Page 165 - talesiz

ESİZ

Onun söhbәtlәrini mәmnuniyyәtlә dinlәyirdim. 165
Onsuz da, düşәrgәdә itirәcәk bir şeyim yoxdu, üstәlik,
düzünü etiraf elәsәm, sağalmağa tәlәsmәk üçün elә bir
ciddi әsasım da yoxdu. Әn xoşuma gәlmәyәn şey
hәkimin ikinci mülahizәsi idi. Elә bil dizimdәki bir kәsik
ona azlıq elәyirdi. Hәkimin fikrincә, yan tәrәfdәn daha
bir kanal açmaq vә onu üçüncü kәsiyin vasitәsilә
birinciylә birlәşdirmәk lazım idi. Soruşdu ki, belә bir
şeyә qәrar verә bilәrәmmi? Mәn tamamilә çaşqın halda
ona baxırdım. Onun sualı elә sәslәnirdi ki, guya,
doğrudan da, mәndәn cavab, razılıq, yaxud qәrar
gözlәyir. “Necә istәyirsiz” deyә cavab verdim. Cavabın-
da, tәxminәn, belә dedi ki, әgәr elәdirsә, onda uzatmaq
lazım deyil vә elә hәmin dәqiqә dә neştәri әlinә aldı.
Amma әmәliyyat zamanı mәn lazım olduğundan da
yüksәk sәslә reaksiya vermәyә mәcbur olurdum ki,
bunun da ona mane olduğunu görürdüm. Hәtta bir neçә
dәfә: “Belә işlәyә bilmәrәm”, – dedi, mәnsә özümә haqq
qazandırdım ki, “özümdәn asılı deyil”. Bir neçә santi-
metrlik kәsik açıb әlini çәkdi, neştәri yerә qoydu vә
düşündüyünü sona çatdırmadı. Düzdür, işindәn razı
qalmışdı vә hәtta dedi: “Yaxşı, heç olmasa, nәsә elәdik”.
Çünki hesab elәyirdi ki, indi ayağımdakı irini iki yerdәn
basıb-çıxartmaq olar.

Hospitalda zamanı yola verir, vaxtı öldürürdük. Yat-
mayanda aclıq, susuzluq, dizimin ağrısı, müalicәmlә
bağlı hansısa bir söhbәt vә ya hadisәlәrlә günümü başa
vurur, onu daha mәzmunlu (üstәlik, işә çıxmaq ehtiyacı
da olmadan) edirdim. Әminliklә deyә bilәrәm ki, hәyatını
babat yaşayıb, günlәri yola vermәyә kömәk elәyәn dә elә
mәhz bu düşüncәlәrin verdiyi xoş lәzzәt, bilmirәm,
haradansa qәfil üstümә tökülәn mәhz o şәxsi imtiyazlar
idi. Düşәrgәdә xam adamlar peyda olanda heç bir fürsәti