Page 224 - talesiz

İMRE KERTES

ra yaşlı qadın hiss olunacaq şadyanalıqla üzünü cavan
qadına tutdu: “Görürsәn?” Sonra mәnә tәrәf döndü: “Mәn
elә hey deyirәm ki, onlar indi-indi qayıtmağa başlayıblar,
qızımın isә sәbri çatmır, artıq heç nәyә inanmır”. Bu yerdә,
az qala, deyәcәkdim ki, mәncә, qızınız daha ağıllı davranır,
görünür, Bandi Sitromu daha yaxşı tanıyır. Amma bir söz
demәdim. Sonra Bandinin anasının elә bil birdәn ağlına
gәldi ki, mәni içәri dәvәt elәsin. Etiraz elәdim, dedim
әvvәlcә evimizә getmәliyәm. “Yәqin ki, valideynlәrin yol-
unu gözlәyir”, – yaşlı qadın dedi. Cavabında: “Әlbәttә”, –
dedim. “O zaman tez get evinizә, qoy sevinsinlәr”, – dedi.

Qadınlardan ayrılıb yola düzәldim. Vağzala çatıb
224 tramvaya oturdum, ayaqlarım sözümә baxmırdı, üstәlik,

gәlәn tramvayı keçmiş xoş zamanlardan yaxşı tanıyırdım.
Açıq meydançada qoca, arıq bir qadın dayanmışdı.
Paltarının qәribә, köhnә dәbli yaxalığı vardı. Bir az çәkilib
mәnә yol verdi. Sonra formalı gödәkcә geymiş vә başında
furajkası olan bir adam peyda oldu, mәndәn biletimi
göstәrmәyi tәlәb elәdi. Dedim ki, biletim yoxdur. “Yox-
dursa, alın!” – dedi. Dedim ki, çox uzaqdan gәlirәm, pulum
da yoxdur. Adam üzümә, әynimdәki düşәrgә paltarına
baxdı, sonra dönüb qoca qadına baxdı. Ardınca da mәnә
izah elәmәyә başladı ki, şәhәr nәqliyyatının öz qaydaları
var vә bu qaydaları o yox, daha yuxarıda oturanlar
fikirlәşiblәr. “Әgәr bilet almırsınızsa, onda düşmәlisiniz”,
– deyә sözlәrinә yekun vurdu. “Axı mәnim ayağım ağrıyır”,
– dedim vә fikir verdim ki, qoca qadın üzünü pәncәrәyә çe-
virib yola baxmağa başladı, özü dә elә tәhqir olunmuş
görkәm almışdı ki, elә bil onu nәdәsә (bilmirәm nәdә) itti-
ham elәmişdim. Elә bu zaman vaqonun açıq qapısından
qara, gur, dağınıq saçlı bir nәfәr әllәrini yellәyә-yellәyә,
qışqıra-qışqıra içәri girdi. Әynindә açıqrәngli kәtan
parçadan kostyum, yaxasıaçıq köynәk vardı. Çiynindәn
qayışı olan qara bir qutu sallanırdı. Әlindәki portfeldәn
bәrk-bәrk yapışmışdı. “Bu nә biabırçılıqdı!” – deyә qәzәblә