Page 199 - tomas
P. 199
Ölüm – məğrur bacı
Sonra qanunun, kilsәnin son mәrasimlәri yerinә yetirildi:
ölünü göz önündәn götürdülәr. Polis idarәsinin meyit furqonu
gәldi. Formalı iki nәfәr bükülü xәrәklә pillәkәnlә cәld enib
skamyaya yaxınlaşdı. Xәrәyi beton döşәmәnin üstündә açdılar,
ölünü skamyadan götürüb xәrәyә qoydular, elә bu vaxt keşiş
camaatın arasından çıxıb meyitin qarşısında diz çökdü.
Keşiş dolubәdәnli, bәmbәyaz dәrili, sәliqәli, dünyәvi, hәtta
kübar görkәmli, donuzsayaq sifәtli, tünd-göy rәngli üzü qırxılmış
cavan adam idi. Әynindә mәxmәr yaxalıqlı qәşәng qara palto,
boynunda ağ ipәkdәn yüngül şәrf, başında diz çökәrkәn ehtiyatla
götürüb qırağa qoyduğu şlyapa vardı. Qatran kimi qara ipәk saç-
ları gicgahlarından ağarmışdı. O, xәrәyin qarşısında diz çöküb
ağ, tüklü әllәrini yuxarı qaldırdı. Bu zaman beş polis nәfәri
qәddini cәld dikәldib hәrbi hәrәkәtlә furajkalarını başlarından
götürdü, sinәlәrinә sıxıb bir neçә an farağat dayandı. Camaatın
arasında bәzilәri dә bir qәdәr tәrәddüddәn sonra yöndәmsiz halda
şlyapalarını çıxardılar. Bir azdan keşiş ayağa qalxdı, şlyapasını
sәliqәylә başına qoydu, paltosunu, şәrfini düzәldib tamaşaçılara
qarışdı. Hәr şey bir dәqiqәdә başa çatmış, hәkim gәlәndә olduğu
kimi, yorğun formallıqla yerinә yetirilmişdi.
Sonra sanitarlar xәrәyin üzәrinә әyilib dәstәyindәn yapışdılar,
astadan danışa-danışa qaldırdılar. Onlar ehtiyatla yerlәrindәn
tәrpәnsәlәr dә, elә birinci addımda mәrhumun yağlı boz әli
xәrәkdәn düşüb gülmәli tәrzdә dartınmağa, xәrәkçilәrin hәrәkәtinә
uyğun yırğalanmağa başladı.
Biri kәskin tәrzdә o birinә dedi:
– Dayan! Yerә qoy!
Xәrәyi tәzәdәn döşәmәyә qoydular, polis ölünün yanında
çömәlib hәlә hәkim gәlәndә açılmış qalstukunun latun boğaz
düymәsini boğazın solğun-sarımtıl dәrisindә yaşıltәhәr girdә
turşu lәkәsi qoymuş yaxalığının altından dartdı. Yağlı fitilә
oxşayan qırmızı-ağ zolaqlı qalstuku götürüb, ölünün bilәyini
qarnına bağladı.
Sonra xәrәkçilәr onu götürüb çıxışa doğru apardılar, polislәrsә
adamları itәlәyә-itәlәyә irәlidә addımlayır, qışqırırdılar:
– Aralanın! Aralanın da! Yol verin! Yol verin! Yol verin!
199
Sonra qanunun, kilsәnin son mәrasimlәri yerinә yetirildi:
ölünü göz önündәn götürdülәr. Polis idarәsinin meyit furqonu
gәldi. Formalı iki nәfәr bükülü xәrәklә pillәkәnlә cәld enib
skamyaya yaxınlaşdı. Xәrәyi beton döşәmәnin üstündә açdılar,
ölünü skamyadan götürüb xәrәyә qoydular, elә bu vaxt keşiş
camaatın arasından çıxıb meyitin qarşısında diz çökdü.
Keşiş dolubәdәnli, bәmbәyaz dәrili, sәliqәli, dünyәvi, hәtta
kübar görkәmli, donuzsayaq sifәtli, tünd-göy rәngli üzü qırxılmış
cavan adam idi. Әynindә mәxmәr yaxalıqlı qәşәng qara palto,
boynunda ağ ipәkdәn yüngül şәrf, başında diz çökәrkәn ehtiyatla
götürüb qırağa qoyduğu şlyapa vardı. Qatran kimi qara ipәk saç-
ları gicgahlarından ağarmışdı. O, xәrәyin qarşısında diz çöküb
ağ, tüklü әllәrini yuxarı qaldırdı. Bu zaman beş polis nәfәri
qәddini cәld dikәldib hәrbi hәrәkәtlә furajkalarını başlarından
götürdü, sinәlәrinә sıxıb bir neçә an farağat dayandı. Camaatın
arasında bәzilәri dә bir qәdәr tәrәddüddәn sonra yöndәmsiz halda
şlyapalarını çıxardılar. Bir azdan keşiş ayağa qalxdı, şlyapasını
sәliqәylә başına qoydu, paltosunu, şәrfini düzәldib tamaşaçılara
qarışdı. Hәr şey bir dәqiqәdә başa çatmış, hәkim gәlәndә olduğu
kimi, yorğun formallıqla yerinә yetirilmişdi.
Sonra sanitarlar xәrәyin üzәrinә әyilib dәstәyindәn yapışdılar,
astadan danışa-danışa qaldırdılar. Onlar ehtiyatla yerlәrindәn
tәrpәnsәlәr dә, elә birinci addımda mәrhumun yağlı boz әli
xәrәkdәn düşüb gülmәli tәrzdә dartınmağa, xәrәkçilәrin hәrәkәtinә
uyğun yırğalanmağa başladı.
Biri kәskin tәrzdә o birinә dedi:
– Dayan! Yerә qoy!
Xәrәyi tәzәdәn döşәmәyә qoydular, polis ölünün yanında
çömәlib hәlә hәkim gәlәndә açılmış qalstukunun latun boğaz
düymәsini boğazın solğun-sarımtıl dәrisindә yaşıltәhәr girdә
turşu lәkәsi qoymuş yaxalığının altından dartdı. Yağlı fitilә
oxşayan qırmızı-ağ zolaqlı qalstuku götürüb, ölünün bilәyini
qarnına bağladı.
Sonra xәrәkçilәr onu götürüb çıxışa doğru apardılar, polislәrsә
adamları itәlәyә-itәlәyә irәlidә addımlayır, qışqırırdılar:
– Aralanın! Aralanın da! Yol verin! Yol verin! Yol verin!
199
