Page 167 - tomas
P. 167
Ölüm – məğrur bacı
Hәmin küçәnin tinindә, o küçәnin başqa küçәyә endiyi yerdә –
daim şәhәri başdan-başa kәsib keçәn yerüstü dәmir yolunun
qәzәbi, aramsız gurultusu adamın qanını elә qaraldır ki, tәkcә
fermaların paslı hörümçәk torundan sızan işıq yox, onun altındakı
hәr bir hәrәkәt, hәr bir canlı da sәrtlәşmiş, yorulmuş, heydәn
düşmüş, qәzәblәnmiş, çaşmış, xarablaşmış görünür. Bax belә bir
küçәdә adam hәlak oldu. O, üzәrindә cürbәcür kasıbyana mallar
– siqaretlәr, ucuz şirniyyatlar, içkilәr, naringi şirәsi şüşәlәri –
olan, üstündә hәmişә makaronla, sosislә dolu qazanların qızdığı
balaca kerosin sobalı köhnә arabacığıyla yolun qırağında durmuş
çәlimsiz, ortayaşlı italyan idi.
Bәdbәxtlik mәhz mәn onun üzbәüzündәki tinә çatanda baş
verdi. Maşınlar estakadanın altından nәrildәyә-nәrildәyә cәnuba-
şimala şütüyürdülәr. Elә bu zaman böyük furqon – parovoz kimi
iri, güclüydü, elә bil küçәni tamam tutub әtrafdakı bütün maşınları
udmuşdu, ona görә dә hәmin maşını sürmәyi bacaran sürücünün
ustalığına, dәqiqliyinә heyrәtlәnmәk lazım gәlirdi, – nәriltiylә
estakadanın altından çıxdı. Sürücü xeyli kiçik yük maşınının
yanından keçmәk üçün sükanı sola burdu, amma ötәndә maşına
dәyib, onu sәkiyә, alverçinin arabacığı üzәrinә elә dәhşәtli
qüvvәylә tulladı ki, arabacıq talaşa kimi әtrafa töküldü, yük
maşınısa kişinin üzәrindәn aşıb sınıq şüşә, әzilmiş metal tullantısı
kimi dağıldı.
Yük maşınının sürücüsü möcüzә sayәsindә sağ qalsa da,
çәlimsiz italyan tanınmaz hala düşdü. Yük maşını onu әzәndә
başından qan gözqamaşdırıcı fәvvarәylә fışqırdı. Necә ola bilәrdi ki,
belә balaca adamdan bu cür qıpqırmızı qan fәvvarәsi fışqıraydı –
bunu dәrk elәmәk çәtin idi. O, “tәcili yardım” özünü yetirmәzdәn
bir neçә dәqiqә qabaq sәkidә öldü. Dәrhal ölәnin әtrafında
qarasifәt adamların böyük, sәs-küyçü dәstәsi yığışdı, elә hәmin
an da ağlagәlmәz sayda polis nәfәri camaatın arasına doldu:
– Dağılışın! Dağılışın görәk! Burdan keçib gedin!.. Hara
soxulursan? – qışqıra-qışqıra, dәyәnәklәrlә hәdәlәyә-hәdәlәyә,
söyüb itәlәyә-itәlәyә qızışmış adamların arasında kobudcasına
167
Hәmin küçәnin tinindә, o küçәnin başqa küçәyә endiyi yerdә –
daim şәhәri başdan-başa kәsib keçәn yerüstü dәmir yolunun
qәzәbi, aramsız gurultusu adamın qanını elә qaraldır ki, tәkcә
fermaların paslı hörümçәk torundan sızan işıq yox, onun altındakı
hәr bir hәrәkәt, hәr bir canlı da sәrtlәşmiş, yorulmuş, heydәn
düşmüş, qәzәblәnmiş, çaşmış, xarablaşmış görünür. Bax belә bir
küçәdә adam hәlak oldu. O, üzәrindә cürbәcür kasıbyana mallar
– siqaretlәr, ucuz şirniyyatlar, içkilәr, naringi şirәsi şüşәlәri –
olan, üstündә hәmişә makaronla, sosislә dolu qazanların qızdığı
balaca kerosin sobalı köhnә arabacığıyla yolun qırağında durmuş
çәlimsiz, ortayaşlı italyan idi.
Bәdbәxtlik mәhz mәn onun üzbәüzündәki tinә çatanda baş
verdi. Maşınlar estakadanın altından nәrildәyә-nәrildәyә cәnuba-
şimala şütüyürdülәr. Elә bu zaman böyük furqon – parovoz kimi
iri, güclüydü, elә bil küçәni tamam tutub әtrafdakı bütün maşınları
udmuşdu, ona görә dә hәmin maşını sürmәyi bacaran sürücünün
ustalığına, dәqiqliyinә heyrәtlәnmәk lazım gәlirdi, – nәriltiylә
estakadanın altından çıxdı. Sürücü xeyli kiçik yük maşınının
yanından keçmәk üçün sükanı sola burdu, amma ötәndә maşına
dәyib, onu sәkiyә, alverçinin arabacığı üzәrinә elә dәhşәtli
qüvvәylә tulladı ki, arabacıq talaşa kimi әtrafa töküldü, yük
maşınısa kişinin üzәrindәn aşıb sınıq şüşә, әzilmiş metal tullantısı
kimi dağıldı.
Yük maşınının sürücüsü möcüzә sayәsindә sağ qalsa da,
çәlimsiz italyan tanınmaz hala düşdü. Yük maşını onu әzәndә
başından qan gözqamaşdırıcı fәvvarәylә fışqırdı. Necә ola bilәrdi ki,
belә balaca adamdan bu cür qıpqırmızı qan fәvvarәsi fışqıraydı –
bunu dәrk elәmәk çәtin idi. O, “tәcili yardım” özünü yetirmәzdәn
bir neçә dәqiqә qabaq sәkidә öldü. Dәrhal ölәnin әtrafında
qarasifәt adamların böyük, sәs-küyçü dәstәsi yığışdı, elә hәmin
an da ağlagәlmәz sayda polis nәfәri camaatın arasına doldu:
– Dağılışın! Dağılışın görәk! Burdan keçib gedin!.. Hara
soxulursan? – qışqıra-qışqıra, dәyәnәklәrlә hәdәlәyә-hәdәlәyә,
söyüb itәlәyә-itәlәyә qızışmış adamların arasında kobudcasına
167
