Page 193 - talesiz
P. 193
TALESİZ 193
dakından fәrqlidir vә onda belә bir ehtimal irәli sürdüm
ki, digәr palatalarda, görünür, daxili xәstәliklәri müalicә
edirlәr, burada isә cәrrahiyyә şöbәsi (hәrçәnd, kim bilir)
yerlәşir. Buna baxmayaraq, nәticәdә mәni buraya, bu
palataya, bu çarpayıya gәtirәn bütün hadisәlәrin, cәhd-
lәrin, yaxud sadәcә әllәrin, çiyinlәrin, düşüncәlәrin
zәncirindә (әgәr onları qarşılaşdırmağa başlasam) heç cür
qәnaәtbәxş izahat tapmırdım.
Xәstәlәri bir-bir gözdәn keçirmәyә başladım, kim
olduqlarını anlamağa çalışdım. Belә başa düşürdüm ki,
hamısı köhnә dustaqlardır. Heç birini imtiyazlı dustaq
adlandırmazdım. Hәrçәnd onları Seysdә birlikdә işlәdi-
yim dustaqlarla müqayisә etmәk dә çәtindi. Zaman-za-
man bir şeyә dә fikir verdim ki, hәr axşam bir-iki kәlmә
kәsmәkçün bir neçә dәqiqәliyә onların yanına gәlәn
olurdu. Üstәlik, gәlәnlәrin hamısının yaxasında qırmızı
üçbucaqlar vardı. Nә yaşıl, nә qara, heç sarı üçbucağa da
rast gәlmәzdin. Uzun sözün qısası, onlar nәsә başqa cür
idilәr. Dillәri dә başqaydı, hәtta yaşları da. Hәr halda, nә
mәnim kimiydilәr, nә dә dilini indiyәcәn asanlıqla
anladığım başqaları kimi. Bu vәziyyәt mәni müәyyәn
mәnada sıxırdı. Digәr tәrәfdәn, hiss edirdim ki, tapma-
canın cavabı, bәlkә dә, mәhz burada gizlәnirdi. Mәsәlәn,
götürәk Petkanı. Axşamlar onun “dobra noç” sözünü
eşidib yuxuya gedәrdik, sәhәrlәr dә “dobre rano” sözüylә
gözümüzü açardıq. Palatada mükәmmәl nizam-intizamın
olması, döşәmәnin taxtaya sarınmış yaş әsgi ilә silinmәsi,
kömür yeşiyinin doldurulması vә sobanın daim isti
saxlanması, yemәyin paylanması, qab-qaşığın yuyulması,
ehtiyac olanda xәstәlәrin daşınması, saymaqla bitmәyәn
daha nәlәr, nәlәr... Bunların hamısı onun işi idi. Düzdür,
bir kәlmә dә artıq söz danışmazdı, әvәzindә hamıya eyni
tәbәssümlә gülümsәyәr vә eyni cür kömәk göstәrәrdi. Bir
dakından fәrqlidir vә onda belә bir ehtimal irәli sürdüm
ki, digәr palatalarda, görünür, daxili xәstәliklәri müalicә
edirlәr, burada isә cәrrahiyyә şöbәsi (hәrçәnd, kim bilir)
yerlәşir. Buna baxmayaraq, nәticәdә mәni buraya, bu
palataya, bu çarpayıya gәtirәn bütün hadisәlәrin, cәhd-
lәrin, yaxud sadәcә әllәrin, çiyinlәrin, düşüncәlәrin
zәncirindә (әgәr onları qarşılaşdırmağa başlasam) heç cür
qәnaәtbәxş izahat tapmırdım.
Xәstәlәri bir-bir gözdәn keçirmәyә başladım, kim
olduqlarını anlamağa çalışdım. Belә başa düşürdüm ki,
hamısı köhnә dustaqlardır. Heç birini imtiyazlı dustaq
adlandırmazdım. Hәrçәnd onları Seysdә birlikdә işlәdi-
yim dustaqlarla müqayisә etmәk dә çәtindi. Zaman-za-
man bir şeyә dә fikir verdim ki, hәr axşam bir-iki kәlmә
kәsmәkçün bir neçә dәqiqәliyә onların yanına gәlәn
olurdu. Üstәlik, gәlәnlәrin hamısının yaxasında qırmızı
üçbucaqlar vardı. Nә yaşıl, nә qara, heç sarı üçbucağa da
rast gәlmәzdin. Uzun sözün qısası, onlar nәsә başqa cür
idilәr. Dillәri dә başqaydı, hәtta yaşları da. Hәr halda, nә
mәnim kimiydilәr, nә dә dilini indiyәcәn asanlıqla
anladığım başqaları kimi. Bu vәziyyәt mәni müәyyәn
mәnada sıxırdı. Digәr tәrәfdәn, hiss edirdim ki, tapma-
canın cavabı, bәlkә dә, mәhz burada gizlәnirdi. Mәsәlәn,
götürәk Petkanı. Axşamlar onun “dobra noç” sözünü
eşidib yuxuya gedәrdik, sәhәrlәr dә “dobre rano” sözüylә
gözümüzü açardıq. Palatada mükәmmәl nizam-intizamın
olması, döşәmәnin taxtaya sarınmış yaş әsgi ilә silinmәsi,
kömür yeşiyinin doldurulması vә sobanın daim isti
saxlanması, yemәyin paylanması, qab-qaşığın yuyulması,
ehtiyac olanda xәstәlәrin daşınması, saymaqla bitmәyәn
daha nәlәr, nәlәr... Bunların hamısı onun işi idi. Düzdür,
bir kәlmә dә artıq söz danışmazdı, әvәzindә hamıya eyni
tәbәssümlә gülümsәyәr vә eyni cür kömәk göstәrәrdi. Bir
