Page 27 - talesiz

TALESİZ 27

arxasında dinc, rahat vә mehriban şәkildә oturmağımız”
üçün Allahdan kömәk istәyәn Layoş dayını gördüm.
Atam mәnim baxış dairәmә az-az vә dumanlı şәkildә
düşürdü, ögey anam isә hәmin axşam yalnız onunla
yadımda qaldı ki, hamı ona nәvaziş göstәrir, qayğısına
hәtta atamdan da çox qalırdılar. Amma birdәn onu
başağrısı tutdu; masa arxasındakılar dәrhal ona hәb tәklif
etdilәr, alnına yaş dәsmal qoymasını mәslәhәt gördülәr,
o isә hәr ikisindәn imtina elәdi. Hәrdәnbir nәnәm dә
diqqәtimi cәlb edirdi: qarı hәr dәfә kiminsә ayağına ilişir
vә onu tәzәdәn öz hәsir kreslosuna aparmaq lazım gәlirdi.
Nәnәmin bitib-tükәnmәyәn giley-güzarı hәlә dә qula-
ğımda, korşalmış gözlәri hәlә dә gözümün önündәdir –
eynәyin qalın, tәrli linzaları arxasında bu gözlәr mәnә
hansısa qeyri-adi, islaq hәşәratı xatırladırdı. Sonra hamısı
eyni vaxtda bir nәfәr kimi masa arxasından qalxdı. Әsl
vidalaşma da bu zaman başlandı. Babamla nәnәm ayrıca
getdilәr, ögey anamın qohumlarından bir az qabaq. Bütün
axşam әrzindә yadımda әn aydın qalan isә babamın
yeganә hәrәkәti oldu; hәmin hәrәkәtlә o, hamının diqqә-
tini özünә yönәltdi. Bu, onlar görüşüb çıxanda baş verdi:
babam quş başına bәnzәyәn balaca başını bir anlığa,
demәk olar ki, tam ümidsiz şәkildә atamın sinәsinә,
pencәyinә sıxdı; damarları çıxmış sısqa, cılız bәdәni
titrәdi, sanki hönkürtüsünü zorla, inanılmaz güc vә
zәhmәt hesabına saxladı; atamdan qopan kimi dә, nәnә-
min qolundan yapışıb, tәlәsik çıxışa yönәldi. Hamı
çәkilib onlara yol verdi. Sonra o birilәr dә bir-bir görüşüb
çıxdılar. Gedәndә mәni dә qucaqlayıb öpürdülәr vә mәn
üzümdә bu öpüşlәrin yapışqanlı izlәrini hiss edirdim.
Nәhayәt, hamı getdi, içәriyә sakitlik çökdü.

Hamı gedәndәn sonra mәn dә atamla xudahafiz-
lәşdim. Ya da atam mәnimlә. Heç özüm dә bilmirәm,