Page 219 - tomas
P. 219
Azğın oğulun qayıtması
– Doğrudur, elә belә dә olub. Atam mәnә bu barәdә min dәfә
danışmışdı. Nә vaxtsa ora get, oğlum. Mәn orada uzun illәr
olmamışam, amma Zebulonda qohumlarım kifayәt qәdәrdi. Con
dayın da, Ted dә, Sid dә, Bern dә, Lük dә, Ceyms dә – hamısı
ailәlәriylә orada yaşayırlar… Sәnә bax bunu da deyim – Vakx
әmin tamamilә haqlıdı. O vaxtlar hәmin yerlәrdә adam yaşamırdı.
Hә, atan danışırdı ki, hәlә onun vaxtında orada cürbәcür qәribә
şeylәr vardı. Bu günlәrdә haradasa bir mәqalә oxudum, hәmin
mәqalәdә dә deyilir ki, orada qәribәlik heç qalmayıb.
***
Zebulon dairәsinin mәrkәzi kiçik şәhәrcikdi. Yucin gecәni
orada keçirmәk, ana qohumlarından kimisә axtarıb tapmaq
qәrarına gәldi. Mehmanxana yox idi, amma mebellә döşәnmiş
otaqlar tapıldı. Sonra elә Petlandlar onun ailәsi barәdә soruşub-
öyrәnmәyә tәzәcә başlamışdı ki, elә bil qәsdәn hәr addımda
qohum olduqlarını iddia elәyәn adamlara rast gәlmәyә başladı.
Yucin çoxlarını tanımırdı, hәtta haqlarında da eşitmәmişdi, amma
elә özünü nişan verәn kimi mәlum olurdu ki, sәn demә, kimliyindәn
xәbәrlәri var. Onun “Eliza Petlandın oğlu” olması bilinәn kimi
dağlı qapalılığı tez bir zamanda yerini mehribanlığa, marağa
verirdi. Bir adam Yucinә xüsusi hörmәt göstәrdi.
– Lәnәt şeytana, – dedi, – qohumun Ted sәnin barәndә hәr
şeyi danışıb bizә. Ted şәhәrdәn bir mil uzaqda yaşayır. Dayıların
Conni dә, Bern dә, Sid dә. Hamısı orada, Paltsdadılar. Sәni
görmәk istәyirlәr. İstәsәn, sabah apara bilәrәm. Mәn Co Petlandam,
sәninlә uzaq qohumuq. Burada hamı qohumdu. Zebulon dairәsindә
cәmi on beş min adam yaşayır, hamı da bir-biriylә qohumdu…
Demәli, evә qayıdırsan? Hә, nә olar, olan oldu, keçәn keçdi.
Sәnin kitablarından ötrü şkaflara soxulanlar indi onları unudublar.
İndi sәni görmәyә şad olacaqlar… Bizim şәhәrcik, Allah bilir,
nәyә oxşayır, sәn elә paytaxtlar görübsәn ki. Altı yüz nәfәr әhali.
Baş küçә, bir neçә mağaza vә bank, iki-üç kilsә – bundan artıq
219
– Doğrudur, elә belә dә olub. Atam mәnә bu barәdә min dәfә
danışmışdı. Nә vaxtsa ora get, oğlum. Mәn orada uzun illәr
olmamışam, amma Zebulonda qohumlarım kifayәt qәdәrdi. Con
dayın da, Ted dә, Sid dә, Bern dә, Lük dә, Ceyms dә – hamısı
ailәlәriylә orada yaşayırlar… Sәnә bax bunu da deyim – Vakx
әmin tamamilә haqlıdı. O vaxtlar hәmin yerlәrdә adam yaşamırdı.
Hә, atan danışırdı ki, hәlә onun vaxtında orada cürbәcür qәribә
şeylәr vardı. Bu günlәrdә haradasa bir mәqalә oxudum, hәmin
mәqalәdә dә deyilir ki, orada qәribәlik heç qalmayıb.
***
Zebulon dairәsinin mәrkәzi kiçik şәhәrcikdi. Yucin gecәni
orada keçirmәk, ana qohumlarından kimisә axtarıb tapmaq
qәrarına gәldi. Mehmanxana yox idi, amma mebellә döşәnmiş
otaqlar tapıldı. Sonra elә Petlandlar onun ailәsi barәdә soruşub-
öyrәnmәyә tәzәcә başlamışdı ki, elә bil qәsdәn hәr addımda
qohum olduqlarını iddia elәyәn adamlara rast gәlmәyә başladı.
Yucin çoxlarını tanımırdı, hәtta haqlarında da eşitmәmişdi, amma
elә özünü nişan verәn kimi mәlum olurdu ki, sәn demә, kimliyindәn
xәbәrlәri var. Onun “Eliza Petlandın oğlu” olması bilinәn kimi
dağlı qapalılığı tez bir zamanda yerini mehribanlığa, marağa
verirdi. Bir adam Yucinә xüsusi hörmәt göstәrdi.
– Lәnәt şeytana, – dedi, – qohumun Ted sәnin barәndә hәr
şeyi danışıb bizә. Ted şәhәrdәn bir mil uzaqda yaşayır. Dayıların
Conni dә, Bern dә, Sid dә. Hamısı orada, Paltsdadılar. Sәni
görmәk istәyirlәr. İstәsәn, sabah apara bilәrәm. Mәn Co Petlandam,
sәninlә uzaq qohumuq. Burada hamı qohumdu. Zebulon dairәsindә
cәmi on beş min adam yaşayır, hamı da bir-biriylә qohumdu…
Demәli, evә qayıdırsan? Hә, nә olar, olan oldu, keçәn keçdi.
Sәnin kitablarından ötrü şkaflara soxulanlar indi onları unudublar.
İndi sәni görmәyә şad olacaqlar… Bizim şәhәrcik, Allah bilir,
nәyә oxşayır, sәn elә paytaxtlar görübsәn ki. Altı yüz nәfәr әhali.
Baş küçә, bir neçә mağaza vә bank, iki-üç kilsә – bundan artıq
219
