Page 209 - tomas

Azğın oğulun qayıtması

– Sizә nә lazımdı?
Adam dәrhal cavab vermәdi, amma üzünә yaxşı-yaxşı baxmaq
üçün işıq bәs elәsәydi, qadın görәrdi ki, o diksindi, az qala, dillә-
nәcәkdi, amma әsә-әsә özünü zorla saxladı. Sonra sakitcә cavab
verdi:
– Otaq lazımdı.
– Nә danışırsınız? – qadın ona inamsızlıqla, hәtta ittihamedici
nәzәrlәrlә baxıb dillәndi. – Otaq lazımdı deyirsiniz? – qısa
fasilәdәn sonra kәskin tәrzdә soruşdu – Sizi kim göndәrib?
Adam tәrәddüd elәdi, sonra dedi:
– Şәhәrdә rastlaşdığım bir kişi göndәrdi. Kafedә. Dedim,
gecәni burada keçirmәliyәm, o da sizin ünvanınızı verdi.
– Kişi… kafe… Deyirsiniz, o, sizә dedi? – sanki bu gecә
gәlişinin mәnasını, axır ki, anlayıb, dәrhal da әlavә elәdi. – Hә
dә! Makdonald. O, tez-tez yanıma kirayәnişinlәr göndәrir. Yaxşı,
nә olar, keçin. – qadın qapını araladı, kәnara çәkilib adamı içәri
buraxdı. – Deyirsiniz, sizә otaq lazımdı, – indi daha yumşaq
tәrzdә davam elәdi. – Burada nә qәdәr qalmaq fikrindәsiniz?
– Sәhәrәcәn, – adam dillәndi. – Sabah sәhәr yoluma davam
elәyәcәyәm.
Adamın sәsi nәdәnsә qadında ötәri, dumanlı xatirәlәr oyatdı.
O, dәhlizin solğun işığında adamı diqqәtlә, kәdәrlә, hәm dә, az
qala, çaşqın halda süzdü, әvvәlki kәskinliklә, demәk olar, meydan
oxuyan tәki vә hәm dә şübhәsini gizlәtmәdәn soruşdu:
– Deyirsiniz ki, burada heç kimi tanımırsınız, – әslindә,
adam belә şey demәmişdi. – Demәli, bura iş dalınca gәlmisiniz?
– Hәә, elә dә demәk olar, – qәtiyyәtsiz halda cavab verdi. –
Burada kimsәni tanımıram. Bu şәhәrdә çoxdandı ki olmuram.
Amma bura yaxın yerdә doğulmuşam.
– Mәn dә bax bunu düşünürdüm, – qadın bir qәdәr dә inamla
sözә başladı. – Sәsinizdә nәsә bir şey var. Bilmirәm nәdi, amma… –
utancaq, az qala, dostyana tәbәssümlә davam elәdi, – mәnә elә
gәldi, bu sәsi haradasa eşitmişәm. Elә buna görә dә qәt elәdim
ki, uzaqdan deyilsiniz. Mәncә, Şimaldan gәlmәmisiniz, şimallılar
belә danışmırlar… Yaxşı, içәri girin görәk, – qadın elә bil sorğu-

209