Page 164 - talesiz
P. 164
İMRE KERTES
mübarizә elәmәli oldum. Onlardan biri vicdan hissi idi.
İlk vaxtlar bu hiss mәni hәr sәhәr eyni vaxtda – sübh
şәfәqindәn әvvәl oyadırdı. Sonra qorxudan buz kimi tәrin
içindә yatağımdan atılırdım. Yuxuda görürdüm ki, guya
yoxlamaya gecikmişәm vә mәni axtarırlar. Yavaş-yavaş,
ürәyimin necә döyündüyünü hiss edәrәk әtrafa baxırdım,
harada olduğum yadıma düşürdü vә sakitlәşirdim. Hәr
şey qaydasındadır, harada olmalıyamsa, oradayam. Әtraf-
da sakit iniltilәr eşidirdim, küncdә adamlar pıçıldaşırdı,
bir az aralıda çәnәsi sınmış, şiş burunlu bir nәfәr lal kimi
uzanıb, donuq nәzәrlәrini tavana zillәmişdi. Dizimdәki
yaranın ağrıdığını hiss elәdim vә heç vaxt arzulamadığım
164 qәdәr su içmәk istәdim. Görünür, istinin ucbatındandı.
Bir sözlә, tәhlükәsizliyimdәn tam әmin olmağımçün
müәyyәn bir vaxt tәlәb olunurdu. Mәsәlәn, әmin olurdum
ki, yoxlamada deyilәm, әtrafda әsgәr yoxdur, әn әsası isә,
işә çıxmalı deyilәm vә bütün bu gözәl, ağlasığmaz
şeylәrin üstünә heç nә (hәr halda, mәnim gözümdә) kölgә
sala bilmәz. Bәzәn mәni dә digәrlәri kimi ikinci
mәrtәbәdәki otağa aparırdılar. Orada iki hәkim işlәyirdi:
biri cavandı, digәri yaşlı. Mәn ikincinin (әgәr belә demәk
mümkünsә) xәstәsiydim. Bu arıq, qarasaç, adamı özünә
cәzb edәn, hәmişә tәmiz kostyum vә çәkmә geyinәn, qo-
lunda sarğı olan hәkimin qoca tülkünü xatırladan
mehriban vә yaddaqalan sifәti vardı. Әslәn haralı oldu-
ğumu soruşdu, özünün dә Transilvaniyadan olduğunu
bildirdi. Danışa-danışa dizimin әtrafında quruyub,
yaşılımtıl-sarı rәngә çalan didik-didik olmuş kağız sarğını
ehtiyatla açdı. Sonra dәrimin altında yığılmış mayeni iki
әliylә sıxıb çıxartdı, nәhayәt, rulon kimi bükülmüş tәnzifi
toxuma qarmağına bәnzәr alәtlә dәri ilә sümüyün
arasında әmәlә gәlmiş yarığa basdı vә izah elәdi ki, bu,
“kanalı qorumaq” vә “tәmizlәmә prosesinin” davamı
üçündür ki, yara vaxtından әvvәl bağlanmasın.
mübarizә elәmәli oldum. Onlardan biri vicdan hissi idi.
İlk vaxtlar bu hiss mәni hәr sәhәr eyni vaxtda – sübh
şәfәqindәn әvvәl oyadırdı. Sonra qorxudan buz kimi tәrin
içindә yatağımdan atılırdım. Yuxuda görürdüm ki, guya
yoxlamaya gecikmişәm vә mәni axtarırlar. Yavaş-yavaş,
ürәyimin necә döyündüyünü hiss edәrәk әtrafa baxırdım,
harada olduğum yadıma düşürdü vә sakitlәşirdim. Hәr
şey qaydasındadır, harada olmalıyamsa, oradayam. Әtraf-
da sakit iniltilәr eşidirdim, küncdә adamlar pıçıldaşırdı,
bir az aralıda çәnәsi sınmış, şiş burunlu bir nәfәr lal kimi
uzanıb, donuq nәzәrlәrini tavana zillәmişdi. Dizimdәki
yaranın ağrıdığını hiss elәdim vә heç vaxt arzulamadığım
164 qәdәr su içmәk istәdim. Görünür, istinin ucbatındandı.
Bir sözlә, tәhlükәsizliyimdәn tam әmin olmağımçün
müәyyәn bir vaxt tәlәb olunurdu. Mәsәlәn, әmin olurdum
ki, yoxlamada deyilәm, әtrafda әsgәr yoxdur, әn әsası isә,
işә çıxmalı deyilәm vә bütün bu gözәl, ağlasığmaz
şeylәrin üstünә heç nә (hәr halda, mәnim gözümdә) kölgә
sala bilmәz. Bәzәn mәni dә digәrlәri kimi ikinci
mәrtәbәdәki otağa aparırdılar. Orada iki hәkim işlәyirdi:
biri cavandı, digәri yaşlı. Mәn ikincinin (әgәr belә demәk
mümkünsә) xәstәsiydim. Bu arıq, qarasaç, adamı özünә
cәzb edәn, hәmişә tәmiz kostyum vә çәkmә geyinәn, qo-
lunda sarğı olan hәkimin qoca tülkünü xatırladan
mehriban vә yaddaqalan sifәti vardı. Әslәn haralı oldu-
ğumu soruşdu, özünün dә Transilvaniyadan olduğunu
bildirdi. Danışa-danışa dizimin әtrafında quruyub,
yaşılımtıl-sarı rәngә çalan didik-didik olmuş kağız sarğını
ehtiyatla açdı. Sonra dәrimin altında yığılmış mayeni iki
әliylә sıxıb çıxartdı, nәhayәt, rulon kimi bükülmüş tәnzifi
toxuma qarmağına bәnzәr alәtlә dәri ilә sümüyün
arasında әmәlә gәlmiş yarığa basdı vә izah elәdi ki, bu,
“kanalı qorumaq” vә “tәmizlәmә prosesinin” davamı
üçündür ki, yara vaxtından әvvәl bağlanmasın.
