә gәlir ki, şәhәrin bütün camaatı bu gün
bura ya gәlib, ya da zәng vurub. Sonra… hә-ә, qış eyvanında
indi dә iki nәfәr – qoca kapitan Fitscerald vә tanımadığım tibb
bacısı miss Morqan gözlәyir. Nә istәyirlәr, bilmirәm, bir saat
olar ki, gözlәyirlәr, heç olmasa, get onlarla görüş… Qonaq
otağında da adam var, üç nәfәrdi – bir qadındı, deyir, Çarlstondandı,
kitablarını oxuyub, eşidib ki, evdәsәn, әlini sıxmaq istәyib, bir
dә Tiptondu, onu bir vaxt tanıyırdın, bir dә, düz sözümdü,
qәzetdәn reportyor gәlib, o da buradadı. Yәqin, müsahibә götürmәk
istәyir… Ah, bәlalı başım, yenә telefon! Bir dәqiqә, oğul, indi
gәlirәm.
232
