Page 125 - tomas
P. 125
Baskom Hokun portreti
әyir, üzünü titrәdә-titrәdә eybәcәr hala salır, irisümüklü başını
bulayır, sonra da artıq sarsılmış halda, iztirablı sәslә pıçıldayırdı:
– Ah, fәlakәtdi! Fәlakәtdi! Fәlakәtdi! Sözdә dә, әmәldә dә
qanmazdı, heyvәrәdi! – o, dәhşәtә gәlirdi. – Tәrbiyәli, abırlı
adam camaatın yanında belә danışarmı? Hәm dә öz qızının
yanında?! Ah, fәlakәtdi! Fәlakәtdi! Fәlakәtdi!
Bir otaq ondan o tәrәfdә Brill bәşәriyyәtin burnundan dartanda,
boğazında gülә-gülә uğunub gedәndә dayım tәәssüfqarışıq sükutla,
sarsılmış halda başını bulayırdı. Sonra әgәr dayım işә görә onunla
kәlmә kәsmәliydisә, bir hәmlәylә qapısını açır, әli belindә
qәtiyyәtlә masasına doğru yönәlir, donuq, nifrәtamiz ifadәylә
dillәnirdi:
– M-m, ser… Mәnә elә gәlir, işlә mәşğul olmaq olar, – bu
zaman onun sәsindә öfkә duyulurdu, – artıq Allahınıza dua elәyib
günahlarınızı yumusunuzsa.
– Hansı işlә, Müqәddәs Ata, – cavabında Brill bağırırdı. –
Mәn hәlә heç başlamamışam da.
Sonra pәncәrә şüşәlәrini titrәdәn iniltili qәhqәhәylә guruldayıb
tamam gücdәn düşmüş halda heyvәrә bәdәnini cırıldayan, burğulu
stulun söykәnәcәyinә yıxırdı.
***
Şübhәsiz, o, dayıma sataşmaqdan – hәm dә, az qala, hәr
bәhanәylә – hәzz alırdı. Mәsәlәn, Baskomu siqara qonaq
elәyirdilәrsә, Brill guya sadәlövhcәsinә deyirdi:
– Yәqin, onu çәkmәyәcәksiniz, Müqәddәs Ata.
– Niyә çәkmәyim axı? – Baskom dayı cavab qaytarırdı. –
Çәkmәkçün deyil?!
– Elә olmağına, elәdi, – Brill cavab verirdi, – ancaq siqarların
necә hazırlandığını sizә xatırlatmağa ehtiyac yoxdu. Ümumiyyәtlә,
mәnә qәribә gәlir ki, onu barmaqlarıyla әllәşdirәn, üstәlik,
başdan-ayağa tüpürcәyә batıran – siqar belә düzәldilir, – murdar
ispandan sonra әlinizә götürdünüz.
125
әyir, üzünü titrәdә-titrәdә eybәcәr hala salır, irisümüklü başını
bulayır, sonra da artıq sarsılmış halda, iztirablı sәslә pıçıldayırdı:
– Ah, fәlakәtdi! Fәlakәtdi! Fәlakәtdi! Sözdә dә, әmәldә dә
qanmazdı, heyvәrәdi! – o, dәhşәtә gәlirdi. – Tәrbiyәli, abırlı
adam camaatın yanında belә danışarmı? Hәm dә öz qızının
yanında?! Ah, fәlakәtdi! Fәlakәtdi! Fәlakәtdi!
Bir otaq ondan o tәrәfdә Brill bәşәriyyәtin burnundan dartanda,
boğazında gülә-gülә uğunub gedәndә dayım tәәssüfqarışıq sükutla,
sarsılmış halda başını bulayırdı. Sonra әgәr dayım işә görә onunla
kәlmә kәsmәliydisә, bir hәmlәylә qapısını açır, әli belindә
qәtiyyәtlә masasına doğru yönәlir, donuq, nifrәtamiz ifadәylә
dillәnirdi:
– M-m, ser… Mәnә elә gәlir, işlә mәşğul olmaq olar, – bu
zaman onun sәsindә öfkә duyulurdu, – artıq Allahınıza dua elәyib
günahlarınızı yumusunuzsa.
– Hansı işlә, Müqәddәs Ata, – cavabında Brill bağırırdı. –
Mәn hәlә heç başlamamışam da.
Sonra pәncәrә şüşәlәrini titrәdәn iniltili qәhqәhәylә guruldayıb
tamam gücdәn düşmüş halda heyvәrә bәdәnini cırıldayan, burğulu
stulun söykәnәcәyinә yıxırdı.
***
Şübhәsiz, o, dayıma sataşmaqdan – hәm dә, az qala, hәr
bәhanәylә – hәzz alırdı. Mәsәlәn, Baskomu siqara qonaq
elәyirdilәrsә, Brill guya sadәlövhcәsinә deyirdi:
– Yәqin, onu çәkmәyәcәksiniz, Müqәddәs Ata.
– Niyә çәkmәyim axı? – Baskom dayı cavab qaytarırdı. –
Çәkmәkçün deyil?!
– Elә olmağına, elәdi, – Brill cavab verirdi, – ancaq siqarların
necә hazırlandığını sizә xatırlatmağa ehtiyac yoxdu. Ümumiyyәtlә,
mәnә qәribә gәlir ki, onu barmaqlarıyla әllәşdirәn, üstәlik,
başdan-ayağa tüpürcәyә batıran – siqar belә düzәldilir, – murdar
ispandan sonra әlinizә götürdünüz.
125
