Page 97 - Stiven Kinq
P. 97
Ölü zona
üçün ustaya vermәk istәyirdin. Amma sәn... sәn... – Onun sifәti
yenә dә tutuldu vә bir an sonra isә qımışdı. – Sәn onu tualet
kağızı ilә birlikdә çantanın gözünә qoymusan!
Sara әmәlli-başlı qorxuya düşdü. Qorxu hissi soyuq su kimi
yavaş-yavaş onun vücuduna yayılırdı. O, әlini boğazına apardı
vә hipnoz edilmiş kimi gözlәri mat-mәәttәl qalmış Conninin
üzünә dikildi. Conninin üzündә, o axşam çarxla әllәşәrkәn olduğu
kimi soyuq, istehzalı bir ifadә vardı. Sәnә nә olub, Conni? Sәn
kimsәn, nәsәn? Onun gözlәri qaralmışdı, mavidәn, demәk olar
ki, bәnövşәyi rәngә çalırdı, özü isә sanki buradan çox uzaqlardaydı.
Sara onun yanından baş götürüb qaçmaq istәyirdi. Hәtta otağın
havası da qaralmışdı, Conni sanki reallığın toxumasını parçalayıb
yırtaraq indiki zamanı keçmişdәn ayırırdı.
– Üzük sәnin barmağından sürüşüb çıxıb, – o dedi, – sәn
onun üzqırxanını vә digәr lәvazimatları çantanın gözünә
yerlәşdirәrkәn, sadәcә barmağından çıxıb. Onda üzüyün itdiyinin
fәrqindә olmamısan, sonra isә fikirlәşmisәn ki, o, haradasa,
nömrәdәdir. – O, qәhqәhәylә güldü, onun bu gülüşü cingiltili,
kәsik-kәsik sәslәrdәn ibarәt idi, Conninin adi gülüşünә bәnzәmirdi,
hәddәn artıq soyuq bir gülüşdü. – Hә, siz ikilikdә bütün otağı
әlәk-vәlәk elәmisiniz. Üzük isә hәlә dә çamadanının gözündәdir.
İndiyәcәn orada qalıb. Çardağa qalxıb özün görә bilәrsәn, Sara.
Görәcәksәn dә.
Qapının o üzündә, dәhlizdә kimsә әlindәki qab-qacağı yerә
saldı vә tәәccüblә donquldandı. Conni qapıya baxdı vә onun
baxışları işıqlandı. Sonra o, baxışlarını Saraya doğru çevirdi vә
onun donuq sifәtindә geniş açılmış gözlәrini görüb qaşqabağını
tökdü.
– Nәdir, Sara, nә olub?
– Haradan bildin? – Sara pıçıltıyla soruşdu. – Bütün bunları
haradan bilirsәn?
– Bilmirәm, – o, cavab verdi, – Sara, әgәr mәn...
– Mәn getmәliyәm, Conni, Dennini başqa qadının yanında
qoymuşam.
– Yaxşı, Sara, xәtrinә dәydimsә, mәni bağışla.
– Üzük barәdә haradan xәbәr tutmusan, Conni?
97
üçün ustaya vermәk istәyirdin. Amma sәn... sәn... – Onun sifәti
yenә dә tutuldu vә bir an sonra isә qımışdı. – Sәn onu tualet
kağızı ilә birlikdә çantanın gözünә qoymusan!
Sara әmәlli-başlı qorxuya düşdü. Qorxu hissi soyuq su kimi
yavaş-yavaş onun vücuduna yayılırdı. O, әlini boğazına apardı
vә hipnoz edilmiş kimi gözlәri mat-mәәttәl qalmış Conninin
üzünә dikildi. Conninin üzündә, o axşam çarxla әllәşәrkәn olduğu
kimi soyuq, istehzalı bir ifadә vardı. Sәnә nә olub, Conni? Sәn
kimsәn, nәsәn? Onun gözlәri qaralmışdı, mavidәn, demәk olar
ki, bәnövşәyi rәngә çalırdı, özü isә sanki buradan çox uzaqlardaydı.
Sara onun yanından baş götürüb qaçmaq istәyirdi. Hәtta otağın
havası da qaralmışdı, Conni sanki reallığın toxumasını parçalayıb
yırtaraq indiki zamanı keçmişdәn ayırırdı.
– Üzük sәnin barmağından sürüşüb çıxıb, – o dedi, – sәn
onun üzqırxanını vә digәr lәvazimatları çantanın gözünә
yerlәşdirәrkәn, sadәcә barmağından çıxıb. Onda üzüyün itdiyinin
fәrqindә olmamısan, sonra isә fikirlәşmisәn ki, o, haradasa,
nömrәdәdir. – O, qәhqәhәylә güldü, onun bu gülüşü cingiltili,
kәsik-kәsik sәslәrdәn ibarәt idi, Conninin adi gülüşünә bәnzәmirdi,
hәddәn artıq soyuq bir gülüşdü. – Hә, siz ikilikdә bütün otağı
әlәk-vәlәk elәmisiniz. Üzük isә hәlә dә çamadanının gözündәdir.
İndiyәcәn orada qalıb. Çardağa qalxıb özün görә bilәrsәn, Sara.
Görәcәksәn dә.
Qapının o üzündә, dәhlizdә kimsә әlindәki qab-qacağı yerә
saldı vә tәәccüblә donquldandı. Conni qapıya baxdı vә onun
baxışları işıqlandı. Sonra o, baxışlarını Saraya doğru çevirdi vә
onun donuq sifәtindә geniş açılmış gözlәrini görüb qaşqabağını
tökdü.
– Nәdir, Sara, nә olub?
– Haradan bildin? – Sara pıçıltıyla soruşdu. – Bütün bunları
haradan bilirsәn?
– Bilmirәm, – o, cavab verdi, – Sara, әgәr mәn...
– Mәn getmәliyәm, Conni, Dennini başqa qadının yanında
qoymuşam.
– Yaxşı, Sara, xәtrinә dәydimsә, mәni bağışla.
– Üzük barәdә haradan xәbәr tutmusan, Conni?
97
