Page 159 - talesiz
P. 159
ESİZ
adam durmuş olacaq vә növbәti kisәni belinә yüklәyәnә 159
qәdәr bir neçә dәqiqә bikar dura bilәcәksәn. Kisә dә vur-
tut on-onbeş kilodur. Evdә bu ağırlığı bir әlindә daşı-
yarsan, özü dә tullana-tullana. Burada isә ayağım dolaşdı
vә kisәni yerә saldım. Üstәlik, kisә cırıldı, içindәki
qiymәtli sement yerә tökülüb palçığa qarışdı. Demәk olar
ki, elә o saat әsgәr başımın üstünü kәsdirdi vә qulağımın
dibindә onun yumruğunu, yerә yıxılandan sonra isә
qabırğalarımda çәkmәsinin zәrbәsini hiss elәdim. Әliylә
boynumdan tutub sifәtimi, az qala, yerә sәpәlәnmiş
sementә yapışdırır, “topla, tәmizlә, dilinlә yala” deyib
bağırırdı. Sonra birdәn mәni çәkib ayağa qaldırdı: “Dir
werd ich's zeigen, Arschloch, Scheisskerl, verfluchter
Judehund”1. Dedi ki, innәn belә anadan әmdiyim südü
burnumdan gәtirәcәk, sementlә necә davranmağı mәnә
qandıracaq. Bundan sonra kisәlәri belimә özü yüklәyirdi.
İndi işi-gücü ancaq mәnimlә idi. Mәn onun yeganә
mәşğuliyyәti olmuşdum. Yükü maşına boşaldıb geri
qayıdanadәk nәzәrlәrini üzәrimdәn çәkmirdi. Başqaları-
nın növbәsi olsa belә, kisәni mәnim kürәyimә yüklәyirdi.
Biz bir-birimizә heç cür uyğunlaşa bilmәdik, bir-birimizi
öyrәnirdik, onun sifәtindә mәmnunluq kimi (hәr halda,
ruhlandırmaya bәnzәr), daha dәqiq desәm, bir növ
iftixara (dikbaşlığa, lәzzәt almağa) oxşayan ifadә gör-
düm. Hәr halda, buna әsası da vardı. Axı, doğrudan da,
mәn sәndәlәsәm, çox әyilsәm (üstәlik, getdikcә gözlә-
rimin qaraldığını hiss edirdim) belә, davam gәtirirdim,
çәtinliklә dә olsa, ayaqlarımı sürüyә-sürüyә sement
kisәlәrini daşıya bilirdim. Bundan sonra bir dәnә dә
kisәni yerә salmadım ki, bu da nәticә etibarilә onun haqlı
1 Dir werd ich's zeigen, Arschloch, Scheisskerl, verfluchter Judehund –
Mən sənə göstərərəm, alçaq, rəzil yəhudi köpəkoğlu. (alm.)
adam durmuş olacaq vә növbәti kisәni belinә yüklәyәnә 159
qәdәr bir neçә dәqiqә bikar dura bilәcәksәn. Kisә dә vur-
tut on-onbeş kilodur. Evdә bu ağırlığı bir әlindә daşı-
yarsan, özü dә tullana-tullana. Burada isә ayağım dolaşdı
vә kisәni yerә saldım. Üstәlik, kisә cırıldı, içindәki
qiymәtli sement yerә tökülüb palçığa qarışdı. Demәk olar
ki, elә o saat әsgәr başımın üstünü kәsdirdi vә qulağımın
dibindә onun yumruğunu, yerә yıxılandan sonra isә
qabırğalarımda çәkmәsinin zәrbәsini hiss elәdim. Әliylә
boynumdan tutub sifәtimi, az qala, yerә sәpәlәnmiş
sementә yapışdırır, “topla, tәmizlә, dilinlә yala” deyib
bağırırdı. Sonra birdәn mәni çәkib ayağa qaldırdı: “Dir
werd ich's zeigen, Arschloch, Scheisskerl, verfluchter
Judehund”1. Dedi ki, innәn belә anadan әmdiyim südü
burnumdan gәtirәcәk, sementlә necә davranmağı mәnә
qandıracaq. Bundan sonra kisәlәri belimә özü yüklәyirdi.
İndi işi-gücü ancaq mәnimlә idi. Mәn onun yeganә
mәşğuliyyәti olmuşdum. Yükü maşına boşaldıb geri
qayıdanadәk nәzәrlәrini üzәrimdәn çәkmirdi. Başqaları-
nın növbәsi olsa belә, kisәni mәnim kürәyimә yüklәyirdi.
Biz bir-birimizә heç cür uyğunlaşa bilmәdik, bir-birimizi
öyrәnirdik, onun sifәtindә mәmnunluq kimi (hәr halda,
ruhlandırmaya bәnzәr), daha dәqiq desәm, bir növ
iftixara (dikbaşlığa, lәzzәt almağa) oxşayan ifadә gör-
düm. Hәr halda, buna әsası da vardı. Axı, doğrudan da,
mәn sәndәlәsәm, çox әyilsәm (üstәlik, getdikcә gözlә-
rimin qaraldığını hiss edirdim) belә, davam gәtirirdim,
çәtinliklә dә olsa, ayaqlarımı sürüyә-sürüyә sement
kisәlәrini daşıya bilirdim. Bundan sonra bir dәnә dә
kisәni yerә salmadım ki, bu da nәticә etibarilә onun haqlı
1 Dir werd ich's zeigen, Arschloch, Scheisskerl, verfluchter Judehund –
Mən sənə göstərərəm, alçaq, rəzil yəhudi köpəkoğlu. (alm.)
