Page 138 - tomas
P. 138
as Vulf
sәma ağlasığmaz dәrәcәdә tәmiz, xoş idi, soyumuş günәşin
çәhrayı kürәsi sәmanın qәrb tәrәfinin ölgün tәnhalığını bәzәyirdi.
Bir dәqiqә bu mәnzәrәyә tamaşa elәyәndәn sonra dul qadın
qalibanә tәrzdә dedi:
– Mister Hok, indi başa düşürsünüzmü ki, bütün bunları
Kimsә yaratmalıydı? Başa düşürsünüzmü ki, bunlar öz-özünә
yarana bilmәz? Bu gözәl qürubu görüb anlayırsınızmı ki, onu
yalnız Allah yarada bilәrdi? Yәqin ki, anlayırsınız, mister Ho-o-ok!
– Günәşin qürubu o qәdәr gözәldi ki, – dayım akademiksayağı
dillәndi, – mübahisәli mәsәlәdi. Mәsәlәn, filosof Hegel onda
gözәllik görmәyib, üstәlik, günәşi “çopur” adlandırıb. – gözlәrini
yumub fınxırdı.
– Mister Ho-o-k! – dul qadın tәnәylә sәsini uzatdı. – Mәn
әminәm ki, siz belә düşünmürsünüz. Belә başı olan adam bu cür
fikirlәrә düşmәz.
– Ah! – Baskom namәlum bir şeydәn canlanıb ayaqlarını
yerә döydü. – Heç cür! Heç cür! – Sonra gözlәnilmәz qәhqәhә
tutması içindә ayaqlarını bir neçә dәfә var gücüylә yerә çırpdı.
Sükut çökdü. Dayımı ölçüsüz-biçisiz, dәlisov sevinc, anlaşılmaz
şadlıq dolu qüvvә didib-dağıdırdı. O, dayaz suya baxdı, batan
günәşә baxdı, qadına baxdı vә qәlbini bürüyәn sevinc hissindәn
dillәnә bilmәdi.
– Necә olar, әgәr, – dayım susub sual intonasiyasında sözә
başladı, amma sevinc onu tәzәdәn bürüyәndә sәsini kәsdi, üz-
gözünü bürüşdürdü, ayaqlarını yerә döyüb burnunda güldü. –
Dayaz yerdәn keçsәk, necә olar?! – son sözünә intizarlı, aldadıcı
burun sәsi qoşdu.
– Dayaz yerdәn, mister Hok? – dul qadın sözlәri uzada-
uzada tәәccüblәndi. – Nәyә görә?
– İstirdiyyәlәrә… görә, – dayım mehribancasına izah elәdi.
– İstirdiyyәlәrә! – dul qadın qışqırdı. – Bәyәm burada istirdiy-
yә var?
Baskom fikrә getdi, hәm dә nә qәdәr çox fikirlәşirdisә, o
qәdәr dә şәnlәnirdi. O, kauçuksayaq dodağını dişlәdi, gözlәrini
qıyıb burnunda partlayış yarada-yarada güldü.
138
sәma ağlasığmaz dәrәcәdә tәmiz, xoş idi, soyumuş günәşin
çәhrayı kürәsi sәmanın qәrb tәrәfinin ölgün tәnhalığını bәzәyirdi.
Bir dәqiqә bu mәnzәrәyә tamaşa elәyәndәn sonra dul qadın
qalibanә tәrzdә dedi:
– Mister Hok, indi başa düşürsünüzmü ki, bütün bunları
Kimsә yaratmalıydı? Başa düşürsünüzmü ki, bunlar öz-özünә
yarana bilmәz? Bu gözәl qürubu görüb anlayırsınızmı ki, onu
yalnız Allah yarada bilәrdi? Yәqin ki, anlayırsınız, mister Ho-o-ok!
– Günәşin qürubu o qәdәr gözәldi ki, – dayım akademiksayağı
dillәndi, – mübahisәli mәsәlәdi. Mәsәlәn, filosof Hegel onda
gözәllik görmәyib, üstәlik, günәşi “çopur” adlandırıb. – gözlәrini
yumub fınxırdı.
– Mister Ho-o-k! – dul qadın tәnәylә sәsini uzatdı. – Mәn
әminәm ki, siz belә düşünmürsünüz. Belә başı olan adam bu cür
fikirlәrә düşmәz.
– Ah! – Baskom namәlum bir şeydәn canlanıb ayaqlarını
yerә döydü. – Heç cür! Heç cür! – Sonra gözlәnilmәz qәhqәhә
tutması içindә ayaqlarını bir neçә dәfә var gücüylә yerә çırpdı.
Sükut çökdü. Dayımı ölçüsüz-biçisiz, dәlisov sevinc, anlaşılmaz
şadlıq dolu qüvvә didib-dağıdırdı. O, dayaz suya baxdı, batan
günәşә baxdı, qadına baxdı vә qәlbini bürüyәn sevinc hissindәn
dillәnә bilmәdi.
– Necә olar, әgәr, – dayım susub sual intonasiyasında sözә
başladı, amma sevinc onu tәzәdәn bürüyәndә sәsini kәsdi, üz-
gözünü bürüşdürdü, ayaqlarını yerә döyüb burnunda güldü. –
Dayaz yerdәn keçsәk, necә olar?! – son sözünә intizarlı, aldadıcı
burun sәsi qoşdu.
– Dayaz yerdәn, mister Hok? – dul qadın sözlәri uzada-
uzada tәәccüblәndi. – Nәyә görә?
– İstirdiyyәlәrә… görә, – dayım mehribancasına izah elәdi.
– İstirdiyyәlәrә! – dul qadın qışqırdı. – Bәyәm burada istirdiy-
yә var?
Baskom fikrә getdi, hәm dә nә qәdәr çox fikirlәşirdisә, o
qәdәr dә şәnlәnirdi. O, kauçuksayaq dodağını dişlәdi, gözlәrini
qıyıb burnunda partlayış yarada-yarada güldü.
138
