Page 161 - talesiz

ESİZ

qәzәb. Sәbirsiz olmuşdum, tez özümdәn çıxırdım, kimsә 161
mәnim dincliyimi pozsaydı, sadәcә mәnә barmağının
ucuyla toxunsaydı, yaxud sırada addımlayarkәn qәfildәn
ayağım büdrәsә (bu, tez-tez baş verirdi) vә arxamca gәlәn
dabanımı bassaydı, heç tәrәddüd etmәdәn onu öldürә
bilәrdim. Bәlkә dә, öldürәrdim; әgәr buna gücüm
yetsәydi vә zәrbә vurmaq üçün әlimi qaldırdığım an
neylәmәk istәdiyimi unutmamış olsaydım. Bandi mәni
danlayıb deyәndә ki, “lap özünü buraxmısan, briqada
üçün yükә çevrilirsәn, başqalarının da başına bәla olur-
san, sәndәn qotur tutmaq olar”, onda onunla mübahisә
elәyirdim. Әn әsası isә, sanki mәn ona müәyyәn mәnada
mane olurdum. Bunu bir gün mәni çәkә-çәkә yuyunmağa
aparanda hiss elәdim. Әlindәn çıxmağa çalışır, qışqırır-
dım, amma xeyri yox idi. Zorla paltarımı әynimdәn
çıxartdı. Sinәsini, sifәtini yumruqlamağa çalışsam da,
cәhdlәrim boşa çıxırdı. O, soyuq suda mәni aman-
sızcasına yuyundurdu. Yüz dәfә qışqırıb üzünә dedim:
“Sәnin qayğıkeşliyin mәni tәngә gәtirib, rahat burax
mәni, get...” Üzümә baxıb: “Nәdi, burda gәbәrmәk
fikrindәsәn? Evә sağ-salamat qayıtmaq istәmirsәn?” –
soruşdu. Bilmirәm gözlәrimdә nә gördü, amma birdәn-
birә üzündә qorxuya bәnzәr (normal adamlar cinayәtkara,
ölümә mәhkum edilmiş dustağa, yaxud epidemiya yayan-
lara belә baxırlar) heyrәt ifadәsi yarandı. Onda Bandinin
“müsәlmanlar” haqqında dediklәri yenidәn yadıma
düşdü. Hәr halda, bundan sonra onun mәndәn gözgörәti
qaçdığını sezdim. Mәnsә onun kimi artıq bir yükdәn
qurtulduğum üçün, nәhayәt, rahatca nәfәs aldım.

Amma dizimin ağrısından heç cür qurtula bilmәdim.
Bu ağrı daim mәnimlә idi. İki gün sonra bütün cәsarәtimi
toplayıb ona baxmağa qәrar verdim. Hәrçәnd bәdәnim
bu günә qәdәr mәni çox şeyә öyrәtmişdi, bununla belә,