Page 92 - Stiven Kinq
P. 92
ven Kinq
– Gәl, – Conni dedi, – keç otur.
Sara ona yaxınlaşarkәn, o, qәfildәn özünü qızın gözlәriylә
gördü – hәddәn ziyadә arıqlayıb, az qala qatlanmış vәziyyәtdә
pәncәrәnin önündә oturub, әynindә isә ucuz xәstәxana xalatı vә
köynәyi, ayaqlarını yumşaq döşәkçәnin üstünә qoyub.
– Gördüyün kimi, bu gün smokinqdәyәm, – o dedi.
– Əla görünürsәn, – Sara onun üzündәn öpdü vә bu, Connidә,
qarışdırılan kartlar kimi, yüzlәrlә xatirә oyatdı. Sonra Sara kәtildә
oturdu vә qıçını qıçının üstünә aşırıb, donunun әtәyini yuxarı
çәkdi.
Onlar susub, bir-birinә baxdı. O, Saranın bәrk hәyәcanlandığını
hiss edirdi. İndi onun arxadan çiyninә toxunan olsaydı, yerindәn
dik atılardı.
– Heç bilmirәm, gәlmәyim yerinә düşdü, ya yox, – o dedi, –
amma çox istәyirdim.
– Şadam ki, gәlmisәn.
“Sanki bir-birini tanımayan iki adam avtobusda yol gedir –
Conni dәhşәtlә düşündü. Amma hәr şey bir az başqa cür olmalıydı,
elә deyilmi?”
– Hә, necәsәn? – Sara soruşdu.
– Mәn müharibәdә oldum. Aldığım yaralara baxmaq istәyirsәn?
– O, xalatını dizlәrinin üstündәn çәkәrәk, yenicә sağalmağa
başlayan dalğavari kәsik yerlәrini göstәrdi. Yaralar hәlә qırmızıydı
vә tikiş yerlәri itmәmişdi.
– Aman Tanrım, onlar sәnin başına nә oyun açırlar?
– Hampti-Damptini yenidәn düzәldirlәr, – Conni dedi, – bü-
tün kral atları, bütün kral әhatәsi, kralın bütün hәkimlәri. Vә
mәnә elә gәlir ki... – bu yerdә Saranın ağladığını görüb susdu.
– Elә danışma, Conni, – o dedi, – xahiş elәyirәm, elә da-
nışma.
– Bağışla. Sadәcә... zarafat elәmәk istәyirdim. – Amma bu,
doğrudanmı belәydi? O, zarafat elәmәk istәyirdi, yoxsa demәk
istәyirdi ki, mәni görmәyә gәldiyin üçün sağ ol, onlar mәni
hissә-hissә doğrayırlar.
– Nә danışırsan? Bununla necә zarafat elәmәk olar? – O,
çantasından kağız salfet çıxarıb, onunla gözlәrinin yaşını sildi.
92
– Gәl, – Conni dedi, – keç otur.
Sara ona yaxınlaşarkәn, o, qәfildәn özünü qızın gözlәriylә
gördü – hәddәn ziyadә arıqlayıb, az qala qatlanmış vәziyyәtdә
pәncәrәnin önündә oturub, әynindә isә ucuz xәstәxana xalatı vә
köynәyi, ayaqlarını yumşaq döşәkçәnin üstünә qoyub.
– Gördüyün kimi, bu gün smokinqdәyәm, – o dedi.
– Əla görünürsәn, – Sara onun üzündәn öpdü vә bu, Connidә,
qarışdırılan kartlar kimi, yüzlәrlә xatirә oyatdı. Sonra Sara kәtildә
oturdu vә qıçını qıçının üstünә aşırıb, donunun әtәyini yuxarı
çәkdi.
Onlar susub, bir-birinә baxdı. O, Saranın bәrk hәyәcanlandığını
hiss edirdi. İndi onun arxadan çiyninә toxunan olsaydı, yerindәn
dik atılardı.
– Heç bilmirәm, gәlmәyim yerinә düşdü, ya yox, – o dedi, –
amma çox istәyirdim.
– Şadam ki, gәlmisәn.
“Sanki bir-birini tanımayan iki adam avtobusda yol gedir –
Conni dәhşәtlә düşündü. Amma hәr şey bir az başqa cür olmalıydı,
elә deyilmi?”
– Hә, necәsәn? – Sara soruşdu.
– Mәn müharibәdә oldum. Aldığım yaralara baxmaq istәyirsәn?
– O, xalatını dizlәrinin üstündәn çәkәrәk, yenicә sağalmağa
başlayan dalğavari kәsik yerlәrini göstәrdi. Yaralar hәlә qırmızıydı
vә tikiş yerlәri itmәmişdi.
– Aman Tanrım, onlar sәnin başına nә oyun açırlar?
– Hampti-Damptini yenidәn düzәldirlәr, – Conni dedi, – bü-
tün kral atları, bütün kral әhatәsi, kralın bütün hәkimlәri. Vә
mәnә elә gәlir ki... – bu yerdә Saranın ağladığını görüb susdu.
– Elә danışma, Conni, – o dedi, – xahiş elәyirәm, elә da-
nışma.
– Bağışla. Sadәcә... zarafat elәmәk istәyirdim. – Amma bu,
doğrudanmı belәydi? O, zarafat elәmәk istәyirdi, yoxsa demәk
istәyirdi ki, mәni görmәyә gәldiyin üçün sağ ol, onlar mәni
hissә-hissә doğrayırlar.
– Nә danışırsan? Bununla necә zarafat elәmәk olar? – O,
çantasından kağız salfet çıxarıb, onunla gözlәrinin yaşını sildi.
92
