Page 211 - tomas

Azğın oğulun qayıtması

namәlum tutqun inciklik gizlәnmişdi, elә bil hәyat qәlbinә dәrin
yara vurmağa macal tapmışdı, o isә bunu adamı kobud danışığından
da çox әsәbilәşdirәn quduz görkәmi altında gizlәmәyә çalışırdı.

Amma hәr halda, gözlәrdә gizlәnmiş bu soyuq hiddәt nәdәnsә
qadını sakitlәşdirdi. Diqqәtli nәzәrlәrinә adamın dik, hiddәtli
baxışlarla cavab verdiyini görüb fikirlәşdi: “Hә, quldur görkәmi
var, amma namuslu adamdı, heç bir yaramazlığı yoxdu, demәli,
hәr şey qaydasındadı”.

Ucadansa tәkrar elәdi:
– Onda keçin. Sizә bu otağı tәklif elәyә bilәrәm.
Sonra geri dönüb ondan irәlidә gedә-gedә dәhlizin sağ
tәrәfindәki otağa girdi, zәif işığı yandırdı. Otaq iriydi, pәncәrәsi
küçәyә açılırdı, bütün ev kimi kasıb döşәnmişdi, tavanı hündür,
divarları ağardılmış, cansıxıcı, çılpaq, tәmiz, soyuq idi. Otaqda
tәzә rәnglәnmiş, yandırılmamış, otağın bәyaz çılpaqlığını tutqun
halda büruzә verәn köhnә, qara rәngli buxarı vardı. Sürtülmüş
ayaqaltılar tәmiz, üzülmüş xalçanın üzәrini örtürdü. Bir küncdә
girdә güzgülü ucuz dolab, digәrindә bardaqlı-taslı kiçik әlüzyuyan,
üstü dәsmallı altlıq, pәncәrәnin qabağındasa üzәrindә ağ örtük
olan yöndәmsiz masa yerlәşdirilmişdi. Divarla üzbәüzdә ağ
metaldan tәmiz çarpayı qoyulmuşdu, amma adam onun üstündә
uzanmaq istәmirdi.
Qadın dayandı, otağa düşüncәli nәzәr saldı, nәhayәt, sakit,
etinasız halda dillәndi:
– Bu otaqdı. Yәqin, burada sizә soyuq olacaq, evdә çox adam
yoxdu, mәnәm, bir dә bir kirayәnişin, kimsәnin pul vermәdiyi
vaxtda evin bütün buxarılarını yandırmağa imkanım çatmır.
Ancaq hәr şey tәmizdi, – sakitcә әlavә elәdi, – çarpayının üstündә
isti adyal var. Üşümәyәcәksiniz, bir halda ki sabah erkәn durma-
lısınız, bu gün, yәqin ki, çox oturmazsınız.
– Әlbәttә, mem1, – adam hәm kәskin, hәm dә incik tәrzdә
cavab verdi. – Narahat olmayın. Pulunuzu da elә indi verәcәyәm,
yoxsa, ola bilәr, sabah görüşmәyәk.

1mem – xanım, nәzakәtli müraciәt forması

211