Page 18 - talesiz

İMRE KERTES

mersiyada, “hәyatın digәr sahәlәrindә” dә zәmanәt
barәdә düşünәn, bunu ağlına gәtirәn yoxdur. Analığım
dәrindәn köks ötürdü, amma dәrhal da atamla razılaş-
dığını bildirib dedi ki, mövzuya toxunduğuna peşmandır.
Sonra atamdan xahiş etdi ki, belә danışmasın, ümumiy-
yәtlә, heç nә barәsindә düşünmәsin. Amma atam ona
qulaq asmadı vә ögey anamın belә ağır vaxtlarda çiyin-
lәrinә düşmüş qayğıların öhdәsindәn necә gәlәcәyini vә
bunları onsuz, tәkbaşına necә bacaracağını ucadan dilә
gәtirdi. Analığım dedi ki, tәk niyә olur, axı mәn hәmişә
onun yanında olacağam. Vә sözünün ardını belә gәtirdi:
18 “Biz Dyurka ilә bir-birimizә kömәk edәcәyik, ata qayıdıb
gәlәnәcәn, tәzәdәn bizimlә bir yerdә olanacan bir-birimi-
zin qayğısına qalacağıq”. Arada hәtta mәnә sarı da çöndü
vә başını yüngülcә çiynimә әyib soruşdu: “Belә deyil?”
Gülümsәmәyә çalışsa da, dodaqları titrәyirdi. “Әlbәttә”, –
dedim. Atam da mәnә baxdı; indi onun baxışları mülayim
vә tәsirli idi. Bu, nәyә görәsә mәnә bәrk toxundu vә atam
üçün nәsә elәmәk xatirinә nimçәmi geri itәlәdim. Atam
bunu sezib soruşdu: “Nә olub sәnә?” “İştaham yoxdur”, –
dedim. Gördüm ki, sözlәrimdәn xoşlandı, hәtta başımı da
sığalladı. Bu tәmasdan gün әrzindә ilk dәfә olaraq nәsә
boğazımı sıxdı: göz yaşı yox, nәsә ürәkbulanması, qu-
suntu kimi bir şey. İstәdim ki, atam daha burada olma-
sın. Bu, çox pis duyğu idi, amma bunu elә aydın hiss
etdim ki, ayrı heç bir şey barәdә düşünә bilmәdim vә
hәmin anda tamam başımı itirdim. Bir az da keçsәydi,
ağlayacaqdım; buna hazır idim dә, amma imkan tapma-
dım: qonaqlarımız gәldi.

Ögey anam qabaqcadan bizә xәbәr vermişdi ki,
onların heç biri gәlmәyәcәk; demişdi ki, ancaq әn yaxın-
larımız olacaq. Atam narazılıqla köks ötürәndә isә tez
әlavә elәmişdi: “Yalnız sәninlә sağollaşmağa gәlirlәr. Axı