Page 178 - tomas
P. 178
as Vulf
eşitmirlәr. Zamanın sәsi uzaq, ahәstәdi, bununla belә, onda mil-
yondilli hәyatın bütün sәs-küyü var. Zaman hәyatla qidalanır,
amma özü elә bil yarmarkanı dövrәlәyәn cәrәyan axını kimi
ahәstә, düşüncәli halda onun fövqündә vә ondan ayrıdı.
İndi budur, girişin kürsülüyünü bürüyәn, bәnzәrsiz yaraşığıyla
burada bәzәnib-düzәnәcәk qadınların böyürlәrini xatırladan bu
nazik metal tәbәqәlәrin, bu bahalı әhәng plitәlәrin möcüzәli
şәkildә Paris geyimlәrinin incәliyindәn götürüldüyünü, dünyanın
әn zәrif әtirlәrindәn kondensә edildiyini, insan tәxәyyülündәn,
qadın әllәrinin sehrindәn yarandığını bilә-bilә hәmin gündә metal
gövdәnin hava hörüyünә baxanda hәr şey mәnә doğma, gözәl
gәlirdi.
Çünki bu polad naxışın üzәrindә vә arxasında, küçә hәyatının
guruldayan axını üstündә, böyük yarmarkanın qığılcım saçan
burulğanında qәfildәn sevgilimin sifәtinin sevincә bürünmüş,
incә, gümrah, nәcib gözәlliklә dolu mәlahәtini gözqamaşdırıcı
aydınlıqla gördüm. Bu xәyal elә bil duyduğum gücә, xoşbәxtliyә
sevinc dili, inam verirdi. Kiçik çevrәmdә hәyatın, küçәnin bütün
zәnginliyinin parlaqlığını, müxtәlifliyini cәmlәşdirib böyük
tәntәnә, ümid qabarması hiss elәdim. Mәnә elә gәldi, şәhәri
udmağa, dünyanı әlә keçirmәyә qadirәm.
İndi budur, tәrtәmiz sәmanın ucalığında qaynaşan, dirәklәrin
üzәriylә cәld irәli-geri gedәn inşaatçı fiqurlarına baxdığım
müddәtdә tәsadüfәn qәtl baş verdi. Doqquzuncu mәrtәbәdә balaca
bir adam vedrәylә әlindә qısqac olan adamın kürәdәn götürüb
atdığı yivlәri, bәrkidicilәri mәharәtlә tuturdu. Kürәçi bir anlığa
söhbәtinә ara verdi, qısqacı әlindәn buraxmadan qonşu tirin
üstündәki fәhlәylә bir neçә kәlmә kәsmәk üçün geri çevrildi.
Tutan adam nәfәs dәrәcәyinә sevindi, vedrәni yerә qoyub dişlәrinin
arasındakı siqareti yandırmaqçün kibrit alovunu ovuclarıyla
qoruya-qoruya dikәldi. Kürәçisә hәlә dә polada dәxli olmayan
duzlu bir zarafata gülә-gülә kürәyә sarı döndü, qısqaclarla tutqun-
qırmızı bәrkidicini götürdü, hәlә dә qәhqәhәdәn titrәyә-titrәyә
hәmin odlu mismarı hәmişәki qövsüylә başdansovdu tulladı.
Kürәçinin fәryadı aşağıdakı dәqiq, günahsız maşın yığınına insan
sәhvi barәdә dәhşәtli xәbәr aparıb, onun gülüşünә soxuldu.
178
eşitmirlәr. Zamanın sәsi uzaq, ahәstәdi, bununla belә, onda mil-
yondilli hәyatın bütün sәs-küyü var. Zaman hәyatla qidalanır,
amma özü elә bil yarmarkanı dövrәlәyәn cәrәyan axını kimi
ahәstә, düşüncәli halda onun fövqündә vә ondan ayrıdı.
İndi budur, girişin kürsülüyünü bürüyәn, bәnzәrsiz yaraşığıyla
burada bәzәnib-düzәnәcәk qadınların böyürlәrini xatırladan bu
nazik metal tәbәqәlәrin, bu bahalı әhәng plitәlәrin möcüzәli
şәkildә Paris geyimlәrinin incәliyindәn götürüldüyünü, dünyanın
әn zәrif әtirlәrindәn kondensә edildiyini, insan tәxәyyülündәn,
qadın әllәrinin sehrindәn yarandığını bilә-bilә hәmin gündә metal
gövdәnin hava hörüyünә baxanda hәr şey mәnә doğma, gözәl
gәlirdi.
Çünki bu polad naxışın üzәrindә vә arxasında, küçә hәyatının
guruldayan axını üstündә, böyük yarmarkanın qığılcım saçan
burulğanında qәfildәn sevgilimin sifәtinin sevincә bürünmüş,
incә, gümrah, nәcib gözәlliklә dolu mәlahәtini gözqamaşdırıcı
aydınlıqla gördüm. Bu xәyal elә bil duyduğum gücә, xoşbәxtliyә
sevinc dili, inam verirdi. Kiçik çevrәmdә hәyatın, küçәnin bütün
zәnginliyinin parlaqlığını, müxtәlifliyini cәmlәşdirib böyük
tәntәnә, ümid qabarması hiss elәdim. Mәnә elә gәldi, şәhәri
udmağa, dünyanı әlә keçirmәyә qadirәm.
İndi budur, tәrtәmiz sәmanın ucalığında qaynaşan, dirәklәrin
üzәriylә cәld irәli-geri gedәn inşaatçı fiqurlarına baxdığım
müddәtdә tәsadüfәn qәtl baş verdi. Doqquzuncu mәrtәbәdә balaca
bir adam vedrәylә әlindә qısqac olan adamın kürәdәn götürüb
atdığı yivlәri, bәrkidicilәri mәharәtlә tuturdu. Kürәçi bir anlığa
söhbәtinә ara verdi, qısqacı әlindәn buraxmadan qonşu tirin
üstündәki fәhlәylә bir neçә kәlmә kәsmәk üçün geri çevrildi.
Tutan adam nәfәs dәrәcәyinә sevindi, vedrәni yerә qoyub dişlәrinin
arasındakı siqareti yandırmaqçün kibrit alovunu ovuclarıyla
qoruya-qoruya dikәldi. Kürәçisә hәlә dә polada dәxli olmayan
duzlu bir zarafata gülә-gülә kürәyә sarı döndü, qısqaclarla tutqun-
qırmızı bәrkidicini götürdü, hәlә dә qәhqәhәdәn titrәyә-titrәyә
hәmin odlu mismarı hәmişәki qövsüylә başdansovdu tulladı.
Kürәçinin fәryadı aşağıdakı dәqiq, günahsız maşın yığınına insan
sәhvi barәdә dәhşәtli xәbәr aparıb, onun gülüşünә soxuldu.
178
