Page 75 - talesiz
P. 75
TALESİZ 75
boz damı vardı; belәlәrini bu tәrәflәrdә dünәn dә gör-
müşdüm. İşıqlaşan havada binanı daha aydın görmәyә
başladım: boz rәngi bәnövşәyiyә çaldı, sonra üzәrinә
günәşin ilk şәfәqlәri düşәn pәncәrәlәr dә qırmızıya
büründü. Deyәsәn, evi o biri uşaqlar da gördülәr, elә mәn
dә arxamızda durub maraqlananlara bunu bildirdim.
Soruşdular ki, üstündә stansiyanın adı yazılmış taxta
lövhәdәn-filandan yoxdur ki? Doğrudan da, sәhәrin
solğun işığında, binanın divarında bizim gәldiyimiz
tәrәfә istiqamәtlәnmiş әyri-üyrü, kәlә-kötür, qotik alman
hәrflәriylә yazılmış iki söz görünürdü: “Auschwitz-Birke-
nau”. O ki qaldı özümә, beynimi sәylә qurdalayıb, bu adı
boş yerә yaddaşımda araşdırmağa başladım; heç
başqaları da bundan artığını bilmirdilәr. Qayıdıb yerimdә
әylәşdim, çünki o birilәr dә baxmaq, onları pәncәrәyә
buraxmağımızı istәyirdilәr, üstәlik dә, çox tez idi; yatmaq
istәyirdim vә tezliklә mürgülәdim.
Bir müddәt keçdi, yuxudan mәni tәlaş vә sәs-küy
oyatdı. Günәş yuxarıdan hәr yana işıq saçırdı. Qatar
tәzәdәn hәrәkәtә başladı. Uşaqlardan soruşanda ki,
haradayıq, dedilәr elә hәmin yerdә, indicә tәrpәnmişik.
Görünür, mәn tәkandan oyanmışdım. Әlavә elәdilәr ki,
qabaqda nәsә görsәnir: ya zavoddur, ya da ona bәnzәr bir
şey. Bir-iki dәqiqәdәn sonra pәncәrәnin qarşısında duran-
lar bildirdilәr ki, hansısa alaqapının, yaxud darvazanın
altından keçdik. İşığın çaparaq әvәzlәnmәsindә elә özüm
dә bunu görә bilirdim. Daha bir dәqiqә keçmişdi ki, qatar
dayandı, pәncәrәdәn baxanlar hәyәcanla bildirdilәr ki,
stansiyanı, adamları, hәrbçilәri görürlәr. Çoxları yığış-
mağa, düymәlәrini bağlamağa başladılar, xüsusәn dә
qadınlar daranmağa, әzilmiş әyin-başlarını düzәltmәyә,
özlәrini qaydaya salmağa girişdilәr. Bayırda metal
cingiltilәrin sәsi güclәnir, açılan qapıların cırıltısı, vaqon-
lardan tökülәn adamların hay-küyü eşidilirdi; indi
boz damı vardı; belәlәrini bu tәrәflәrdә dünәn dә gör-
müşdüm. İşıqlaşan havada binanı daha aydın görmәyә
başladım: boz rәngi bәnövşәyiyә çaldı, sonra üzәrinә
günәşin ilk şәfәqlәri düşәn pәncәrәlәr dә qırmızıya
büründü. Deyәsәn, evi o biri uşaqlar da gördülәr, elә mәn
dә arxamızda durub maraqlananlara bunu bildirdim.
Soruşdular ki, üstündә stansiyanın adı yazılmış taxta
lövhәdәn-filandan yoxdur ki? Doğrudan da, sәhәrin
solğun işığında, binanın divarında bizim gәldiyimiz
tәrәfә istiqamәtlәnmiş әyri-üyrü, kәlә-kötür, qotik alman
hәrflәriylә yazılmış iki söz görünürdü: “Auschwitz-Birke-
nau”. O ki qaldı özümә, beynimi sәylә qurdalayıb, bu adı
boş yerә yaddaşımda araşdırmağa başladım; heç
başqaları da bundan artığını bilmirdilәr. Qayıdıb yerimdә
әylәşdim, çünki o birilәr dә baxmaq, onları pәncәrәyә
buraxmağımızı istәyirdilәr, üstәlik dә, çox tez idi; yatmaq
istәyirdim vә tezliklә mürgülәdim.
Bir müddәt keçdi, yuxudan mәni tәlaş vә sәs-küy
oyatdı. Günәş yuxarıdan hәr yana işıq saçırdı. Qatar
tәzәdәn hәrәkәtә başladı. Uşaqlardan soruşanda ki,
haradayıq, dedilәr elә hәmin yerdә, indicә tәrpәnmişik.
Görünür, mәn tәkandan oyanmışdım. Әlavә elәdilәr ki,
qabaqda nәsә görsәnir: ya zavoddur, ya da ona bәnzәr bir
şey. Bir-iki dәqiqәdәn sonra pәncәrәnin qarşısında duran-
lar bildirdilәr ki, hansısa alaqapının, yaxud darvazanın
altından keçdik. İşığın çaparaq әvәzlәnmәsindә elә özüm
dә bunu görә bilirdim. Daha bir dәqiqә keçmişdi ki, qatar
dayandı, pәncәrәdәn baxanlar hәyәcanla bildirdilәr ki,
stansiyanı, adamları, hәrbçilәri görürlәr. Çoxları yığış-
mağa, düymәlәrini bağlamağa başladılar, xüsusәn dә
qadınlar daranmağa, әzilmiş әyin-başlarını düzәltmәyә,
özlәrini qaydaya salmağa girişdilәr. Bayırda metal
cingiltilәrin sәsi güclәnir, açılan qapıların cırıltısı, vaqon-
lardan tökülәn adamların hay-küyü eşidilirdi; indi
