Page 219 - talesiz
P. 219
TALESİZ 219
Әşyalarım içinә yaxşı yerlәşmirdi. Amerikansayağı bel
çantası hәm ensiz, hәm dә çox uzundu. Ora iki dәnә qalın
adyal, dәyişәk paltar, eseslәrin anbarından seçdiyim, qolun-
da vә boynunda yaşıl zolaqları olan boz rәngli toxunma
pulover, müәyyәn әrzaq, konserv qutuları qoymuşdum.
Yaşıl rәngli kәtan şalvar (Amerika ordusunun әsgәrlәri
kimi) geymişdim, ayağımda altı rezin, iplә bağlanan
möhkәm çәkmәlәr vardı. Başıma isә isti vaxtlar üçün
nәzәrdә tutulmuş, kәnarları yuxarıdan diaqonal üzrә qat-
lanan yastı, hәlә mәktәb illәrindәn xatırladığım romb adlı
hәndәsi fiqura bәnzәyәn qәribә formalı furajka qoymuş-
dum. Dedilәr ki, böyük ehtimalla, mәndәn әvvәl bunu
polşalı zabit başına qoyubmuş. Yәqin ki, anbarlardan çox
şey tapıb götürmәk olardı. Babat gödәkcә vә palto da tapa
bilәrdim, amma mәn sadә, tәzә tikilmiş, üçbucaqsız vә
nömrәsiz zolaqlı düşәrgә paltarı ilә kifayәtlәndim. Bu
paltarı bilәrәkdәn seçdim, fikirlәşdim ki, hәr halda, daha az
anlaşılmazlıq olar. Üstәlik, bu geyim daha rahat, daha prak-
tik vә yayın istisindә daha sәrin idi. Biz yük maşınıyla da
gedirdik, arabayla da. Piyada da gedirdik, ictimai
nәqliyyatla da; bir sözlә, müxtәlif orduların bizә verdiyi
nәqliyyat növü ilә hәrәkәt edirdik. Öküz arabasının
arxasında, samanlıqda, mәktәblәrdә partaların üstündә, ya
da ulduzlu yay sәmasının altında, bağçalarda, sәliqә ilә
sıralanmış kәnd evlәrinin arasındakı otluqdaca gecәlәyirdik.
Hәtta bir müddәt ensiz (hәr halda, mәnim Dunayı görmәyә
alışmış gözlәrimә elә görünürdü) çayda paroxodla da
üzdük. Sonradan çayın adının Elba olduğunu öyrәndim.
Bir dәfә isә çox qәribә yerә gәlib çıxdıq. İndi ancaq
daş qalaqlarından vә adda-budda qaralan divarlardan ibarәt
hәmin yer görünürdü. Bura bir zamanlar şәhәr imiş. Yerli
sakinlәr uçuq divarların yanında, partladılmış körpülәrin
altında mәskәn salıb yaşayır, daldalanırdılar. Mәn, tәbii ki,
azadlığa sevinmәyә çalışırdım, amma bacarmırdım, sevinc
hiss elәmirdim. Qırmızı tramvayda gәzdim, hәqiqi
Әşyalarım içinә yaxşı yerlәşmirdi. Amerikansayağı bel
çantası hәm ensiz, hәm dә çox uzundu. Ora iki dәnә qalın
adyal, dәyişәk paltar, eseslәrin anbarından seçdiyim, qolun-
da vә boynunda yaşıl zolaqları olan boz rәngli toxunma
pulover, müәyyәn әrzaq, konserv qutuları qoymuşdum.
Yaşıl rәngli kәtan şalvar (Amerika ordusunun әsgәrlәri
kimi) geymişdim, ayağımda altı rezin, iplә bağlanan
möhkәm çәkmәlәr vardı. Başıma isә isti vaxtlar üçün
nәzәrdә tutulmuş, kәnarları yuxarıdan diaqonal üzrә qat-
lanan yastı, hәlә mәktәb illәrindәn xatırladığım romb adlı
hәndәsi fiqura bәnzәyәn qәribә formalı furajka qoymuş-
dum. Dedilәr ki, böyük ehtimalla, mәndәn әvvәl bunu
polşalı zabit başına qoyubmuş. Yәqin ki, anbarlardan çox
şey tapıb götürmәk olardı. Babat gödәkcә vә palto da tapa
bilәrdim, amma mәn sadә, tәzә tikilmiş, üçbucaqsız vә
nömrәsiz zolaqlı düşәrgә paltarı ilә kifayәtlәndim. Bu
paltarı bilәrәkdәn seçdim, fikirlәşdim ki, hәr halda, daha az
anlaşılmazlıq olar. Üstәlik, bu geyim daha rahat, daha prak-
tik vә yayın istisindә daha sәrin idi. Biz yük maşınıyla da
gedirdik, arabayla da. Piyada da gedirdik, ictimai
nәqliyyatla da; bir sözlә, müxtәlif orduların bizә verdiyi
nәqliyyat növü ilә hәrәkәt edirdik. Öküz arabasının
arxasında, samanlıqda, mәktәblәrdә partaların üstündә, ya
da ulduzlu yay sәmasının altında, bağçalarda, sәliqә ilә
sıralanmış kәnd evlәrinin arasındakı otluqdaca gecәlәyirdik.
Hәtta bir müddәt ensiz (hәr halda, mәnim Dunayı görmәyә
alışmış gözlәrimә elә görünürdü) çayda paroxodla da
üzdük. Sonradan çayın adının Elba olduğunu öyrәndim.
Bir dәfә isә çox qәribә yerә gәlib çıxdıq. İndi ancaq
daş qalaqlarından vә adda-budda qaralan divarlardan ibarәt
hәmin yer görünürdü. Bura bir zamanlar şәhәr imiş. Yerli
sakinlәr uçuq divarların yanında, partladılmış körpülәrin
altında mәskәn salıb yaşayır, daldalanırdılar. Mәn, tәbii ki,
azadlığa sevinmәyә çalışırdım, amma bacarmırdım, sevinc
hiss elәmirdim. Qırmızı tramvayda gәzdim, hәqiqi
