Page 104 - tomas
P. 104
as Vulf
Baskom Hok yöndәmsiz bәdәninә elә özü qәdәr dә uzunömürlü
paltar geyinirdi: onun nimdaş, sürtülmüş paltarı köhnәlmiş tәsiri
bağışlamırdı – ola bilsin, qәnaәtcil dayım doxsanıncı illәrdә
materialı dәbinә vә yaşına görә müddәtsiz istifadә üçün seçmiş,
bu zaman sәhv elәmәmişdi. Bir vaxtlar tünd-boz çilli pencәyin
tikişlәri, ciblәrinin qırağı yaşıl rәngә çalırdı, üstәlik dә, pencәk
gülmәli dәrәcәdә gödәk idi, uzundraz, iribәdәnli kişinin әynindә
jiletindәn azacıq uzun görünür, buna görә iri, әlәngәsayaq qolları
bir arşın çölә çıxırdı, donqarlaşmış ensiz çiyinlәrisә pencәyin
içinә tamam-kamal yerlәşmişdi. Daha açıq rәngli yun parçadan
tikilmiş şalvarı da elә o cür dar, hәm dә qısaydı. Ayaqlarında xam
göndәn bağları olan ağır kәndli başmaqları, başında qara fetrdәn
tikilmiş, köhnәliyindәn lentinin kәnarları yaşıla çalan, xoşagәlmәz
görkәmә malik, şlyapaya oxşar yastı bir şey vardı. İndi polis
nәfәrinin ona niyә “körpә” dediyi aydındı; bu iri sümük yığınının
әynindәki paltarda sәksәninci illәrin kәnd gicbәsәri qırmızı
pәncәsindә nabat dolu kiçik torbanı sıxa-sıxa görüşә gedirdi.
İlgәk-qalstuk, elә bil öz әliylә yuduğu tәmiz, sürtülmüş, solğun-
mavi naxışlı yaxalıq (yeri gәlmişkәn, dayım özünü başdan-
ayağacan yuyurdu, eyni zamanda da yamaq vurur, cırıqları
gözәyir, ayaqqabılarını tәmir elәyirdi)... Әgәr qışda çәnәsinin
altınacan düymәlәnәn, gödәk paltarının altından didik-didik
olmuş qol köbәsini göstәrәn köhnә, göy rәngli toxunma isti
köynәk geydiyini hesaba almasaq, onun qışda-yayda daim gәzdiyi
kostyum, düzünü desәk, bax budur. Onu hәtta Bostonun uzun,
dondurucu qışının әn sәrt şaxtasında da paltoda görmәyiblәr.
***
Dayımın qәribә adam olması tamamilә aydındı; adamlar nә
cürsә anlayırdılar ki, o, kasıb deyil, Streyt-stritdә tanış fiquru
görәndә bir-birini dümsüklәyib deyirdilәr:
– O qocanı görürsәn? Yәqin, fikirlәşirsәn ki, Xilas Ordusundan
sәdәqә gözlәyir! Sәhv elәyirsәn. Onun pulu var, qardaş. Rahat
104
Baskom Hok yöndәmsiz bәdәninә elә özü qәdәr dә uzunömürlü
paltar geyinirdi: onun nimdaş, sürtülmüş paltarı köhnәlmiş tәsiri
bağışlamırdı – ola bilsin, qәnaәtcil dayım doxsanıncı illәrdә
materialı dәbinә vә yaşına görә müddәtsiz istifadә üçün seçmiş,
bu zaman sәhv elәmәmişdi. Bir vaxtlar tünd-boz çilli pencәyin
tikişlәri, ciblәrinin qırağı yaşıl rәngә çalırdı, üstәlik dә, pencәk
gülmәli dәrәcәdә gödәk idi, uzundraz, iribәdәnli kişinin әynindә
jiletindәn azacıq uzun görünür, buna görә iri, әlәngәsayaq qolları
bir arşın çölә çıxırdı, donqarlaşmış ensiz çiyinlәrisә pencәyin
içinә tamam-kamal yerlәşmişdi. Daha açıq rәngli yun parçadan
tikilmiş şalvarı da elә o cür dar, hәm dә qısaydı. Ayaqlarında xam
göndәn bağları olan ağır kәndli başmaqları, başında qara fetrdәn
tikilmiş, köhnәliyindәn lentinin kәnarları yaşıla çalan, xoşagәlmәz
görkәmә malik, şlyapaya oxşar yastı bir şey vardı. İndi polis
nәfәrinin ona niyә “körpә” dediyi aydındı; bu iri sümük yığınının
әynindәki paltarda sәksәninci illәrin kәnd gicbәsәri qırmızı
pәncәsindә nabat dolu kiçik torbanı sıxa-sıxa görüşә gedirdi.
İlgәk-qalstuk, elә bil öz әliylә yuduğu tәmiz, sürtülmüş, solğun-
mavi naxışlı yaxalıq (yeri gәlmişkәn, dayım özünü başdan-
ayağacan yuyurdu, eyni zamanda da yamaq vurur, cırıqları
gözәyir, ayaqqabılarını tәmir elәyirdi)... Әgәr qışda çәnәsinin
altınacan düymәlәnәn, gödәk paltarının altından didik-didik
olmuş qol köbәsini göstәrәn köhnә, göy rәngli toxunma isti
köynәk geydiyini hesaba almasaq, onun qışda-yayda daim gәzdiyi
kostyum, düzünü desәk, bax budur. Onu hәtta Bostonun uzun,
dondurucu qışının әn sәrt şaxtasında da paltoda görmәyiblәr.
***
Dayımın qәribә adam olması tamamilә aydındı; adamlar nә
cürsә anlayırdılar ki, o, kasıb deyil, Streyt-stritdә tanış fiquru
görәndә bir-birini dümsüklәyib deyirdilәr:
– O qocanı görürsәn? Yәqin, fikirlәşirsәn ki, Xilas Ordusundan
sәdәqә gözlәyir! Sәhv elәyirsәn. Onun pulu var, qardaş. Rahat
104
