Page 85 - talesiz
P. 85
TALESİZ 85
o üzündәkilәr buradan baxanda mәnә başqa cür görünür-
dü. İnsan axını lent kimi uzanıb dar bir mәcraya tökülür,
sürәtini artırır, hәkimә çatanda isә iki yerә ayrılırdı. Bi-
zim dәstәmizdәki uşaqlar bir-bir gәlib çatırdılar; indi
onların qarşılanmasında özüm dә iştirak edirdim. Müәy-
yәn mәsafәdәn ikinci sıranı gördüm: bunlar qadınlar idi,
onların da yanında әsgәrlәr vә mәhbuslar vardı, qarşı-
larında hәkim dayanmışdı. Orada da hәr şey bizdәki kimi
davam edirdi, bir fәrqlә ki, onlardan üst paltarlarını
çıxarmaq tәlәb olunmurdu vә bu da özlüyündә tamamilә
anlaşılan idi. Әtrafda hәr şey hәrәkәtdә idi, hәr kәs öz
yerindә sevincәk halda öz işini görürdü – eynәn işlәk
mexanizmdә olduğu kimi. Bir çox üzlәrdә tәbәssüm
görürdüm; bu tәbәssüm gah ürkәk, gah inamlı olurdu.
Amma, ümumiyyәtlә, hamının üzündәki tәbәssüm eyni
idi: tәxminәn iki dәqiqә әvvәl öz üzümdә hiss etdiyim-
dәn. Vә oxşar tәbәssümlә uzaqdan son dәrәcә xoş
görünәn, qulağına halqa şәklindә sırğa taxmış ağ plaşlı
qarayanız bir qadın yanından keçәn alman zabitinә
hansısa sualla müraciәt etdi; eyni tәbәssümlә dә xoşsifәtli
qarasaç bir kişi hәkimә yaxınlaşdı vә o da yararlı çıxdı.
Tezliklә hәkimlәrin hәrәkәti dә mәnә aydınlaşdı. Budur,
ora bir qoca yaxınlaşdı. Mәsәlә aydın idi: gözlәnildiyi
kimi, dәrhal o biri tәrәfә göndәrdilәr, cavan kişini isә biz
tәrәfә. Yekәqarın bir kişi qarnını ha içәri dartıb, sinәsini
qabağa versә dә, әbәs idi; amma, yox, hәkim onu da
bizim yanımıza göndәrdi vә mәn bundan çox razı qaldım,
çünki, mәnim fikrimcә, bu kişiyә daha çox qoca demәk
olardı, nәinki cavan. Bir şeyә dә diqqәt yetirdim: kişilәrin
әksәriyyәti çoxdandır üzlәrini qırxmamışdı, bu da yaxşı
tәәssürat yaratmırdı. Onlara hәkimin gözüylә baxanda bu
qәnaәtә gәldim ki, kolonnada hansısa sәbәbdәn qoca-
ların, yaxud heç nәyә yaramayanların faizi hәddәn çox-
o üzündәkilәr buradan baxanda mәnә başqa cür görünür-
dü. İnsan axını lent kimi uzanıb dar bir mәcraya tökülür,
sürәtini artırır, hәkimә çatanda isә iki yerә ayrılırdı. Bi-
zim dәstәmizdәki uşaqlar bir-bir gәlib çatırdılar; indi
onların qarşılanmasında özüm dә iştirak edirdim. Müәy-
yәn mәsafәdәn ikinci sıranı gördüm: bunlar qadınlar idi,
onların da yanında әsgәrlәr vә mәhbuslar vardı, qarşı-
larında hәkim dayanmışdı. Orada da hәr şey bizdәki kimi
davam edirdi, bir fәrqlә ki, onlardan üst paltarlarını
çıxarmaq tәlәb olunmurdu vә bu da özlüyündә tamamilә
anlaşılan idi. Әtrafda hәr şey hәrәkәtdә idi, hәr kәs öz
yerindә sevincәk halda öz işini görürdü – eynәn işlәk
mexanizmdә olduğu kimi. Bir çox üzlәrdә tәbәssüm
görürdüm; bu tәbәssüm gah ürkәk, gah inamlı olurdu.
Amma, ümumiyyәtlә, hamının üzündәki tәbәssüm eyni
idi: tәxminәn iki dәqiqә әvvәl öz üzümdә hiss etdiyim-
dәn. Vә oxşar tәbәssümlә uzaqdan son dәrәcә xoş
görünәn, qulağına halqa şәklindә sırğa taxmış ağ plaşlı
qarayanız bir qadın yanından keçәn alman zabitinә
hansısa sualla müraciәt etdi; eyni tәbәssümlә dә xoşsifәtli
qarasaç bir kişi hәkimә yaxınlaşdı vә o da yararlı çıxdı.
Tezliklә hәkimlәrin hәrәkәti dә mәnә aydınlaşdı. Budur,
ora bir qoca yaxınlaşdı. Mәsәlә aydın idi: gözlәnildiyi
kimi, dәrhal o biri tәrәfә göndәrdilәr, cavan kişini isә biz
tәrәfә. Yekәqarın bir kişi qarnını ha içәri dartıb, sinәsini
qabağa versә dә, әbәs idi; amma, yox, hәkim onu da
bizim yanımıza göndәrdi vә mәn bundan çox razı qaldım,
çünki, mәnim fikrimcә, bu kişiyә daha çox qoca demәk
olardı, nәinki cavan. Bir şeyә dә diqqәt yetirdim: kişilәrin
әksәriyyәti çoxdandır üzlәrini qırxmamışdı, bu da yaxşı
tәәssürat yaratmırdı. Onlara hәkimin gözüylә baxanda bu
qәnaәtә gәldim ki, kolonnada hansısa sәbәbdәn qoca-
ların, yaxud heç nәyә yaramayanların faizi hәddәn çox-
