Page 80 - Stiven Kinq
P. 80
ven Kinq
Birdәn-birә hәr şey dәyişdi. Bunun necә baş verdiyi onun
özünә dә aydın deyildi. Veyzakın dünyası bütünlüklә onun gözlәri
önündә açılmışdı. O, sanki Conniyә daha yaxın olmuşdu, yumşaq,
gur işığın fonunda tәzadlı görünürdü. Veyzakın üzündәki hәr
nöqtә, hәr xal, hәr cizgi daha qabarıq idi vә onlardan hәr biri öz
tarixçәsini danışırdı. Conni hәr şeyi anlamağa başlayırdı.
– Portmanatınızı mәnә verin, – o dedi.
– Portmanatı?.. – Veyzakla Braun tәәccüblә baxışdılar.
– Portmanatda ananızın şәkli var, mәn ona baxmaq istәyirәm, –
Conni dedi, – xahiş edirәm.
– Bunu haradan bildiniz?
– Xahiş edirәm!
Veyzak Conniyә baxa-baxa tәlәsmәdәn әlini xalatının altına
soxub, oradan qalın vә biçimsiz bir portmanat çıxardı.
– Anamın şәklini portmanatımda gәzdirdiyimi haradan bil-
diniz? O, hәyatda deyil, nasistlәr Varşavanı işğal edәrkәn dünyasını
dәyişib...
Conni portmanatı әlinә götürdü. Veyzakla Braun tәәccübdәn
donub-qalmışdılar. Conni portmanatı açdı vә onun fotoşәkillәr
üçün nәzәrdә tutulmuş şәffaf ciblәrinә әhәmiyyәt vermәdәn
barmaqlarını lap dәrinә apardı. Onun barmaqları köhnә vizit
kartlarını, hesab qәbzlәrini, ödәnilmiş bank hesablarını, hansısa
siyasi toplantıya dәvәtnamәni bir-bir yoxlayırdı. Nәhayәt, o,
şәffaf plastikә yapışdırılmış kiçik hәvәskar fotosunu çıxardı.
Fotoda saçlarını baş örtüyünün altına yığmış, sadә üzlü, işıqlı
sifәtindәn gәnclik tәravәti duyulan cavan bir qadın әks olunmuşdu.
Şәkildә qadın kiçik oğlan uşağının әlindәn tutmuşdu. Onlarla
yanaşı, polyak hәrbi formasında kişi dayanmışdı.
Conni fotonu ovcunda sıxıb, gözlәrini yumdu, әvvәlcә
gözünә qaranlıq çökdü, sonra qaranlıqdan sürәtlә bir furqon...
yox, furqon deyil, katafalk çıxdı. Atlara katafalk – cәnazә arabası
qoşulmuşdu. Qara kreplә örtülmüş fәnәrli bir katafalk idi. Əlbәttә,
bu, katafalk idi, çünki onda onlar...
(Yüzlәrlә, yox, yüzlәrlә deyil, minlәrlә ölürdülәr. On doq-
quzuncu әsrin kavaleriyası zirehә, vermaxta, tanklara vә pulemyotlara
qarşı. Partlayışlar, çığır-bağır, yerә sәrilәn әsgәrlәr, içalatı
80
Birdәn-birә hәr şey dәyişdi. Bunun necә baş verdiyi onun
özünә dә aydın deyildi. Veyzakın dünyası bütünlüklә onun gözlәri
önündә açılmışdı. O, sanki Conniyә daha yaxın olmuşdu, yumşaq,
gur işığın fonunda tәzadlı görünürdü. Veyzakın üzündәki hәr
nöqtә, hәr xal, hәr cizgi daha qabarıq idi vә onlardan hәr biri öz
tarixçәsini danışırdı. Conni hәr şeyi anlamağa başlayırdı.
– Portmanatınızı mәnә verin, – o dedi.
– Portmanatı?.. – Veyzakla Braun tәәccüblә baxışdılar.
– Portmanatda ananızın şәkli var, mәn ona baxmaq istәyirәm, –
Conni dedi, – xahiş edirәm.
– Bunu haradan bildiniz?
– Xahiş edirәm!
Veyzak Conniyә baxa-baxa tәlәsmәdәn әlini xalatının altına
soxub, oradan qalın vә biçimsiz bir portmanat çıxardı.
– Anamın şәklini portmanatımda gәzdirdiyimi haradan bil-
diniz? O, hәyatda deyil, nasistlәr Varşavanı işğal edәrkәn dünyasını
dәyişib...
Conni portmanatı әlinә götürdü. Veyzakla Braun tәәccübdәn
donub-qalmışdılar. Conni portmanatı açdı vә onun fotoşәkillәr
üçün nәzәrdә tutulmuş şәffaf ciblәrinә әhәmiyyәt vermәdәn
barmaqlarını lap dәrinә apardı. Onun barmaqları köhnә vizit
kartlarını, hesab qәbzlәrini, ödәnilmiş bank hesablarını, hansısa
siyasi toplantıya dәvәtnamәni bir-bir yoxlayırdı. Nәhayәt, o,
şәffaf plastikә yapışdırılmış kiçik hәvәskar fotosunu çıxardı.
Fotoda saçlarını baş örtüyünün altına yığmış, sadә üzlü, işıqlı
sifәtindәn gәnclik tәravәti duyulan cavan bir qadın әks olunmuşdu.
Şәkildә qadın kiçik oğlan uşağının әlindәn tutmuşdu. Onlarla
yanaşı, polyak hәrbi formasında kişi dayanmışdı.
Conni fotonu ovcunda sıxıb, gözlәrini yumdu, әvvәlcә
gözünә qaranlıq çökdü, sonra qaranlıqdan sürәtlә bir furqon...
yox, furqon deyil, katafalk çıxdı. Atlara katafalk – cәnazә arabası
qoşulmuşdu. Qara kreplә örtülmüş fәnәrli bir katafalk idi. Əlbәttә,
bu, katafalk idi, çünki onda onlar...
(Yüzlәrlә, yox, yüzlәrlә deyil, minlәrlә ölürdülәr. On doq-
quzuncu әsrin kavaleriyası zirehә, vermaxta, tanklara vә pulemyotlara
qarşı. Partlayışlar, çığır-bağır, yerә sәrilәn әsgәrlәr, içalatı
80
