Page 189 - talesiz

ESİZ

olunmurdu. Bundan başqa, yadıma düşdü ki, bu saat 189
orada, düşәrgәdә horra verilәn vaxtdır, burada isә
yemәyin izi-tozu da yoxdur, heç buna işarә dә elәmirlәr.
Mәnim burada da ağlıma belә bir ikimәnalı fikir gәldi ki,
axı nәyin ehtimal, nәyin gerçәk olduğuna kim qәrar verә
bilәr? Xәyal dünyasından götürüb asanlıqla gerçәk
hәyatda tәtbiq edilәn vә bәlkә dә, hәbs düşәrgәsindә
hәyata keçirilmәsi mümkün olan bütün saysız ideyaları,
tapıntıları, oyunları, zarafatları, müzakirәyә layiq bütün
niyyәtlәri, planları istifadә edib tükәtmәyә kimin qüdrәti
yetәr? Tәsәvvür elәyәk ki, mәsәlәn, mәni belә bir
palataya yerlәşdirirlәr. Rahat yorğan-döşәkdә uzandırır-
lar, üstümә әsl adyal örtürlәr. Qulluğumda durub,
qayğımı çәkirlәr, nazımla oynayırlar, amma yemәk
vermirlәr. Mәsәlәn, әgәr könüllәri istәsә, kiminsә acından
ölmәsini müşahidә edә bilәrlәr. Nәticә etibarilә, axı,
yәqin ki, bu da özlüyündә maraqlıdır vә Allah bilir, bәlkә
dә, hansısa mәnada faydalıdır. “Niyә dә yox”, – deyә öz-
özümә etiraf etmәyә bilmirdim. Bu fikri beynimdә
müxtәlif formalarda dolandırdım vә bu, mәnә getdikcә
daha sağlam, daha real fikir kimi göründü. Düşünürdüm
ki, әgәr bu, mәnim ağlıma gәlibsә, böyük ehtimalla, daha
sәlahiyyәtli adamların da ağlına gәlә bilәr.

Mәndәn solda, tәxminәn bir metr aralıda uzanmış
qonşumu diqqәtlә gözdәn keçirmәyә başladım: çox da
cavan olmayan, saçı tökülmüş bir dayı idi. Üzündә hәlә
az-çox insan әlamәtlәri qalmışdı, bәdәnindә bir az әti dә
vardı. Bununla belә, fikir verdim ki, qulaqları kağızdan
düzәldilmiş gülün lәçәklәrini xatırladır; burnunun
ucundakı, gözlәrinin әtrafındakı sarımtıl çalar mәnә yaxşı
tanış idi. Arxası üstә uzanmışdı, sinәsinә çәkdiyi adyal
ağır-ağır qalxıb-enirdi; görünür, yatırdı. Hәr ehtimala
qarşı, üzümü ona tәrәf çevirib: “Macar dilini bilirsәn?” –
deyә pıçıldadım, amma cavab gәlmәdi. Adam nәinki