Page 124 - talesiz
P. 124
İMRE KERTES
qarabuğdayı bir adam durmuşdu. Bundan başqa, heyrә-
tamiz dәrәcәdә şirin qoxu hiss etdim. Heç şübhәsiz, әsl
әtir qoxusuydu. Onun qәzәbli, amma anlaşılmaz sәsindә
yalnız bir neçә dәfә tәkrar olunan “ruhe”, yәni “sakit”
sözünü ayırd elәyә bildim.
Onda başa düşdüm ki, bu, açıq-aşkar imtiyazlı, üstә-
lik dә, yüksәk rütbәsi olan dustaqlardandır. Paltarındakı
azsaylı rәqәmlәrdәn ibarәt kübar nömrәsi, üstündә “Z”1
yazılan yaşıl üçbucaq, sinәsindәn sallanan metal zәn-
cirdәn asılmış gümüş fit, elәcә dә köynәyinin qolunda
uzaqdan gördüyüm “LD” hәrflәri mәhz bu üstünlükdәn
124 xәbәr verirdi. Bütün bunlara baxmayaraq, bәrk hirslәn-
dim. Çünki kiminsә mәni döymәsinә alışmamışdım.
Yerdә oturub ağız-burnumu әymişdim, qәtiyyәn qәzә-
bimi gizlәtmәyә çalışmırdım vә bu dәqiqә onun – mәni
vuran adamın kim olduğu heç vecimә dә deyildi. Mәnә
elә gәlir ki, özü dә bunu gördü. Hәr halda (hәrçәnd
bağırmağına ara vermәdi), iri, әtli vә piy içindә parıl-
dayan gözlәrindәki baxışlar yavaş-yavaş yumşaldı vә
nәhayәt, üzündә elә bir ifadә yarandı ki, sanki özünә haqq
qazandırırdı. Eyni zamanda başdan-ayağa diqqәtlә mәni
süzürdü. Bilmirәm niyә, amma bu baxışların altında
özümü çox naqolay hiss edirdim. Sonra isә, onsuz da, ona
yol verәn adamları itәlәyә-itәlәyә gәldiyi sürәtlә geri
qayıtdı. Özümü cәmlәyib ayağa qalxan kimi sağ qonşum
yenidәn mәnә sarı dönüb soruşdu: “Hә, ağrıyır?” Sәsimin
tonunu qәsdәn aşağı salmadan cavab verdim: “Bir damcı
da ağrımır”. “Elә isә burnunu silsәn, yaxşı olar”, – qon-
şum üzümә baxıb dedi. Әlimi burnuma, dodaqlarıma vur-
dum. Doğrudan da, barmaqlarım qan oldu. O, qanaxmanı
dayandırmaq üçün başımı necә yuxarı tutmağımı başa
1 Zigeuner – qaraçı (alm.)
qarabuğdayı bir adam durmuşdu. Bundan başqa, heyrә-
tamiz dәrәcәdә şirin qoxu hiss etdim. Heç şübhәsiz, әsl
әtir qoxusuydu. Onun qәzәbli, amma anlaşılmaz sәsindә
yalnız bir neçә dәfә tәkrar olunan “ruhe”, yәni “sakit”
sözünü ayırd elәyә bildim.
Onda başa düşdüm ki, bu, açıq-aşkar imtiyazlı, üstә-
lik dә, yüksәk rütbәsi olan dustaqlardandır. Paltarındakı
azsaylı rәqәmlәrdәn ibarәt kübar nömrәsi, üstündә “Z”1
yazılan yaşıl üçbucaq, sinәsindәn sallanan metal zәn-
cirdәn asılmış gümüş fit, elәcә dә köynәyinin qolunda
uzaqdan gördüyüm “LD” hәrflәri mәhz bu üstünlükdәn
124 xәbәr verirdi. Bütün bunlara baxmayaraq, bәrk hirslәn-
dim. Çünki kiminsә mәni döymәsinә alışmamışdım.
Yerdә oturub ağız-burnumu әymişdim, qәtiyyәn qәzә-
bimi gizlәtmәyә çalışmırdım vә bu dәqiqә onun – mәni
vuran adamın kim olduğu heç vecimә dә deyildi. Mәnә
elә gәlir ki, özü dә bunu gördü. Hәr halda (hәrçәnd
bağırmağına ara vermәdi), iri, әtli vә piy içindә parıl-
dayan gözlәrindәki baxışlar yavaş-yavaş yumşaldı vә
nәhayәt, üzündә elә bir ifadә yarandı ki, sanki özünә haqq
qazandırırdı. Eyni zamanda başdan-ayağa diqqәtlә mәni
süzürdü. Bilmirәm niyә, amma bu baxışların altında
özümü çox naqolay hiss edirdim. Sonra isә, onsuz da, ona
yol verәn adamları itәlәyә-itәlәyә gәldiyi sürәtlә geri
qayıtdı. Özümü cәmlәyib ayağa qalxan kimi sağ qonşum
yenidәn mәnә sarı dönüb soruşdu: “Hә, ağrıyır?” Sәsimin
tonunu qәsdәn aşağı salmadan cavab verdim: “Bir damcı
da ağrımır”. “Elә isә burnunu silsәn, yaxşı olar”, – qon-
şum üzümә baxıb dedi. Әlimi burnuma, dodaqlarıma vur-
dum. Doğrudan da, barmaqlarım qan oldu. O, qanaxmanı
dayandırmaq üçün başımı necә yuxarı tutmağımı başa
1 Zigeuner – qaraçı (alm.)
